Osie modularne

Obecnie osie modularne w kierunku poprzecznym w budynkach uniwersalnych stosuje się w odległościach jak to podano w rozdz. 5, zaś w kierunku po- dłużnym przeważnie co 6,0 m, rzadziej co 4,5 i 3,0 m. W dalszej przyszłości należy przewidywać ograniczenie liczby wymiarów modularnych poprzecznych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Szkielety w budynkach rolniczych stosuje się pełne i mieszane. Budynki mogą mieć wewnątrz siatkę słupów albo przekrycie może opierać się tylko na zewnętrznych rzędach słupów lub ścianach nośnych. W przypadku pełnego szkieletu ściany zewnętrzne spełniają rolę tylko elementów odgradzających (osłonowych) obciążonych parciem wiatru. Ze względu na rodzaj zbrojenia elementów rozróżniamy prefabrykaty:

a) żelbetowe,

b) strunobetonowe,

c) kablobetonowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Biorąc pod uwagę dużą wilgotność pomieszczeń, szczególnie inwentarskich, oraz trudności techniczne rolniczych przedsiębiorstw budowlanych, w obecnym okresie nie zaleca się stosowania w budownictwie wiejskim konstrukcji kablobetonowych, jeżeli nie zostaną zapewnione środki zabezpieczające kable przed korozją.
Połączenie prefabrykatów odgrywa dużą rolę w pracy ustroju i stwarza mniejsze lub większe trudności przy montażu (uprawnienia budowlane). Rozróżniamy połączenia:

a) monolityczne (na mokro) przez zabetonowanie końców prętów zbrojenia wystającego z prefabrykatów żelbetowych,

b) spawane,

c) na śruby.
Podstawowymi elementami konstrukcji szkieletowych są slupy, podciągi, płatwie, podwaliny, płyty żebrowe stropodachowe i stropowe oraz krokwie. Przy ustalaniu zunifikowanych sekcji dąży się do zmniejszenia ilości:
- typów elementów (typorozmiarów),
- różnorodności poprzecznych przekrojów oraz uproszczenia kształtu elementów (program egzamin ustny).

Zmniejszenie ciężaru elementów można uzyskać stosując np. do żelbetu wyższe marki betonu (np. w Rosji wykonuje się również podciągi przy użyciu betonu marki 300) lub sprężenie. W budowlach wiejskich, szczególnie inwentarskich narażonych na silne zawilgocenie oraz w magazynach na nawozy sztuczne, należy zwracać uwagę na grubość betonowej warstwy ochronnej. Przy zbyt malej grubości tej warstwy pręty zbrojeniowe ulegają szybkiej korozji.

Elementy szkieletu

Uwzględniając potrzeby technologiczne dla różnych grup zwierząt: bydła, trzody chlewnej, drobiu, owiec i koni, ustalono do stosowania pięć typów budynków w oparciu o zestaw 4 rozpiętości i ich kombinacji - w kierunku poprzecznym 4,5; 6,0; 9,0 i 12,0 m, a w kierunku podłużnym - co 6,0 m. Ten zestaw rozpiętości pozwala obecnie na rozwiązanie 74 programów użytkowych, zaspokajających potrzeby budownictwa w gospodarstwach wielko- towarowych w 70-80% (opinie o programie).

Względy organizacyjne wykonawstwa, szczególnie montażu, przemawiają za przyjęciem rozwiązania w postaci pełnego szkieletu, a nie konstrukcji mieszanej, gdyż zapewnia to lepsze wykorzystanie samojezdnego sprzętu montażowego i lepszą organizację budowy. W układzie mieszanym (półszkieletowym) na budowie muszą się znajdować jednocześnie brygady murarskie i montażowe. Przy realizacji pełnego szkieletu ściany zewnętrzne projektuje się jako osłonowe, oparte na podwalinie, a nie na fundamencie własnym.
Elementy szkieletu i przekryć rozwiązuje się w żelbecie i w betonie sprężonym (segregator aktów prawnych).

Schematy przekrojów uniwersalnych budynków inwentarskich, oznaczonych symbolami A, B, C, D, E. W tych tablicach podano liczbę typów elementów konstrukcyjnych i niekonstrukcyjnych stosowanych w budynkach oraz ich minimalne i maksymalne ciężary. W budynku jedno- traktowym A przewidziano tymczasowo jeden typ elementu konstrukcyjnego (płyty żebrowe dachowe oparte są nie na słupach szkieletu, lecz na ścianach nośnych), do realizacji zaś budynków B, C, D i E potrzeba od 5 do 10 typów.

Najcięższymi elementami są dźwigary strunobetonowe stosowane w obiektach B i E - 2300 i 1500 kG, natomiast ciężary najczęściej występujących płyt żebrowych w stropodachach i stropach wynoszą 1180 i 1280 kG. W poszczególnych budynkach typów B, C, D i E można przyjąć ciężary średnio ok. 1,0 tony na element.