Optymalne ilości dodatku gliny

Nie zawsze jednak zachodzi potrzeba przeprowadzenia badania na mrozoodporność. Na przykład przy tworzywach cementowo-glinianych, o nasiąkliwości ok. 10d-15%, z góry wiadomo, iż będą one mrozoodporne, oczywiście pod warunkiem dokładnego przemieszania składników, gdyż występujące wolne grudki gliny spowodują odpryski. Próbki zaczynów cementowo-glinianych, przy których użyto 300% gliny w stosunku do cementu, nie uległy uszkodzeniu po 25 cyklach zamrażania i odmrażania. Dopiero po przekroczeniu optimum dodatku gliny powyżej 300% stwierdzono zniszczenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Optymalne ilości dodatku gliny do cementu w zaprawach.
Badania naukowe i osiągnięcia praktyczne wykazują, że dodatek gliny do cementu wywiera wpływ na własności techniczne tworzywa. Wpływ ten zależny jest od ilości dodanej gliny. W praktyce budowlanej spoiwa cementowo-gliniane łączymy z piaskiem otrzymując zaprawę do robót murowych, tynkowych oraz do formowania elementów’. Tradycyjne zaprawy cementowe stosowane są przy różnych proporcjach cementu do piasku np. 1 :3, 1:5 itd. Przy zaprawach cementowo-gliniano-piaskowych okazuje się, że domieszki gliny do cementu wywierają tym większy wpływ na wytrzymałość zaprawy, im mniej cementu zawiera mieszanina (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Optimum dodatku gliny, tj. dopuszczalna maksymalna ilość dodatku gliny do cementu w zaprawie potrzebna dla otrzymania wymaganego efektu, jest różne. Na przykład wg danych radzieckich podwyższenie wytrzymałości na ściskanie i rozciąganie zapraw następuje przy proporcji cementu i piasku 1 : 3 dla dodatku 10-r-15% gliny w stosunku do ciężaru cementu, przy wyższym zaś dodatku wytrzymałość zapraw zmniejsza się. W zaprawie proporcji cementu i gliny 1 : 4 optimum wynosi 40% dodatku gliny, a wzrost wytrzymałości ok. 80%, dla zaprawy natomiast 9 dodatek gliny w wysokości 20C% daje ok. 100% większą wytrzymałość niż dla zaprawy bez dodatku gliny (uprawnienia budowlane).

Wykonane próby

Z powyższego wynika, że optimum dodatku gliny daje minimum zużycia cementu i maksimum wytrzymałości zaprawy, dodatek gliny zwiększa urabialność chudych zapraw, stają się one lepkie, tłuste i szczelne, wobec czego można je szerzej niż dotychczas stosować do robót murowych i do tynków (program egzamin ustny). W betonach np. 1:2:4 optimum dodatku gliny wynosi 15-20% przy jednoczesnym podwyższeniu o taki sam procent wytrzymałości betonu.

Przy produkcji pustaków i cegły zwiększenie dodatku gliny przy zachowaniu założonych wytrzymałości powoduje zwiększenie ciężaru objętościowego i przewodności cieplnej. Dla celów drogowych, przy wykonywaniu nawierzchni z tzw. gliny stabilizowanej, optimum dodatku gliny przy grubości warstwy nawierzchni ok. 15 cm (opinie o programie). Dane powyższe są orientacyjne, gdyż glina nie jest materiałem jednorodnym. Pewne występujące w niej minerały mogą dodatnio wpłynąć na połączenie z cementem, inne zaś (pomijając szkodliwe dodatki, jak humus i siarczki żelaza) - obojętnie. Na przykład większa zawartość minerałów ilastych nadaje glinie plastyczność (tłustość), której mułki nie posiadają. Krzemionka Si02 znajdująca się w glinie odgrywa rolę wypełniacza, wobec czego optimum dodatku gliny, która posiada większe ilości tego minerału, jest odpowiednio mniejsze (segregator aktów prawnych).

Dla otrzymania dokładnego optimum dodatku gliny do cementu w celu uzyskania maksymalnej jego oszczędności najlepiej jest przeprowadzić wstępne próby wytrzymałościowe, a przy elementach ściennych zewnętrznych - dodatkowo również próby na nasiąkliwość. Wykonane próby pozwolą określić ilości optymalnego dodatku gliny do cementu. Ilości te będą inne, gdy chodzi o otrzymanie maksymalnej wytrzymałości, inne zaś, gdy chcemy osiągnąć jak największą wodochronność lub mrozoodporność, a inne, gdy zależy na otrzymaniu jak najmniejszego współczynnika przewodzenia ciepła, gdyż dodatek gliny do cementu wywiera wpływ na wymienione własności (promocja 3 w 1)..