Prąd Labradorski

Do systemu zimnych wód Oceanu Atlantyckiego, płynących w kierunku przeciwnym niż Prąd Zatokowy, zaliczyć należy Prąd Wschodnio-grenlandzki oraz Prąd Labradorski, który wypływa z Morza Baffina i przemieszcza się na pel., wzdłuż wybrzeży Ameryki Północnej. W pobliżu Ławicy Nowofundlandzkiej, będącej rozległą płycizną morską, chłodny Prąd Labradorski spotyka się z ciepłym Prądem Zatokowym. Dzięki różnicy temperatur, wody tego obszaru stanowią jedno z najzasobniejszych łowisk na świecie, obfitujące zwł. w śledzie i dorsze. Prąd Labradorski przyczynia się do powstawania silnych mgieł utrzymujących się przez znaczną część roku. Jest szczególnie niebezpieczny dla żeglugi, gdyż niesie góry lodowe do ok. 45°N  (program uprawnienia budowlane na komputer).

System pasatów powoduje powstanie na Oceanie Spokojnym ciepłych Prądów - Północnorównikowego oraz Południoworównikowego, którego wody zasilane są przez zimny Prąd Peruwiański, zwany też Prądem Humboldta. Między nimi występuje skierowany na wsch. Równikowy Prąd Wsteczny. W pn. części Oceanu Spokojnego płynie z zach. Prąd Północno- pacyficzny, który rozdziela się na dwa ramiona: skierowany na pn. ciepły Prąd Alaski i na pd. - zimny Prąd Kalifornijski, który docierając do Prądu Północnorównikowego, zamyka antycyklonalne krążenie wód północnopacyficznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wody omywające wsch. wybrzeże Ameryki Północnej charakteryzują się największymi na świecie pływami morskimi. Ich maksymalne amplitudy sięgają w zatoce Fundy 10-20 m (uprawnienia budowlane). Na uchodzącej do tej zatoki rzece znajduje się dużych pływów dochodzi do powstania okresowego tzw. wstecznego wodospadu. Rzeka u ujścia tworzy przełom przez niewysoki mur skalny. W czasie przypływu słona fala przelewa się górną częścią przełomu, tworząc wodospad o wys. ponad i m (program egzamin ustny).

Ukształtowanie pionowe

Do miejsc o bardzo dużych pływach należą również: Zatoka Frobishera (średnia amplituda pływów 10,1 m, maksymalna 17,4 m), ujście rzeki Koksoak (odpowiednio: 8,7 m i 15 m) w Kanadzie, Zatoka Cooka na Alasce (7,5 m i 12,9 ni) oraz ujście rzeki Kolorado w Meksyku (7,1 m i I 2,3). W czasie silnego przypływu fale docierają bardzo daleko w głąb rzek, np. na Rzece Św. Wawrzyńca - do 700 km. Pływy w granicach 4-8 m występują w pn. części Zatoki Kalifornijskiej, wzdłuż pn.-zach. wybrzeża Kanady oraz na zach. Zatoki Hudso- na, natomiast 2-4 m - wzdłuż zach. wybrzeży Stanów Zjednoczonych, państw środkowoamerykańskich, Grenlandii oraz w rejonie Archipelagu Arktycznego. Niewysokie pływy, poniżej 2 m, występują w basenie Morza Karaibskiego i w Zatoce Meksykańskiej, wzdłuż zach. wybrzeża Alaski oraz na Wielkich Jeziorach (opinie o programie).

Ameryka Północna cechuje się znacznym urozmaiceniem ukształtowania pionowego. Średnia wys. tej części świata wynosi 781 m n.p.m., a bez wysp - 677 m n.p.m.; daje jej to drugie, po Azji, miejsce wśród kontynentów. Tak duża wartość omawianego wskaźnika wynika przede wszystkim z rozległości wznoszących się tu wysokich obszarów górskie h i towarzyszących im wyżynnych kotlin śródgórskich. Ponad 1/4, a ściślej: 27,5% pow. leży powyżej 1000 m n.p.m. Stosunkowo niewielki jest natomiast udział obszarów o wys. 500-1000 m n.p.m - ok. 12%; w Ameryce Północnej prawie nie występują typowe dla Afryki, Azji czy Ameryki Południowej rozległe wyżyny położone na tej wys. Znacznie ponad 60% pow. kontynentu zajmują obszary położone poniżej 500 m n.p.m., przy czym tylko połowa z nich leży na typowej dla nizin wys. do 200 m n.p.m (segregator aktów prawnych).

Ukształtowanie pionowe Ameryki Północnej przedstawiono za pomocą modelu komputerowego, używając odrębnych barw dla obszarów nizinnych, wyżynnych i górskich. Obraz ten celowo został silnie uproszczony; w przeciwieństwie do klasycznej mapy hipso- metrycznej barwy nie ilustrują wys. bezwzględnej, lecz gł. formy terenu; niziny mają tu kolor zielony, wyżyny - żółty, a góry - brązowy. Dzięki takiemu ujęciu uwidacznia się podstawowa cecha ukształtowania pionowego gł. form terenu. Uzupełnieniem mapy jest profil hipsometryczny przecinający Amerykę Północną od Oceanu Spokojnego na zach. po Ocean Atlantycki na wsch (promocja 3 w 1).