Ograniczenie ruchu postępowego

Przeprowadzona wyżej klasyfikacja połączeń budowlanych wg stopni swobody jedynie wyjaśnia charakter zagadnienia. Do właściwej oceny konstruowanego węzła zastosujemy skalę trudności montażu, uwzględniając tzw. punkty kolizji i oznaczając je symbolem PK. Punktem kolizji połączenia elementów budowlanych w układzie 3 prostopadłych osi współrzędnych x, y, z nazywamy ograniczenie ruchu postępowego lub obrotowego elementu (wynikające z konstrukcji połączenia) wzdłuż lub wokół którejkolwiek osi układu współrzędnych (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy określaniu liczby punktów kolizji elementów przyjmujemy założenie, że drugi koniec każdego z elementów zbiegających się w węźle jest swobodny. Wartości PK połączeń elementarnych. Wartości te charakteryzują zarówno proste, jak i bardziej skomplikowane węzły wg skali PK.

Jeżeli zależy nam na charakterystyce węzła, składającego się z wielu połączeń elementarnych, nie tylko jako całości, lecz z podziałem na ruch postępowy i obrotowy względem osi x, y i z, to konieczne jest określenie punktów kolizji dla omawianego kierunku osi z pominięciem tych punktów dla kierunków pozostałych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Sumy PK stanowią wszystkie więzy nałożone na elementy, zbiegające się w węźle. Wiemy, że największa liczba stopni swobody wynosi 6, co oznacza, że największa liczba statycznie wyznaczalnych więzów nie może być większa niż 6, pozostałe zaś więzy są statycznie niewyznaczalne (hyperstatyczne) (uprawnienia budowlane). Więzy hyperstatyczne oznaczymy przez PKH. Do oznaczenia trudności montażu węzła budowlanego potrzebna jest liczba więzów hyperstatycznych, którą obliczamy z zależności Do oceny trudności montażu należy więc określić: liczbę PK lub liczbę PKH, bądź liczbę i jakość klas połączeń elementarnych (program egzamin ustny).

Konstrukcje szkieletowe

Zauważmy, że stosownie do określenia klasy pary kinematycznej liczba PK odpowiada sumie klas, wystarczy więc określić liczbę i kolejne numery poszczególnych par kinematycznych w węźle, aby otrzymać sumę PK, np. dwa połączenia III klasy i jedno połączenie IV klasy dają 2 • III + 1 • IV = 10 PK (opinie o programie).

Ponieważ ocena wg punktów kolizji dość dobrze charakteryzuje trudność montażu określonego węzła, wprowadzimy klasyfikację montażowości węzłów posługując się skalą PK. Taka klasyfikacja węzłów ma szczególne znaczenie w konstrukcjach szkieletowych, gdzie elementy nie przylegają do siebie dużymi powierzchniami, lecz stykają się jedynie w węzłach. Ocena montażowości węzłów charakteryzuje w tym przypadku stopień trudności montażu całego szkieletu lub określonej sekcji obiektu budowlanego. Konstrukcje szkieletowe przeważnie występują w obiektach budownictwa przemysłowego, toteż klasy montażowości węzłów będą miały zastosowanie głównie do tego rodzaju budownictwa (segregator aktów prawnych).

Przyjmujemy 5 klas montażowości węzłów wg skali PK. Klasy oznaczymy cyframi arabskimi od 1 do 5; wyższej klasie odpowiada większa licżba punktów kolizji. W celu oszacowania granicznych punktów kolizji dla każdej klasy określamy zakres liczby PK na podstawie rozwiązań węzłów stosowanych w praktyce (od najprostszych do bardzo skomplikowanych). Zakres ten ustalamy liczbami od 1PK do 50PK. Stosowania węzłów ponad 50PK powinno się unikać z uwagi na bardzo znaczne trudności montażu (promocja 3 w 1).

Tak pomyślana klasyfikacja nie uzależnia trudności montażu węzłów od liczby elementów, np. połączenie trzech elementów, aczkolwiek najbardziej typowe dla klasy 2, tj. o liczbie 17PK, może być skonstruowane w skali trudności 5 elementów, tj. odpowiadać 40PK. Zasada określania liczby punktów kolizji węzłów. znajduje również zastosowanie przy ocenie trudności montażu określonego elementu budowlanego.