Odporność ogniowa drewna

Przy spalaniu drewno pokrywa się warstwą węgla, która utrudnia dostęp tlenu i tym samym proces palenia się (program uprawnienia budowlane na komputer). Dzięki temu drewniane elementy, szczególnie z twardego drzewa, dostatecznie dużym przekroju, jak silne słupy i dźwigary, mogą przez dłuższy czas opierać się działaniu ognia, nie tracąc swojej nośności, co ułatwia akcję obronną. Odporność drewna na zapalanie się wzrasta, jeśli powierzchnia jego jest gładka (heblowana), zaś przekrój nie posiada zbyt cienkich elementów, jak np. narożniki.
Skłonność drewna do palenia się zależy od stanu wilgotności. Wybuch ognia przy całkowicie wysuszonych konstrukcjach, jak np. wiązary dachowe, może mieć charakter prawie eksplozyjny. Poza tym drewno doprowadzone przez dłuższe ogrzewanie o temperaturze ca 90°C na drodze suchej destylacji do stanu całkowitego wysuszenia (stan pyroforyczny) zdolne jest do samozapalenia się przy tejże temperaturze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Odporność ogniowa drewna jako materiału może być również w pewnych granicach powiększona przez zastosowanie różnych środków ochronnych.
Pod względem działania, preparaty powyższe mogą być podzielone na następujące 3 grupy:
1) środki tworzące mniej lub więcej cienką zewnętrzną powłokę ochronną, która z czasem ulega zniszczeniu na skutek działania czynników atmosferycznych, jak np. zmiany temperatury i wilgotność powietrza, działanie słońca, wody itd.;
2) środki jednocześnie nasycające drewno i tworzące powłokę ochronną, lub też zastosowanie których wymaga najpierw nasycenia drewna w celu jego zaimpregnowania, a następnie spreparowania powierzchni przez nałożenie warstwy ochronnej;
3) środki, które ograniczają swoje działanie wyłącznie do impregnowania (uprawnienia budowlane).

Sposoby użycia tych preparatów zależą od ich właściwości  mogą polegać na malowaniu, natryskiwaniu, zanurzaniu, względnie poddawania innym zabiegom.

Środki ochronne

Środki ochronne powinny w zasadzie odpowiadać następującym wymaganiom:
- zmniejszać w sposób widoczny zapalność drewna, przynajmniej zaś nie dopuszczać do podpalenia jego w ciągu 5 minut, a poza tym zachować swoją skuteczność przez dłuższy okres czasu (1 rok, 5, 10 lat, zależnie od wymagań) (uprawnienia budowlane);
- nie dopuszczać do żarzenia się drewna pod wpływem ciepła o wysokiej temperaturze bez płomienia (w tym samym czasie);
- nie oddziaływać szkodliwie na skórę ludzką przy dotyku lub potarciu ręką i nie wydzielać trujących gazów;
- nie wchłaniać wilgoci i nie działać niszcząco na materiał drzewny, jak również nie powodować korozji żelaza (gwoździ, śrub itd.);
- dobrze wiązać się z drewnem i przy nasycaniu łatwo przenikać w materiał aż do rdzenia;
- być łatwo dostępne i tanie (uprawnienia budowlane).

Poza tym pożądane jest, aby środek ochronny:
- był bezwonny po zastosowaniu, miał jednocześnie własności konserwujące i grzybobójcze;
- zabarwiał drewno po spreparowaniu celem odróżnienia od drewna niespreparowanego;
- pozwalał na obróbkę, malowanie olejne i polerowanie (uprawnienia budowlane).

Środki ochronne, celem uognioodpornienia drewna były stosowane już od dawna; np. starożytni Rzymianie używali w tym celu roztworu glinianego w occie. W wieku XIX znany już był szereg środków ochronnych, polegających na stosowaniu przede wszystkim szkła wodnego, boraksu i ałunu. Obecnie istnieją setki patentowanych i nie patentowanych preparatów ochronnych, zapotrzebowanie na które wzrosło szczególnie w okresie przedwojennym i w czasie wojny z uwagi na potrzeby O. P. L.

Jednym z najtańszych środków ochronnych, mogących służyć jako farba i impregnat, jest zalecona przez Instytut Badawczy w Eberswaldzie mieszanina roztworu z 228 gr octanu (lub mrówczanu), sodu w 600 cm3 wody z roztworem 23 gr fosforanu sodu w 200 cm3 gorącej wody z dodaniem 2 kropli oleju tureckiego (Tiirkischrotol) dla lepszego przenikania mieszaniny wewnątrz drewna (promocja 3 w 1).

Środek ten jednak nie jest wskazany dla ochrony zewnętrznych elementów, ponieważ jest wrażliwy na działanie wody atmosferycznej, która go rozpuszcza i wypłukuje. Nie odpowiadają też w całości postawionym wyżej wymaganiom i inne środki, znajdujące się na rynku, gdyż posiadają te lub inne zalety i wady.