Optymalna ilość dodatku

Łączny dodatek środka uplastyczniającego (w postaci ługu posiarczynowego) oraz środka przyspieszającego twardnienie, np. CaCl₂ i inhibitor NaNO, lub Na₂S0₄, może przyczynić się do zaoszczędzenia cementu. Ług posiarczynowy zmniejsza wodożądność mieszanki betonowej i zużycie cementu (10°/o), a środki przyspieszające neutralizują pewne zahamowanie procesu twardnienia we wczesnym okresie, co jest właściwe dla tego środka uplastyczniającego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do dodatków opóźniających twardnienie należą gips, siarczan żelazowy Fe₂(S0₄)₃ i substancje powierzchniowo-czynne (opóźniacz keratynowy, klej zwierzęcy, ług posiarczynowy, mydło naftenowe i in.). Optymalną ilość dodatku ustala się doświadczalnie z jednoczesnym sprawdzeniem wytrzymałości betonu lub zaprawy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jako kruszywa do betonów ciężkich (zwykłych) stosuje się piaski naturalne lub sztuczne, tłuczeń i żwir, odpowiadające wymaganiom GOST-ów i zapewniające niezbędne właściwości oraz oszczędne składy betonu przy minimalnie dopuszczalnym zużyciu cementu. Kruszywa, których ilość w betonie wynosi wagowo do 75 a nawet 85°/o, tworzą w nim zwarty, wytrzymały szkielet, zmniejszają skurcz powstający przy twardnieniu zaczynu cementowego oraz obniżają koszt betonu (uprawnienia budowlane).

Jakość kruszywa silnie wpływa na jakość żelbetu. Jakość kruszyw ocenia się według następujących wskaźników:

• według właściwości fizyczno-mechanicznych - wytrzymałości, mrozoodporności, odporności na uderzenia, ścieralności, szczelności, porowatości, wodochłonności, ciężaru objętościowego i nasypowego;
• według charakterystyki geometrycznej - składu granulometrycznego, wielkości ziaren, kształtu, stopnia obtoczenia i chropowatości ziaren;
• według stopnia czystości i niezbędnej jakości - zawartości szkodliwych i zanieczyszczonych domieszek, słabszych i nietrwałych wrostków oraz według jednolitości petrograficznej (program egzamin ustny).

Kruszywo drobne

Jest nim piasek - produkt naturalnego rozpadu lub kruszenia skał, odpowiadający wymaganiom GOST 8736-67. Ważną charakterystyką jakościową piasku jest jego skład granulo- metryczny (uziarnienie), wpływający na wszystkie właściwości betonu, zwłaszcza o wysokiej wytrzymałości. Uziarnienie piasku wpływa szczególnie silnie na właściwości technologiczne mieszanki betonowej - jej ciekłość, plastyczność, urabialność i podatność na formowanie, które wywierają wpływ na zużycie wody i cementu w betonie oraz stopień zagęszczenia mieszanki przy posiadanym wyposażeniu. Konieczne jest optymalne powiązanie powierzchni właściwej z uziarnieniem piasku (opinie o programie).

Piasek (o wymiarze ziaren od 0,14 do 5 mm) wprowadza się w najmniejszej ilości, przy której zaprawa cementowa uzyskuje lepkość niezbędną do utrzymania tłucznia lub żwiru w stanie zawieszonym przy przewozie i układaniu. Do jednej i tej samej ilości spoiwa cementowego można wprowadzić, w celu otrzymania takiej samej lepkości zaprawy, różne ilości piasku, w zależności od jego właściwości. Spoiwo i nadmiar wody otaczają powierzchnię ziaren. Dlatego wielkość powierzchni ziaren w jednostce objętości piasku (powierzchnia właściwa) i wielkość jego ziaren mają tu istotne znaczenie: przy piasku drobnym potrzeba więcej spoiwa cementowego (segregator aktów prawnych).

W celu zmniejszenia ilości spoiwa w betonie należy uwzględnić także objętość pustek międzyziarnowych w piasku, wyrażaną w procentach (w odniesieniu do objętości piasku); im objętość ta jest mniejsza, tym mniej potrzeba spoiwa cementowego w betonie. Jako charakterystyki składu granulometrycznego piasku służą: wskaźnik wielkości jego ziaren i krzywe przesiewu. Zawarte w piasku domieszki pylaste i gliniaste z mocno rozwiniętą powierzchnią właściwą, a niekiedy również ze znaczną wodochłonnością (pęcznieniem), zwiększają gwałtownie spoistość zaprawy i nie pozwalają wprowadzić do niej znacznej ilości piasku (promocja 3 w 1).