Osadzanie kesonu w podłożu skalistym

Po urobieniu gruntu w komorze roboczej, przystępuje się do wybierania gruntu spod noża kesonu na części jego obwodu, pozostawiając cztery ławy do oparcia kesonu. Ławy te powinny znajdować się w pobliżu punktów podparcia, przyjętych w obliczeniach przy sprawdzaniu przekroju podłużnego kesonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy wybieraniu gruntu spod noża, wybiera się go również i po zewnętrznej stronie kesonu na szerokość 5-10 cm w celu ułatwienia zagłębiania kesonu i zabezpieczenia się przeciw zatarciu się kesonu w otaczających gruntach.
W celu zmniejszenia strat powietrza, jakie występują przy takim urabianiu gruntu, należy grunt wybierać na małych odcinkach i niezwłocznie podbijać wybrane miejsca miękkim gruntem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Po wybraniu gruntu pomiędzy ławami podporowymi, przystępuje się do osadzania kesonu przez równomierne wybieranie ław podporowych, podkopując je z obydwóch końców.

W miarę skracania się długości ław zwiększa się nacisk kesonu na grunt i po pewnym czasie następuje ich zniszczenie i osiadanie kesonu. Rozkopywanie law należy prowadzić jednocześnie i z jednakową szybkością i w taki sposób, aby nie nastąpiło przechylenie kesonu (uprawnienia budowlane).
Po każdym osadzeniu kesonu należy następne ławy zakładać w nieco innym miejscu, lecz w sąsiedztwie obliczeniowych punktów podparcia, aby przedostający się na zewnątrz skomprymowany grunt ze zniszczonych ław nie zaklinował kesonu.

Potrzeba urabiania podłoża skalistego zajść może przy posadowieniu kesonu na skale. W tym przypadku urabianie materiału sprowadza się jedynie do wyrównania powierzchni pod półką kesonu. Niekiedy jednak zachodzą przypadki głębienia kesonu w skale, kiedy napotka on na swej drodze cienką warstwę skały, którą musi przejść.
Przy osadzaniu kesonu w gruntach skalistych stosuje się podparcie kesonu na klatkach lub słupkach z uwagi na niemożność równomiernego osadzenia półek kesonu (zwłaszcza przy minerskim sposobie urabiania gruntu).

Urabianie rozpoczyna się w środkowej części kesonu. Po wybraniu materiału skalnego z komory roboczej, przystępuje się do urabiania gruntu pod nożem kesonu, wybierając na szerokość 5-f-lO cm poza nożem. Wybieranie materiału skalnego spod noża prowadzi się krótkimi odcinkami, pozostawiając cztery ławy dla podparcia kesonu w pobliżu obliczeniowych punktów podparcia. W miarę usuwania urobku nóż podbija się gliną (program egzamin ustny).

Usuwanie klatek lub słupków

Po wybraniu materiału pomiędzy ławami podporowymi, przystępuje się do ustawienia klatek lub słupków, które rozmieszcza się symetrycznie do osi kesonu. Klatki ustawia się na podsypce piaskowej i dobrze zaklinowuje się pod stropem. Słupki mogą być użyte do podparcia stropu lub noża kesonu.
Po podparciu kesonu przystępuje się do wybrania materiału z ław podporowych i podbicia tych miejsc gliną. Następnie usuwa się klatki oraz słupki wskutek czego keson osiada, opierając się na miękkim gruncie. Usuwanie klatek lub słupków wykonuje się symetrycznie do osi podłużnej i poprzecznej kesonu.

Podłoże skaliste urabia się za pomocą narzędzi pneumatycznych lub ręcznych, lub sposobem minerskim (opinie o programie).
Przy minerskim sposobie urabiania gruntu wierci się w skale szereg płytkich otworów, w których umieszcza się materiał wybuchowy i wywołuje się detonację. Używane do robót minerskich w kesonie materiały wybuchowe nie powinny po wybuchu wydzielać szkodliwych dla ludzi gazów.

Do kruszenia skał w kesonach używa się małych ładunków nie przekraczających 200 g. W celu większego rozdrobnienia skały otwory minerskie wierci się pod kątem 45°. Średnica tych otworów wynosi zazwyczaj 20-35 mm, a głębokość dochodzi do 75 cm (segregator aktów prawnych). Rozstawia się je w zależności od wytrzymałości skały w odległościach 0,75-1,54 H, gdzie H - głębokość otworu.
Zagłębianie kesonu w fazie końcowej. Przy głębokim posadowieniu kesonu może się zdarzyć w końcowej fazie zagłębiania, że keson przestaje osiadać pomimo całkowitego wybrania gruntu spod noża kesonu.

Taki sposób osadzania kesonu nosi nazwę forsownego zagłębiania. Przebieg czynności przy forsownym osadzaniu kesonu jest następujący. Po wybraniu gruntu spod noża kesonu, na całym jego obwodzie zmniejsza się raptownie ciśnienie przez wypuszczenie z komory roboczej powietrza i zmniejszenie jego dopływu ze stacji sprężarek. Dokonuje się tego przez otwarcie wszystkich zaworów na rurach syfonowych oraz w śluzach i przez zwolnienie pracy sprężarek (promocja 3 w 1).