Opis i plan placu

Opis przedstawia procesy, jakie należy wykonać przeć rozpoczęciem montażu, a więc wykonania dróg dojazdowych zewnętrznych i leżących w obrębie placu budowy, robót ziemnych i fundamentowych, zaopatrzenia w wode i prąd elektryczny, pomiarów dotyczących montażu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Załącznikiem do opisu jest plac placu montażowego, zazwyczaj wykonywany w skali 1:200. na którym podaje się obrys realizowanego obiektu, drogi, tory i pasma jezdne dla maszyn montażowych, place składowania oraz rozłożenie przedmontażowe prefabrykatów.

Ponadto na planie placu montażowego oznacza się podział realizowanego obiektu na działki montażowe, kolejność wbudowywania prefabrykatów, kierunki przejazdów żurawi oraz kierunki dowozu elementów.
Kolejność wbudowywania elementów. Jest ona ilustrowana rysunkami określającymi przyjętą kolejność wbudowywania prefabrykatów. Uzupełnia się je odpowiednimi zestawieniami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Technologia montażu poszczególnych rodzajów elementów. W tej części projektu określa się sposób pobierania, zawieszania na haku maszyny montażowej i wbudowywania każdego z rodzajów prefabrykatów. Wskazane ponadto być muszą sposoby stężania montażowego oraz rektyfikacji wbudowywanych elementów.
Organizacja brygad montażowych i ustalenie cykli montażu. W tym punkcie projektu ustala się skład ilościowy i kwalifikacje członków zespołów brygady bądź brygad montażowych oraz określa się ich zadania i obowiązki. Prawidłowa organizacja brygad w zasadniczym stopniu decyduje o tempie montażu, sprawnej i bezpiecznej pracy (uprawnienia budowlane).
Cykle montażu ustala się na podstawie obliczeń czasów montażu poszczególnych rodzajów prefabrykatów, wykorzystując wyniki dotychczasowych doświadczeń.

Harmonogram montażu

Przedstawia on w postaci graficznej obliczone cykle montażu odpowiednio do przyjętych składów brygad montażowych oraz określonych systemów montażu. Na podstawie takich szczegółowych harmonogramów opracowuje się harmonogramy lub terminarze dostaw prefabrykatów (program egzamin ustny).
8Warunki montażu oraz jego technologia w okresie zimowym. Przy przewidywaniu realizacji w okresie zimowym projekt musi być uzupełniony wskazaniami technologicznymi dla tego okresu. Bardzo ważne jest prawidłowe nawijanie na bębny wciągarek oraz krzyżaki, kręgi lub bębny służące do magazynowania, również odwijanie ich z tych urządzeń.
Wciągarki. Są jednymi z prostszych, a powszechnie stosowanych urządzeń poziomego lub pochyłego (po równiach) przemieszczania ciężarów (opinie o programie).
Ręczne wciągarki kozłowe stosuje się przy powolnym przemieszczaniu ciężarów, np. przetaczanie zmontowanych wstępnie konstrukcji, podciąganie ciężkich elementów itp. Charakterystyki wciągarek kozłowych podano w części. Wciągarki mechaniczne są dwóch rodzajów, ze sprzęgłem ciernym 0 cierne z przekładnią zębatą - zębate.
Wciągarki cierne są niebezpieczne, bowiem przekładnia cierna jest połączeniem łączalnym między silnikiem i bębnem i nie powinny być stosowane.
Wciągarki zębate zazwyczaj są nawrotne. Zmiany kierunku obrotu bębna uzyskuje się przez zmianę kierunków obrotów silnika. Wyposaża się je w hamulce elektryczne, zapewniające bezpieczne warunki ich pracy. W wciągarkach tych istnieje możliwość zmiany prędkości podnoszenia lub opuszczania (segregator aktów prawnych).

Przy podnoszeniu ładunków o ciężarze 20-50 T stosuje się wciągarki 5 T. przy ciężarach 5-20 T wciągarki 3 T i przy ciężarach mniejszych od 5 T - wciągarki 1 I Wciągarki ustawia się na fundamentach w postaci ram drewnianych lub atalowych i łączy z nimi za pomocą śrub. Od strony przemieszczanego ciężaru rama musi być zabezpieczona przed przesuwaniem przez wbicie 2 pali drewnianych. Stateczność układu zapewnia balast umieszczany w tylnej części ramy.
W przypadkach nawijania liny na bęben pod kątem do poziomu konieczny jest drug balast w przedniej części ramy (promocja 3 w 1).