Okładziny z laminatów dekoracyjnych

Większość okładzin z tworzyw sztucznych jest łatwo zmywalna (program uprawnienia budowlane na komputer). Materiały okładzinowe powinny być odporne na działanie światła dziennego i wykazywać na ogół zdolność krycia osłanianej powierzchni. Do wad okładzin z tworzyw sztucznych zalicza się ich niedostateczną odporność na podwyższone temperatury oraz małą odporność niektórych materiałów okładzinowych na zarysowanie, uderzenia itp.

Asortyment produkowanych w wielu krajach materiałów okładzinowych z tworzyw sztucznych jest zróżnicowany. Stosowane są one przede wszystkim w postaci laminatów, płytek, arkuszy, tkanin syntetycznych, tkanin powlekanych, tapet zmywalnych, folii. Ponadto produkuje się materiały drewnopochodne laminowane lub lakierowane żywicami syntetycznymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Okładziny z laminatów dekoracyjnych są praktycznie nienasiąkliwe, odporne w przeciętnych warunkach użytkowania na działania mechaniczne (uderzenia, szorowanie przy myciu), odporne na działanie różnych czynników chemicznych (z wyjątkiem wpływu kwasów silnie utleniających), samogasnące i odporne na działanie temperatur do 130°C. Współczynnik rozszerzalności liniowej laminatów jest wysoki. Grubość laminatów wynosi na ogół 1,3 mm, jednak są stosowane również płyty grubsze i cieńsze (uprawnienia budowlane).

Efekty dekoracyjne można osiągać przez dobór w jednym pomieszczeniu laminatów o różnych barwach, fakturach lub wzorach. Produkuje się laminaty z wzorami uzyskanymi techniką grawerowania, malowania lub wycinanek. Przy zastosowaniu techniki grawerowania stosuje się dwie lub trzy warstwy barwne, na których graweruje się rysunki z wypełnieniem linii różnobarwnymi farbami lub warstwy te częściowo odsłania (podobnie jak w tynkach „sgraffito”). Technika malowania umożliwia stosowanie na powierzchnie laminatów ręcznych malowideł (program egzamin ustny). Przy zastosowaniu techniki wycinanek podczas produkcji laminatów wtapia się w warstwę licową barwne wycinanki.

Laminaty

Obecnie stosuje się w różnych krajach (Anglia, USA, Belgia, Włochy, Szwecja, Szwajcaria, Francja) wiele odmian laminatów (Formica, Resopal, Getulit, Haves, Bribond, Kimpreg, Pronite i inne). W Polsce produkuje się płyty z laminatów melaminowych (Unilam) o grubości 1,6 mm lub większej. Laminaty znajdują zastosowanie jako materiał okładzinowy w szpitalach, biurach, sklepach, budynkach pocztowych, bankach, laboratoriach, pawilonach wystawowych, przychodniach lekarskich, restauracjach (opinie o programie).

Za pomocą klejów laminaty mocuje się do następujących podłoży: tynku cementowego lub cementowo-wapiennego z zaprawy o stosunku 1:1:6, podłoża betonowego, płyt pilśniowych twardych, płyt wiórowych lub paździerzowych, sklejki. Przyklejanie laminatów do tynków wapiennych lub słabych tynków cementowo-wapiennych jest niedopuszczalne.

Podłoże powinno być dostatecznie suche, wilgotność podłoży mineralnych nie powinna być większa niż 2,5%, podłoży z materiałów drewnopochodnych - nic większa niż 9% (segregator aktów prawnych). Ponadto podłoże powinno być równe i w przypadku podłoży mineralnych - nie pylące. Podłoże mineralne powinno być gruntowane (np. roztworem kleju w toluenie), w celu jego wzmocnienia, zwiększenia przyczepności i zmniejszenia zużycia kleju. Bezpośrednio do podłoża można przyklejać laminaty jedynie wówczas, gdy podłoże jest bardzo równe i jeżeli w pomieszczeniu nie przewiduje się znaczniejszych wahań temperatury i wilgotności powietrza.

Najczęściej laminaty przykleja się do podkładu z cienkich pasków, wykonanych z materiału podatnego, co zapobiega odklejeniu się płyt. W wielu krajach stosuje się paski poliuretanowe, można również przyklejać laminaty do pasków z zaimpregnowanego filcu o grubości ok. 2 mm (promocja 3 w 1). Odstępy między paskami wynoszą 15-^20 cm (rys. 8-4) w miejscach styku sąsiednich płyt, w narożnikach, w pobliżu grzejników itp. przykleja się po dwa paski obok siebie, uzyskując lepsze przyleganie laminatów do podkładu.