Odmienne podejście

Inna metoda określenia zawartości cementu w świeżym betonie polega na pomiarze przewodności elektrycznej wodnej zawiesiny materiału. Badanie polega na tym, że hydratacja cementu wywołuje powstawanie soli, których koncentracja jest proporcjonalna do ilości cementu, a więc istnieje określona zależność między zawartością cementu i przewodnością elektryczną. Badanie należy przeprowadzić w ciągu pierwszej godziny po zmieszaniu betonu, lecz warunki badania, np. temperatura, są tego rodzaju, że nie może ono być wykonane na placu budowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Całkowicie odmienne podejście przy określaniu zawartości cementu w świeżym betonie oparte jest na oddzieleniu cementu przy zastosowaniu ciężkiego płynu i wirówki. Metoda ta nie daje specjalnie dobrych wyników, szczególnie gdy najdrobniejsze cząstki kruszywa mają ciężar właściwy niewiele niższy niż cement (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wydaje się przeto, że na razie nie ma jeszcze takiego sposobu badania składu betonu, który byłby dostatecznie wygodny i pewny, aby mógł być stosowany jako badanie kontrolne przed ułożeniem masy betonowej. tu stosunek wyraża wielkości proporcjonalne do objętości zhydratyzowanego cementu zamiast całkowitej objętości cementu i stąd można go stosować dla każdego wieku betonu. Zależność między wytrzymałością na ściskanie zaprawy a stopniem wypełnienia przestrzeni przez gel, zmodyfikowana uwzględnieniem uwięzionych porów powietrznych (uprawnienia budowlane).

Wyrażenie uzależniające wytrzymałość od stopnia wypełnienia przestrzeni przez gel może być przedstawione w różny sposób. Można wykorzystać fakt, że objętość nieodparo wy walnej wody w_n jest proporcjonalna do objętości gelu, a także że objętość wody zarobowej io₀ jest uzależniona od przestrzeni, jaką może zająć gel. Gdy zależność ta jest w przybliżeniu liniowa, wytrzymałość S, w funtach na cal kwadratowy, dla S większych niż ok. 2000 funtów na cal kwadratowy ^J), może być zapisana w postaci (program egzamin ustny).

Efektywna zawartość wody w mieszance

Przedstawione zależności są prawdziwe dla wielu cementów, lecz współczynniki liczbowe mogą zależeć od specyficznej wytrzymałości gelu wytworzonego przez dany cement. Wytrzymałość zaczynu zależy więc przede wszystkim od struktury fizycznej gelu, lecz nie można również pominąć efektów składu chemicznego cementu; dla betonów bardziej dojrzałych efekty te są jednak drugorzędne (opinie o programie).

Podstawowym parametrem w zależnościach omawianych dotychczas w tym rozdziale była ilość wody w mieszance. Pojęcie to wymaga bardziej szczegółowego określenia. Jako efektywną traktuje się tę wodę, która zajmuje przestrzeń między ziarnami kruszywa, gdy masa betonowa staje się ustabilizowana, tzn. w przybliżeniu w momencie początku wiązania. Stąd pojęcie stosunku wody efektywnej lub wody netto do cementu (segregator aktów prawnych).

Woda w betonie składa się z wody dodanej do mieszanki i wody zawartej w kruszywie w momencie załadowania do betoniarki. Woda w kruszywie składa się częściowo z wody pochłoniętej przez istniejące w kruszywie pory oraz częściowo z wolnej wody na powierzchni kruszywa, która nie różni się niczym od wody dodanej bezpośrednio do betoniarki. Przeciwnie — gdy kruszywo nie jest nasycone wodą i wobec tego część porów jest wypełniona powietrzem, część wody dodanej do betoniarki zostanie pochłonięta przez kruszywo mniej więcej w okresie pierwszej pół godziny po mieszaniu. W tych warunkach ustalenie linii podziału między wodą pochłoniętą i wolną jest nieco utrudnione.

Na placu budowy kruszywo z reguły jest wilgotne i ta dodatkowa ilość wody ponad potrzebną do doprowadzenia go do nasycenia i warunków suchej powierzchni zawarta jest w efektywnej ilości wody w mieszance (promocja 3 w 1). Z tego powodu krzywe wytrzymałości podane w są oparte na ilościach wody pozostałych ponad ilości wody pochłonięte przez kruszywo. Z drugiej strony dane Mclntosha i Erntroya odnoszą się do całkowitej wody dodanej do suchego kruszywa, które jest często stosowane do prac laboratoryjnych. Należy więc zachować ostrożność przy wykorzystaniu rezultatów badań laboratoryjnych przy projektowaniu proporcji mieszanek, jakie mają być używane na budowie.