Odróżnianie drewna

Mianem drewna określa się surowiec otrzymywany ze ściętych drzew i formowany przez obróbkę w różnego rodzaju sortymenty; w związku z tym zachodzi konieczność terminologicznego odróżniania drzewa jako żyjącej rośliny drzewiastej od wyprodukowanego z niej surowca drewna (program uprawnienia budowlane na komputer).
Drewno jest wytworem roślin drzewiastych. Wobec tego nie można go rozpatrywać w oderwaniu od zjawisk i czynników wpływających na rozwój drzew i warunkujących techniczną wartość surowca drzewnego.

Drewno różni się od innych materiałów budową. Stanowi ono zespół komórek, które były częścią składową żyjącego organizmu drzewnego. Własności techniczne i możliwości stosowania zależą od cech, rozmieszczenia i chemicznej budowy komórek, z których drewno się składa.
Drewno, obok węgla, żelaza i ropy, stanowi jeden z najważniejszych surowców gospodarczych i przemysłowych warunkujących rozwój poszczególnych gałęzi życia gospodarczego. Zastosowanie drewna lub jego przetworów jest tak wszechstronne i tak powszechne, że każdy człowiek styka się z nim codziennie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Mimo żywiołowego rozwoju techniki drewno w konkurencji z innymi tworzywami i surowcami nie tylko nie straciło swego znaczenia, lecz przeciwnie staje się surowcem coraz bardziej cenionym i niezbędnym, surowcem o rosnących możliwościach stosowania i uszlachetniania. Dowodem tego jest coraz żywsza troska o zastępowanie drewna innymi materiałami nie ze względu na jego wady, lecz ze względu na rosnący ustawicznie niedobór drewna i konieczność oszczędzania go dla bardziej szlachetnych i wartościowych form zastosowania.

Nawet w budownictwie, gdzie w ostatnich czasach nastąpił duży postęp techniczny, drewno nie zostało wyparte przez materiały ceramiczne i żelazobeton, lecz nadal stanowi nieodzowny i wysoko ceniony materiał o dużym bezpośrednim i pośrednim zastosowaniu (uprawnienia budowlane).

Bezcenna cechą drewna

Wysoka wartość drewna jako surowca wiąże się z jego swoistą budową, z której wynikają z jednej strony trudne do usunięcia, dyskwalifikujące je często wady, z drugiej zaś nie spotykane w innych materiałach zalety. Dzięki porowatej budowie i systemowi przestrzeni kapilarnych drewno ma dużą wytrzymałość przy małym ciężarze właściwym, wskutek czego w wartościach względnych dorównuje wytrzymałością stali, wykazując jednocześnie niskie przewodnictwo ciepła i głosu; wiążą się z tym izolacyjne własności drewna i produkowanych z niego płyt budowlanych.

Dalszą zaletę stanowi łatwość obróbki. Do cech ujemnych drewna należy zaliczyć dużą higroskopijność i związane z nią zjawiska kurczenia, pęcznienia i pękania, trudność konserwacji, małą trwałość i liczne wady związane z morfologiczną budową drzew (program egzamin ustny). Przez umiejętną obróbkę i uszlachetnianie można usunąć wady związane z drewnem jako surowcem, produkując nowe materiały o zmodyfikowanych i ulepszonych własnościach technicznych.
Bezcenną cechą drewna jest fakt, że można je w przeciwieństwie do surowców kopalnych - produkować w sposób ciągły, bez wyczerpywania jego zasobów. Osiąga się to przez prawidłowe prowadzenie gospodarstwa leśnego, które tym różni się od eksploatacji, że w sposób planowy użytkuje jedynie przyrost drewna, nie naruszając jego zapasów. Racjonalne pozyskiwanie i przerób surowca drzewnego jest zadaniem wymagającym gruntownej znajomości zagadnień leśnictwa i drzewnictwa (opinie o programie).

Dzięki swym własnościom drewno stosowane jest jako surowiec podstawowy i pomocniczy w wielu gałęziach produkcji. Z rozwojem przemysłu wzrasta stopniowo zapotrzebowanie na drewno w postaci surowca, półfabrykatów i gotowych wyrobów. W wielu krajach roczne użytkowanie drewna przekracza roczny przyrost, co powoduje uszczuplanie zasobów leśnych i konieczność szukania nowych rezerw. W tych warunkach coraz bardziej aktualne stają się zagadnienia oszczędności i racjonalnego wykorzystania surowca drzewnego z jednej, a zwiększenia produkcji drewna z drugiej strony (segregator aktów prawnych). To ostatnie można osiągnąć przez zakładanie upraw i plantacji szybko rosnących gatunków drzew, np. topól, zagospodarowanie nieużytków oraz zadrzewienie i systematyczne użytkowanie drewna z terenów nadrzecznych i przydrożnych, z parków, sadów itp.

Zagadnienia te są u nas dotychczas bardzo zaniedbane jakkolwiek z drzew owocowych, alejowych i parkowych można by w sposób trwały otrzymywać duże ilości drewna użytkowego (promocja 3 w 1).
Dla zobrazowania znaczenia drewna w życiu gospodarczym przeprowadzono przykładową analizę kilku ważniejszych dziedzin jego zastosowania.