Opuszczanie kesonów na łańcuchach

Opuszczanie kesonów na łańcuchach jest dość powolne z powodu częstych przerw związanych z przedłużaniem łańcuchów. Średnia prędkość opuszczania wynosi orientacyjnie 30-40 cm/godz.
Głębienie kesonu powinno być tak prowadzone, aby keson zagłębiał się pionowo bez żadnych przechyleń i przesunięć (program uprawnienia budowlane na komputer).

W czasie zagłębiania na fundament działa szereg sił, które stale zmieniają swe wartości, w zależności od położenia kesonu i właściwości gruntów.
kowicie grunt spod noża kesonu, a następnie obniża się w komorze roboczej ciśnienie powietrza, wskutek czego w pewnej chwili keson zaczyna osiadać (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z wartości ciśnienia odczytanego na manometrach w momencie ruszenia kesonu określa się wartość siły tarcia. Moment ruszenia kesonu ustala się za pomocą wskaźników ustawionych z zewnątrz i wewnątrz kesonu.
Najmniejsze opory tarcia występują przy głębieniu w miękkoplastycznej i płynnej glinie, a największe w gruntach piaszczystych oraz zwartych glinach i iłach. W przypadku ścian pionowych fundamentu siły tarcia są większe niż przy ścianach pochyłych.

Tarcie zaobserwowane w czasie zagłębienia kesonu jest zawsze mniejsze od tarcia, jakie występuje po wypuszczeniu z kesonu powietrza (uprawnienia budowlane).
Na podstawie doświadczalnych danych, uzyskanych z bezpośrednich pomiarów przy zagłębianiu wielu kesonów w różnych warunkach, można przyjąć, że przy głębokości kesonu 15-25 m wielkość tarcia wynosi średnio 2-3 T/m2. Znane są jednak bardzo rzadkie przypadki, gdy tarcie dochodziło do 5 T/m2, a przy budowie jednego z mostów wyniosło nawet 9,4 T/m2.

Od wielkości i kierunku sił działających na fundament zależy rozkład oddziaływania gruntu R wzdłuż obwodu kesonu. Nierównomierne oddziaływanie gruntu występuje w następujących przypadkach:
a) przy niejednorodnych gruntach,
b) niesymetrycznym kształcie muru nadkesonowego,
c) niejednakowym pochyleniu ścian bocznych zagłębianego fundamentu,
d) przy niejednakowym obciążeniu powierzchni gruntu wokół zagłębianego kesonu (wskutek nierówności terenu lub zewnętrznego obciążenia),
e) przy jednostronnym wychodzeniu powietrza spod noża kesonu, powodującym zmniejszenie sił tarcia z jednej strony kesonu (program egzamin ustny).

Siły oddziaływania

Wszystkie wymienione okoliczności ujemnie wpływają na prawidłowy przebieg zagłębiania kesonu. Należy starać się w miarę możliwości usuwać te szkodliwe oddziaływania. Niektóre z nich dadzą się stosunkowo łatwo usunąć, jak np. jednostronne wychodzenie powietrza spod noża kesonu lub nierównomierne obciążenie gruntu wokół kesonu. Usunięcie zaś pozostałych czynników wpływających na nierównomierny rozkład obciążenia wymaga zastosowania specjalnych środków, niekiedy dość skomplikowanych.
Głębienie kesonu składa się z dwóch czynności: wybierania gruntu z komory roboczej i osadzenia kesonu (opinie o programie). Pierwsza czynność polega na urobieniu i usunięciu gruntu ze środkowej części komory roboczej pomiędzy półkami kesonu. Przy wykonywaniu tej czynności keson wspiera się na gruncie całym swym obwodem. Druga czynność polega na usunięciu gruntu spod noża kesonu wskutek czego następuje osiadanie kesonu.

Siły oddziaływania R powinny być symetrycznie rozłożone na obwodzie kesonu w stosunku do jego osi poprzecznej i podłużnej (segregator aktów prawnych).
Podczas przechodzenia kesonu przez grunty jednorodne, należy w czasie osadzania kesonu podpierać go symetrycznie na jednakowych powierzchniach gruntu, a grunt spod noża kesonu wybierać z jednakową szybkością.

W przypadku zaś gruntów niejednorodnych, względnie niesymetrycznego obciążenia kesonu lub napotkaniu w gruncie na przeszkody, postępuje się w następujący sposób. Gdy keson spoczywa na gruncie całym swym obwodem, wówczas podpiera się klatkami i słupkami słabsze miejsca.

Przy osadzaniu zaś kesonu wybiera się grunt spod noża z różną szybkością, w ten sposób, aby we wszystkich miejscach podparcia kesonu wartość była zawsze jednakowa (promocja 3 w 1).