Okładzina powierzchniowa

Po zamocowaniu warstwy płyt pomocnik zalewa zaprawą przestrzeń między płytami a ścianą. Zalewanie wykonuje się warstwami 20 lub 30-centymetrowymi. Każdą warstwę kładzie się po związaniu poprzedniej. Okładzina ciosowa może być dekoracyjna lub konstrukcyjna.. Licowanie dekoracyjne polega na obłożeniu kamiennego lub ceglanego muru kamieniem łupanym dla nadania powierzchni licowej ładniejszego wyglądu. Okładzinę wykonuje się z kamienia stosunkowo drogiego, wskutek czego grubość jej jest nieznaczna. Dlatego nazywa się ją okładziną powierzchniową (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sposób licowania muru kamiennego i ceglanego jest prawie identyczny. Kamienie używane do wykonywania muru układa się powierzchnią łupaną do lica; do nich przykłada się okładzinę w postaci przełupanych płyt. Zewnętrzna powierzchnia płyt jest albo dokładnie ociosana albo obrobiona według rysunku; wewnętrzna (od strony muru) może być grubo ciosana. Okładzina przymocowywana jest do ściany za pomocą kotew metalowych lub kamiennych. Okładzina powierzchniowa ma znaczenie wyłącznie dekoracyjne i nie może przejmować żadnych obciążeń - Należy pamiętać, że zazwyczaj ilość spoin w okładzinie jest znacznie mniejsza niż w murze oraz że spoiny te wskutek bardziej starannego przyciosania kamieni są znacznie cieńsze niż spoiny muru (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z tego względu osiadanie okładziny jest o wiele mniejsze niż osiadanie muru.

Warunki budowy

Przy nie jednakowym osiadaniu a zarazem mocnym powiązaniu muru z okładziną może nastąpić pęknięcie spoin muru, połamanie się kotew oddzielenie się okładziny i szereg innych niepożądanych zjawisk. Dlatego konieczne jest przedsięwzięcie środków, które by zapobiegały różnicy osiadania lub niebezpiecznym jej skutkom. Różnica osiadania zostaje usunięta, jeżeli licowanie wykonuje się po skończonym procesie osiadania budynku. Okładzina ułożona na cemencie i nie poddana obciążeniu nie wykazuje osiadania; jeżeli mur kamienny osiadł całkowicie, oddzielanie się okładziny od muru nie wystąpi (uprawnienia budowlane).

Jeżeli warunki budowy nie pozwalają na wykonanie okładziny po zakończonym osiadaniu ścian, należy umożliwić jej osiadanie niezależnie od muru. Można to osiągnąć przez; stosowanie odpowiednich kotew albo przez pozostawienie szczelin między płytami okładziny a kotwami kamiennymi. Utwierdzona w murze kotwa osiada z nim razem, ale pozostawiona chromi płytę okładziny od przekazywanego ciśnienia. Dopuszczalna jest również szczelina pionowa między okładziną a ścianą (program egzamin ustny).

Należy podkreślić, że stosując przy murowaniu zaprawę cementową, która szybko twardnieje i tworzy mocne spoiny, można uniknąć większości niepożądanych zjawisk występujących przy słabych, wolno twardniejących zaprawach wapiennych. Okładzina konstrukcyjna ma pewne odrębności przy licowaniu murów kamiennych i ceglanych. Dlatego rozpatrzymy każdy wypadek osobno (opinie o programie).

Doskonalą okładzinę stanowi powloką ciosowa, której warstwy odpowiadają pełnej liczbie warstw cegieł (tzn. wysokość warstwy ciosów równa jest dwóm, trzem i więcej warstwom cegieł); jeżeli okładzina składa się z kamieni wozówkowych i sięgaczy (główkowych) wchodzących w masyw muru, to kamień jako materiał mocniejszy tworzy doskonalą powłokę, którą sięgacze wiążą z masywem ceglanym (segregator aktów prawnych). Aby zmniejszyć ilość kamieni licowych, sięgacze układa się co między kamieniami wozówkowymi i wiąże się między sobą w następnych warstwach muru. Można jeszcze zmniejszyć ilość sięgaczy, dając je nie w każdej warstwie, lecz w warstwie co drugiej. Wówczas jednak okładzina traci swe cechy konstrukcyjne i .zbliża się do typu powierzchniowej. Trudno jest ustalić minimum sięgaczy niezbędnych do związania okładziny z murem ceglanym. Jest to zależne od szerokości powierzchni wspornych ciosów (tzn. od stopnia stateczności samej okładziny), od wysokości licowiania i od obciążenia przypadającego na warstwę okładziny. Nie są rzadkie wypadki, kiedy na jeden sięgacz przypada do pięciu kamieni wozówkowych (promocja 3 w 1).