Rośliny strączkowe

Należy przypomnieć, że przyrost naturalny w Polsce na przestrzeni ostatniego dziesięciolecia wahał się w granicach od 440 000 do 530 000 osób rocznie. Z powyższych danych wynika m. in.:

• duża stosunkowo gęstość zaludnienia, zbliżająca się obecnie do 100 M/l km^:, przekraczająca średnią europejską (w’ 1960 r. - 87 M/l km) (program uprawnienia budowlane na komputer);
• duży wskaźnik ludności na 100 ha użytków rolnych, wynoszący około 150 osób
• duży wskaźnik ludności rolniczej na 100 ha użytków rolnych, wynoszący około 55 osób;
• znaczne rozdrobnienie gospodarstw’ rolnych - szczególnie indywidualnych, których przeciętna wielkość wynosi około 5 ha, przy czym gospodarstwa (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wskaźniki te wynikają z procesu uprzemysłowienia kraju, przy czym zakłada się, źe dalszy rozwój uprzemysłowienia w okresie do 1980 r. doprowadzi do:

• dalszego spadku liczby ludności utrzymującej się z rolnictwa poniżej i ludności kraju, która wyniesie wówczas ogółem ok. 38 min;
• utrzymania w zasadzie bez większych zmian liczby ludności zamieszkałej na wsi (uprawnienia budowlane);
• znacznej rozbudowy miast tak, aby przyjęły całą nadwyżkę ludności wynikającą z przyrostu naturalnego;
• zmiany struktury ludności zamieszkałej na wsi przez ograniczenie grupy rolniczej na rzecz grupy utrzymującej się z pracy w przemyśle i usługach.

Gospodarkę wsi polskiej charakteryzuje również struktura powierzchni zasiewów, która w 1961 r. przedstawiała się następująco:

• 55% powierzchni zasiewów wynosiły 4 zboża podstawowe (pszenica, żyto, jęczmień i owies) przy ich przeciętnej wydajności 18 q z 1 ha, a pszenicy 19.9 q z 1 ha;
• 2.4° c - pozostałe zbożowe;
• 18,4° o - ziemniaki przy wydajności 160 q z 1 ha (program egzamin ustny).
• 5.35,0 - rośliny przemysłowe, w tym 2,7″‘o buraki cukrowe przy wydajności 275 q z 1 ha;
• 0.9″« kukurydza;
• 11.9‘ u - rośliny pastewne;
• 2,5Vo - rośliny strączkowe na ziarno;
• 2,7Vn -pozostałe uprawy, w tym warzywa 1,3″ u powierzchni zasiewów.

Pogłowie zwierząt

W planie perspektywicznym przewiduje się szereg zmian strukturalnych w zasiewach, jak również poważny wzrost wydajności z ha w oparciu o mechanizację, meliorację, zwiększone nawożenie i lepszy dobór materiału siewnego. Pogłowie zwierząt w połowie 1961 r. osiągnęło stosunkowo poważny wzrost w porównaniu ze stanem wyniszczenia wywołanym wojną. W planie perspektywicznym planowany jest dalszy znaczny wzrost pogłowia, tak, aby osiągnąć: bydła - 75-80 sztuk 100 ha, zaś trzody chlewnej - 90-95 sztuk 100 ha użytków rolnych. Natomiast odnośnie pogłowia koni planowany jest spadek do 5 sztuk 100 ha użytków rolnych (opinie o programie).

Zmniejszenie pogłowia koni wiąże się z rozwojem mechanizacji rolnictwa. Ilość traktorów, która z 25 300 w 1950 r. wzrosła w 1961 r. do 69 500, jest oczywiście nie wystarczająca. Park traktorowo-maszynowy jest obecnie intensywnie rozbudowywany, zarówno w państwowych ośrodkach maszynowych, państwowych gospodarstwach rolnych i spółdzielniach produkcyjnych, jak również w kółkach rolniczych, tak by w okresie perspektywicznym osiągnąć wskaźnik 2.5 traktorów na 100 ha użytków rolnych (segregator aktów prawnych).

Wojna spowodowała w naszej gospodarce rolnej olbrzymie straty. Zaliczyć do nich należy m. in. wyniszczenie inwentarza, setki tysięcy zniszczonych i opuszczonych gospodarstw, dziesiątki tysięcy km² odłogów. Sprawy te zostały już w okresie odbudowy kraju opanowane, a obecnie wskaźniki produkcji znacznie przewyższają wskaźniki przedwojenne. Tym niemniej traktujemy je jako niezadowalające.

Dalszy wzrost produkcji rolnej, konieczny z uwagi na duży przyrost naturalny ludności, uzależniony jest od działania szeregu czynników. Do nich zaliczyć należy również racjonalną organizację wiejskiej sieci osadniczej i zabudowę wsi. Sprawy te mają oczywiście nie tylko ekonomiczne, ale także szczególne społeczne znaczenie, gdyż chodzi o warunki pracy i bytu wielu milionów ludzi (promocja 3 w 1).