Optymalna wilgotność

Na przykład dla gruntu piaszczysto-gliniastego o składzie granulometrycznym podanym wyżej ustalono w drodze badań przebieg zmian stopnia zagęszczania warstwy nasypu na głębokości 80 cm (program uprawnienia budowlane na komputer). Zagęszczenie uzyskano przez ośmiokrotny przejazd jednym śladem walca okołkowanego przyczepnego typu D-130A, holowanego ciąglikiem S-80 (po nasypie nie odbywał się jakikolwiek ruch środków transportowych) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z wykresu widać, iż na głębokości 25 cm od pierwotnej powierzchni nasypu, a 10 cm poniżej nowej zagęszczonej powierzchni nasypu, znajduje się strefa największego zagęszczenia. Jednak należy podkreślić, że dla danego gruntu optymalna wilgotność nie jest wielkością stałą i że wielkość ta jest uzależniona od rodzaju maszyny zastosowanej
do zagęszczania i od intensywności jej działania na zagęszczony grunt. Pod wpływem zwiększania oddziaływania na grunt optymalna wilgotność zmniejsza się, a ciężar objętościowy szkieletu gruntu zwiększa się (uprawnienia budowlane).

Na wielkość optymalnej wilgotności ma poza tym duży wpływ także i grubość zagęszczanych warstw gruntu oraz liczba przejść maszyny zagęszczającej. Przy powiększaniu się grubości zagęszczanych warstw również optymalna wilgotność powinna być większa.

Natomiast jeśli chodzi o wpływ liczby przejść maszyny na optymalną wilgotność i ciężar objętościowy szkieletu gruntu, to zależność ta uwarunkowana jest określoną ilością nakładu pracy dla osiągnięcia żądanego zagęszczenia (program egzamin ustny).

Wobec tego, iż problem określenia liczby przejść maszyny po warstwie o określonej grubości jest bardzo ważny i jednocześnie stanowi podstawowy problem praktyczny na miejscu budowy, należy przed rozpoczęciem zagęszczania mas ziemnych dokonać doświadczalnego (próbnego) zagęszczania w oparciu o zadany przez laboratorium ciężar objętościowy szkieletu gruntu i obliczyć w ten sposób liczbę niezbędnych przejść maszyny zagęszczającej (opinie o programie).

Urobek dowożony

W procesie sztucznego zagęszczania oprócz specjalnych maszyn dużą rolę odgrywają środki transportujące urobek na nasypy, a w szczególności ciężkie środki transportowe. Zastosowanie ciężkich środków transportowych (zgarniarki, ciężkie samochody, przyczepy ciągników itp.) przewożących urobek ziemny na nasypy może nieraz stanowić wystarczający sposób dla osiągnięcia wymaganego dla tych
nasypów zagęszczenia gruntu, bez potrzeby stosowania specjalnych mechanicznych środków zagęszczających, jednak przy ścisłym przestrzeganiu pewnych zasad, które zależą od rodzaju budowli ziemnych (nasyp drogowy,
kolejowy, obwałowanie rzeczne przeciwpowodziowe itp.) (segregator aktów prawnych).

Urobek dowożony na nasyp drogowy powinien być rozkładany warstwami o grubości od 0,13 do 0,25 m. Urobek powinien być starannie wyrównany, najlepiej za pomocą spycharki lub równiarki. Kierunek dowożenia urobku należy zmieniać w zasadzie przy każdej następnej warstwie zachowując jednak kierunek robót bez zmiany.

Ten ostatni warunek szczególnie ważny dla prawidłowego zagęszczenia nasypu, gdyż w tym przypadku zapewniamy jednakową ilość przejazdów środkami przewozowymi w każdym przekroju nasypu.

Wreszcie wilgotność urobku stosowanego w nasypie powinna być bliska wilgotności optymalnej. Dopiero zachowanie tych zasad stanowi niezbędny warunek, aby ruch samych środków transportowych do przewozów urobku ziemnego po nasypie zapewniał dostateczne zagęszczenie nasypu (promocja 3 w 1).

Zależnie od rodzaju przyłożonej siły zewnętrznej maszyny czy urządzenia zagęszczającego do masy gruntu rozróżnia się trzy podstawowe mechaniczne metody sztucznego zagęszczania mas ziemnych, a mianowicie: wałowanie, ubijanie, wibrowanie. Oprócz tych podstawowych metod zagęszczenia znane są i coraz bardziej rozpowszechniają się metody mieszane, łączące cechy dwóch różnych metod, np. wałowanie i wibrowanie, wałowanie i ubijanie itd.