Ogrzewanie asfaltów ponaftowych

Ogrzewanie asfaltów ponaftowych z 2-5% siarki do temperatury 200-250°C wpływa na nie podobnie jak proces dmuchania. Proces siarkowania asfaltów przebiega w tej temperaturze bardzo gwałtownie z pienieniem się masy i wydzielaniem się gazów o ostrej, niemiłej woni. Asfalty siarkowane mają niższą penetrację, wyższe temperatury łamliwości i mięknienia. Odznaczają się one zwiększoną przyczepnością i nadają się jako surowiec do wyrobu lakierów asfaltowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Asfalty „wysokopróżniowe” Otrzymuje się je przez destylację pozostałości asfaltowych w aparaturze wieżowej pod bardzo małym ciśnieniem. Asfalty te mają wyższą temperaturę topliwości i niższą penetrację niż asfalty destylowane podobnej gradacji. Asfalty te mają zastosowanie w przemyśle, np. do produkcji lakierów i w robotach izolacyjnych dla warunków specjalnie trudnych.
Asfalty poekstrakcyjne. Przy rafinacji olejów smarnych nowoczesnymi metodami rozpuszczalnikami selektywnymi (krezol, furfurol itp.), które usuwają z olejów składniki chemicznie nietrwałe otrzymuje się wyciągi (ekstrakty), które utlenione powietrzem dają produkty o charakterze asfaltów.

Asfalty te, znajdujące się u nas w handlu pod nazwą DEX, mieszają się prawie w każdym stosunku ze smołami koksowniczymi i są używane do uszlachetniania smół, do produkcji tzw. smół stabilizowanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Do celów izolacyjnych asfalty te nie były próbowane. Proces utleniania tych asfaltów prowadzony jest tylko do uzyskania produktu o pożądanej penetracji lub temperatury mięknienia i nie jest doprowadzany do całkowitego utlenienia wszystkich składników dających się utlenić. Dalszy proces utleniania tego asfaltu może więc przebiegać dalej po użyciu asfaltu na budowie. Niektóre obserwacje na drogach, gdzie użyto asfaltów poekstrakcyjnych, potwierdzają to przypuszczenie. Asfalty są bardzo złożonymi mieszaninami wielkocząsteczkowych węglowodorów o różnej budowie i charakterze alifatycznym, aromatycznym oraz naftenowym, zawierającymi ponadto związki siarkowe, azotowe i tlenowe (uprawnienia budowlane).

Ropy naftowe

Obok węglowodorów ropy naftowe zawierają związki azotowe, siarkowe i tlenowe. Ze związków tych, związki zawierające azot są bardzo interesujące z punktu widzenia naukowego, praktycznego jednak znaczenia nie mają. Związki siarkowe mają, jak się wydaje, wpływ na jakość asfaltów. Jakkolwiek rola siarki w asfaltach nie jest wyjaśniona, to jednak najlepsze ze znanych asfaltów ponaftowych asfalty z rop meksykańskich i albańskich zawierają 5-7% siarki związanej organicznie.

Związki tlenowe występują we wszystkich asfaltach, tak naturalnych jak i ponaftowych, stanowiąc ich istotną część składową. Tlen występuje w tzw. kwasach asfaltogenowych i ich bezwodnikach (program egzamin ustny).
Większość składników asfaltów stanowią związki wysokomolekularne o ciężarach cząsteczkowych dochodzących do 30 000. Utrudnia to bardzo badanie struktury asfaltów.
Badania nad ustaleniem konstytucji asfaltów nie doprowadziły do wyodrębnienia z asfaltów indywiduów chemicznych, pozwoliły jednak na podział i wyodrębnienie z asfaltów pewnych grup składników, różniących się między sobą rozpuszczalnością w rozpuszczalnikach przyjętych jako typowe (opinie o programie).

Analiza grupowa asfaltów jest zbyt skomplikowana i czasochłonna i dlatego nie przyjęła się dotychczas w laboratoriach kontrolno-badawczych. Może ona jednak oddać usługi przy identyfikowaniu asfaltów różnego pochodzenia oraz jest metodą pozwalającą na wyjaśnienie pewnych właściwości asfaltów, ważnych dla celów specjalnych. Przy analizie tej wyodrębnia się składniki oleiste, żywice, malteny i asfalteny (segregator aktów prawnych).
Asfalty zawierające większe ilości asfaltenów są twarde, mało ciągliwe i trudniej rozpuszczalne.

Asfalteny i żywice są składnikami ulegającymi głównie procesom utleniania, co połączone jest z przyrostem ciężaru (promocja 3 w 1). Utlenione asfalteny dają karboidy, związki tlenowe nierozpuszczalne w dwusiarczku węgla i nietopliwe. Asfalty zatem, zarówno drogowe, jak i izolacyjne, nie powinny zawierać większych ilości asfaltenów, gdyż obecność ich może odbić się niekorzystnie na właściwościach asfaltu. Składniki oleiste asfaltu wpływają zmiękczająco na asfalty.