Odstrzał materiałów kamiennych
W celu oderwania części skały od jej masywu za pomocą odstrzału umieszcza się materiał wybuchowy w przygotowanych otworach lub komorach, rzadziej w istniejących szczelinach (uprawnienia budowlane). Otwory wierci się w powierzchni najkorzystniejszej do oderwania bryły.
Otwory pionowe są na ogół korzystniejsze od poziomych, ponieważ w tym ostatnim przypadku siła wybuchu musi być częściowo zużyta na unoszenie w górę ciężaru skały (program na telefon).
Otwory pionowe są niewątpliwie korzystniejsze w przypadku poziomego uwarstwienia skały, otwory zaś poziome mogą się okazać korzystniejsze, gdy skała ma spękania pionowe. W niektórych przypadkach mogą się okazać korzystne otwory ukośne (program na komputer).
W pewnych przypadkach najpierw wykonywa się otwory poziome u podnóża stopnia skały, odstrzeliwuje podłużną wnękę, tzw. wdzierkę, a następnie wierci się otwory pionowe u góry (program egzamin ustny).
Odłamanie znacznej objętości skały
Aby uzyskać odłamanie znacznej objętości skały, otwory rozmieszcza się szeregiem w większej ilości i odpowiednio do konfiguracji tarasów (opinie o programie). Gdy odłamana od masywu skalnego bryła jest zbyt duża, aby opłaciło się dzielić ją narzędziami kamieniarskimi, można w dalszym ciągu rozsadzić ją materiałem wybuchowym, wiercąc otwory. Sposób ten ma zastosowanie głównie do materiałów drogowych lub kamieni łamanych (segregator aktów prawnych).
W większych kamieniołomach otwory wierci się za pomocą pneumatycznych młotków wiertniczych uruchamianych sprężonym powietrzem pod ciśnieniem 5-f-6 at n. Większość otworów wierci się na głębokość do 4,5 m; używane są jednak narzędzia uruchamiane z trójnogów, które wiercą otwory o głębokości IO-T-15 m (i więcej). W stosunku do linii najmniejszego oporu t głębokość otworu g mieści się w granicach od 1,5 do 2 t.
Przy większej głębokości otworu ładunek powinien być podzielony i umieszczony na różnych wysokościach otworu.
Odległość otworów a w jednym szeregu przy jednoczesnym odstrzale wynosi 1,5 t. Średnica otworów wynosi zazwyczaj ok. 4 cm. Gdy w takim otworze nie można zmieścić potrzebnej ilości materiału wybuchowego, przeprowadza się wybuch na spodzie otworu małym ładunkiem materiału kruszącego, przez co otrzymuje się otwór odpowiedniej wielkości, z którego wybiera się okruchy (promocja 3 w 1).
