Organizacja stanowiska roboczego

Organizacja stanowiska roboczego przy gięciu prętów eliminuje, jak wyżej wspomniano, kłopotliwe - szczególnie przy większych długościach - obracanie prętów. Każdy ze zbrojarzy ma jednego pomocnika przynoszącego lub odnoszącego pręty. Wymiary stanowiska zależą od długości giętych prętów, wysokości odgięć i liczby prętów.

Długość stanowiska nie przekracza 10-12 m, zaś szerokość 6 m (program uprawnienia budowlane na komputer).
Stanowisko gięcia krótkich prętów za pomocą ręcznej giętarki. Na tak zorganizowanym stanowisku wygina się przeważnie strzemiona. Przy gięciu dużej liczby strzemion zamiast zwykłej giętarki ręcznej stosuje się urządzenie do gięcia seryjnego. Stanowisko obsługuje zbrojarz z pomocnikami. Wymiary stanowiska nie przekraczają zazwyczaj 2×3 m.
Pokazane na rysunku stoły wałkowe w małych zakładach są zastępowane zwykłymi stołami zbrojarskimi.

Utrudnia to oczywiście przesuwanie prętów, ale obniża koszt wyposażenia. Pręty do gięcia składuje się na kozłach wzdłuż stołu wałkowego. Następnie zsuwa się je na stół, wygina i składa na kozłach przy drugim stole (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Drobne elementy, np. strzemiona, składa się na specjalnym stole ustawionym tuż przy giętai’ce. Stanowisko obsługuje 1 zbrojarz z dwoma pomocnikami.
Celem zwiększenia przepustowości stanowiska dodano stół wałkowy do podawania prętów na giętarkę.

Gotowe pręty - jak poprzednio ze stołu wałkowego 1 za giętarką - są zsuwane po pochylni na niskie stoły 2, skąd idą na stanowiska montażu. Stanowisko jest obsługiwane zwykle przez zespół składający się jak poprzednio z trzech zbrojarzy.
Pierwszy pobiera pręty ze środków transportowych i układa na stole wałkowym. Drugi, o wyższych kwalifikacjach, wykonuje odgięcia na giętarce. Trzeci zbrojarz, pracujący przy drugim stole, pomaga zbrojarzowi drugiemu w wyjmowaniu i przesuwaniu do przodu prętów, przesuwu i układa godowe pręty do montażu. Praca jego jest najprostsza, więc i kwalifikacje mogą być najniższe (uprawnienia budowlane).
Przygotowanie prętów do montażu polega na ich cięciu i gięciu. Są to operacje ściśle ze sobą związane i stąd często w większych zbrojarniach łączy się oba stanowiska. Pręty dowożone ze składu wagonami kolejki wąskotorowej 1 wrzuca się na kozły, z których zsuwa się je na stoły wałkowe.

Montaż szkieletów zbrojeniowych

Stoły są zaopatrzone w przymiary i suwaki oporowe. Po tych stołach pręty podaje się na nożyce (program egzamin ustny). Pocięte pręty przesuwa się po stołach wałkowych 5 na stanowisko gięcia. Tu składuje się pręty na kozłach 6. Następnie przesuwa się pręty na stoły wałkowe, po których podaje się je na giętarkę. Gotowe pręty idą na stół wałkowy 9 i stąd z powrotem na wagoniki kolejki. Połączone stanowisko obsługuje zbrojarzy i pomocników.

Najważniejszą operacją przy przygotowywaniu zbrojenia jest prawidłowe zmontowanie szkieletu (opinie o programie). Zbrojenie po zabetonowaniu jest niedostępne i nie można go już poprawić. Montaż zbrojenia polega na ułożeniu poszczególnych prętów w pozycji przewidzianej projektem i połączeniu w taki sposób, aby w czasie betonowania pręty nie uległy przesunięciu. Może się on odbywać w zbrojami lub w deskowaniu. Łączenie prętów można wykonać trzema sposobami: przez wiązanie drutem wiązałkowym, przez zgrzewanie lub spawanie. Szkielet powiązany drutem jest stosunkowo mało sztywny, co uniemożliwia montowanie szkieletów w zbrojarniach centralnych i przewiezienie ich na budowę, gdyż w czasie transportu ulegają odkształceniom. Ujemną cechą tego sposobu łączenia jest również duża pracochłonność (segregator aktów prawnych).

Pomimo tego sposób ten jest najbardziej rozpowszechniony, gdyż przy wszystkich swych wadach jest najprostszy i nie wymaga prawie żadnego sprzętu poza obcążkami i kozłami. Można go stosować na każdej budowie.
Drutem wiązałkowym wiąże się pręty zbrojenia na skrzyżowaniach. W rzędach skrajnych wiąże się wszystkie skrzyżowania prętów zbrojenia ścian (promocja 3 w 1).

W rzędach środkowych wiąże się co drugie skrzyżowanie w szachownicę. W belkach i słupach łączy się wszystkie pręty narożne na skrzyżowaniach ze strzemionami, pozostałe pręty wiąże się co drugie skrzyżowanie.