Okładziny zewnętrzne ścian

Szczególnie istotnym warunkiem szerszego zastosowania elementów warstwowych jest zapewnienie ich dostatecznej trwałości w przewidzianym okresie eksploatacji (co najmniej 20-30 lat). Materiały użyte na okładziny zewnętrzne, rdzeń i obramowanie oraz zastosowany klej powinny być odporne na wysokie i niskie temperatury, parę wodną lub kondensat oraz czynniki biologiczne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Okładziny zewnętrzne ścian zewnętrznych oraz przekryć dachowych nie pokrytych są ponadto narażone na wpływ promieniowania ultrafioletowego, erozyjne działanie wody i wiatru oraz korozję chemiczną lub elektrochemiczną. Powinny być one również niepalne lub trudno zapalne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W przypadku niedostatecznej odporności okładzin na którykolwiek z wymienionych czynników, powinny być one chronione za pomocą odpowiednich powłok (np. hydrofobowych, zmniejszających degradację fotochemiczną, przeciwkorozyjnych itp).

Przy zastosowaniu okładzin z materiałów kruchych należy uwzględniać wytrzymałość elementów na obciążenia dynamiczne wywołane uderzeniami bocznymi (przesuwaniem ciężkich mebli, rzucaniem na ścianę ciężkiego przedmiotu, uderzeniem od zewnątrz kamieniem itp.) (uprawnienia budowlane).

Materiały rdzenia powinny być przede wszystkim dostatecznie odporne na działania podwyższonych temperatur (chwilowe temperatury na zewnętrznej powierzchni rdzenia w elementach ściennych mogą osiągnąć wartości do 60 °C, a w elementach dachowych ponad 75 °C) oraz temperatur niskich (program egzamin ustny). Należy zaznaczyć, że pianki sztywne z tworzyw sztucznych ulegają na ogół skurczowi w podwyższonych temperaturach, a ponadto mają większą rozszerzalność cieplną niż materiały okładzin, co wobec małej sztywności rdzenia w porównaniu ze sztywnością okładziny zewnętrznej wywołuje w rdzeniu dość znaczne naprężenia, które mogą z upływem czasu spowodować zmiany strukturalne pianek (opinie o programie).

Przekrój elementu ściennego

Niektóre pianki, jak polistyrenowe i z PCW, mają niską odporność termiczną, zastosowanie tych tworzyw na rdzeń elementów dachowych uwarunkowane jest odpowiednim zmniejszeniem nagrzewania dachu przez promieniowanie (przez zastosowanie np. pap odblaskowych).

Kleje zapewniające współpracę okładzin i rdzenia powinny mieć dobrą zwilżalność, przyczepność do łączonych materiałów większą od wytrzymałości na ścinanie i rozciąganie tych materiałów. Wytrzymałość spoin klejowych na rozciąganie i ścinanie w praktycznie najbardziej niekorzystnych warunkach termicznych (+ 75, —20 °C) powinny przekraczać wytrzymałość rdzenia (segregator aktów prawnych). Wskazane jest, aby spoiny klejowe miały niewielkie współczynniki sprężystości i odkształcenia postaciowego, gdyż wówczas na skutek podatności spoin naprężenia w rdzeniu są mniejsze aniżeli przy zastosowaniu tzw. klejów sztywnych.

Rozwiązania ścian osłonowych z okładzinami azbestowo-cementowymi znajdują zastosowanie w wielu krajach (np. Francja, Belgia, USA). W mniejszym zakresie stosuje się takie elementy do przekryć dachowych.

Przekrój elementu ściennego produkcji belgijskiej o wymiarach ok. 100 x 150 cm (dostosowanych do wymiarów osłonowych ścian szkieletowych). Okładziny są wykonane z azbestocementu podwójnie prasowanego o grub. 3,2 mm, rdzeń wykonuje się z pianki polistyrcnowej o ciężarze objętościowym 15 kG/m³. Pierwotna grubość pianki wynosi 13 mm, po sprasowaniu uzyskuje się grubość rdzenia 11 mm(promocja 3 w 1). Płyty azbestowo-cementowe są sklejone z pianką polistyrenową klejem mocznikowo-formaldehydowym po uprzednim utwardzeniu powierzchni okładzin polioctanu winylu. Okładzina zewnętrzna jest zabezpieczona przed wpływami atmosferycznymi rowkowaną warstewką ochronną zbrojonego poliestru o grubości 1,3 mm. Warstewka ta jest połączona z okładziną klejem chlorobutadienowym rozpuszczonym w chlorku metylu z utwardzaczem izocjanowym.