Odmienne efekty plastyczne

Czasem ściany wieńcowa pokrywano deskami. Kłopotliwe było w tym wypadku zasłonięcie ostatków przy węgłach ścian, jeżeli naroże było z ostatkami (program uprawnienia budowlane na komputer). Formowano wtedy deskowanie w narożach na kształt pilastrów lub przycinano ostatki. Deskowanie wykonywano na ogół pionowo, niekiedy przykrywając złącza desek listwami łączącymi się z górną, poziomą deską profilowaną w arkadowe wycięcia.

Deskowanie poziome było bardziej kłopotliwe w wykonaniu, ale w; razie butwienia. zaczynającego się z reguły u dołu ściany, łatwiej można było wymienić zniszczone jego fragmenty (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ściany drewnianych kościołów i cerkwi okładano dość często gontami, które tworzyły misterną fakturę podkreśloną drobnym rytmem światłocienia.
Odmienne efekty plastyczne osiągano w konstrukcji szkieletowej ścian, zróżnicowane zależnie od wypełnienia szkieletu. W szkieletach wypełnionych cegłą lub gliną uwidaczniano w licu elementy konstrukcyjne (słupy, rygle i zastrzały), które bywały czasem ozdobnie formowane. Inaczej wyglądało lico ścian szkieletowych odeskowanych lub wypełnionych ścianą kosznicową (uprawnienia budowlane).

W budynkach sakralnych, dworkach, a także w budownictwie drewnianym uzdrowisk można spotkać niekiedy wykończenie lica ścian na kształt boniowania, uzyskiwane przez wykonanie w’ poszczególnych belkach wieńca (lub w odeskowaniu) pionowych wcięć. Ten motyw, naśladujący charakterystyczną dla renesansu formę okładziny kamiennej, jest sztucznie przeniesiony z budownictwa murowanego do drewnianego.

W drewnianym budownictwie ludowym stosowano rozmaite konstrukcje dachów. Jedną z nich była konstrukcja dachu dwupołaciowego, zwana ślegową lub ślęgow’ą (rys. 3-9). Składała się ona z zespołu poziomych belek, zwanych ślegami (ślęgami), układanych równolegle do kalenicy w pewnych odstępach od siebie i opartych na trójkątnie ściętych, szczytowych ścianach budynku. Ślęgi łączyły się ze ścianami szczytowymi systemem wieńcowym (program egzamin ustny).

Rozwidlenie soch

Była to konstrukcja najbardziej prymitywma, możliwa do wykonania za pomocą tylko siekiery, podczas gdy inne konstrukcje wymagają narzędzi precyzyjniejszych, np. dłuta czy świdra. Dachy ślegowe kryto deskami ułożonymi prostopadle do kalenicy. Występowały w Polsce, a także były typowe dla drewnianego budownictwa skandynawskiego. szwajcarskiego i białoruskiego.

Inną konstrukcją, niegdyś powszechnie stosowaną, a dziś będącą w zaniku, jest dach sochowy (opinie o programie). Nazwa jego pochodzi od pionowych, rozwidlonych elementów konstrukcyjnych, zwanych sochami. W dachu występowały minimum dwie sochy ustawione przy ścianach szczytowych budynku. W rozwidlenie soch wkładano belkę poziomą, zwaną ślemieniem. Ślemię stanowi w kalenicy dachu oparcie dla kluczyń, czyli ukośnych elementów, które nieco przypominają krokwie, jednak sposób ich zamocowania jest całkowicie odmienny.

U góry są zawieszone na ślemieniu, dołem zaś są oparte w dotyk na zrębie ściany. Dach ten, często zwany także kluczynowym.
Na tej samej zasadzie wykonuje się konstrukcję dachu półsochowego. do niedawna jeszcze dość powszechnie stosowanego w budynkach stodół na obszarze byłego Księstwa Łowickiego. Różnica w stosunku do dachu sochowego polega na tym. że zamiast soch ustawionych na ziemi stosuje się półsoszki na zrębie ścian szczytowych. Najczęściej występującą i do dziś powszechnie stosowaną konstrukcją jest dach krokwiowy. Zasadniczymi jego elementami są pary krokwi (segregator aktów prawnych).

Krokwie mogą być oparte na oczepie wieńczącym zrąb budynku lub na podłużnych płatwiach leżących na belkach głównych. Niekiedy krokwie są wpuszczane wr belki, główne na zaciosy i czopy. W kalenicy krokwie są połączone na nakładkę, wzajemnie się wspierają, tworząc trójkątny układ wiązara dachowego.
Jeśli krokwie miały znaczną długość, dodawano jętki, czyli poziome elementy usztywniające każdą parę krokwi. Usztywnienie wiązarów, a zatem i całego dachu, w kierunku podłużnym osiągano przez przybicie do krokwi deskowania lub ukośnych wiatrownic (promocja 3 w 1).