Osiowe ściskanie

Teoria rur idealnych, swobodnie podpartych. Rodzaje teoretycznie możliwych wyboczeń podaje wyrażenie w taki sam sposób jak w przypadku osiowego ściskania. Podobnie wielkości u₀, v₀ i w₀ są identyczne z wyznaczonym warunkiem minimalnej energii odkształcenia błonowego A_D (program uprawnienia budowlane na komputer).                                       

Dlatego wyrażenie dla + A_K może być wzięte, zaś w tym rozdziale rozpatrzymy wyłącznie. Ponieważ ciśnienie normalne p można uważać za parcie cieczy, praca sił zewnętrznych A_e będzie równa lloczynowi p oraz objętości zajętej przez ciecz podczas odkształcenia. Rozpatrzymy bliżej wycinek walca, w którym powierzchnia krzywa pod odkształceniem. W związku z tym parcie cieczy nie wywołuje pracy przy odkształceniach u i v, i dlatego możemy bezpośrednio powiększyć długość podano informacje o doświadczeniach dokonanych już w r. 1848. W dalszym ciągu omówione zostaną jedynie wyniki bardziej aktualnych doświadczeń (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Opisano serię doświadczeń nad kotłami walcowymi. Z doświadczeń tych wynika, że nośność rury kołowej odpowiada bardzo blisko teoretycznemu naprężeniu krytycznemu tak długo, jak długo naprężenie to nie przekroczy granicy proporcjonalności. Niektóre rury wytrzymały nawet obciążenie większe od wyznaczonego teoretycznie, co mogło być spowodowane zamocowaniem końców rury (uprawnienia budowlane).

W doświadczeniach opisanych w zwrócono szczególną uwagę na zapewnienie swobodnego podparcia. Pięć rur o dokładnym kształcie kołowym wytrzymało obciążenie przeciętne o 4 % większe od obliczeniowego. Obserwowane zjawisko wyboczenia rozwija się stopniowo i dlatego nie można ustalić ściśle określonego naprężenia krytycznego (program egzamin ustny). W wyniku dużej zdolności rury do przejmowania obciążeń zniszczenie następuje wyłącznie po znacznych odkształceniach plastycznych i w praktyce graniczna nośność rury nie może być w pełni wykorzystana wskutek wcześniejszego osiągnięcia krytycznych naprężeń przy wyboczeniu (porównaj również doświadczenia nad ciśnieniem ze wszystkich stron).

Nieregularności kształtu

Jako podstawowy wynik dotychczasowych doświadczeń nasuwa się stwierdzenie, że zastosowanie teoretycznych wzorów dla rur o dokładnym kształcie kołowym jest w pełni uzasadnione. Rury o przekroju niekołowym mają mniejszą nośność niż rury o przekroju kołowym. Jeśli wspomniane naprężenie będzie równe granicy plastyczności, wywołujące je obciążenie p będzie obciążeniem granicznym (opinie o programie). Sturm wykonywał doświadczenia z rurami niekołowymi i stwierdził dla 10 rur, że faktyczne obciążenie graniczne przekraczało teoretyczne obciążenie graniczne średnio o 16 %. Należy jednak dodać, że nieregularności kształtu były bardzo małe (nie przekraczały 4% promienia R) i że rozpatrywane rury wytrzymały obciążenie średnio o 4 % większe niż obliczone wg wzorów dla rur kołowych.

Przy wymiarowaniu rur w praktyce jest godne zalecenia ustalenie na podstawie, w jakim stopniu obciążenie graniczne jest mniejsze. W wielu przypadkach z wystarczającą dokładnością można przyjąć redukcję o 25 %. Naprężenia krytyczne w obszarze plastycznym. Jeśli teoretyczne naprężenie krytyczne przekracza ponad połowę granicy plastyczności, zredukowane naprężenie można bez dużego ryzyka określić z wzoru odnoszącego się do ciśnienia ze wszystkich stron (segregator aktów prawnych).

Obciążenie nierównomierne może być np. spowodowane parciem wiatru (w przypadku zbiorników) lub śniegiem (w przypadku dachów). Obciążenie takie może być bardziej niekorzystne niż obciążenie równomiernie rozłożone. Odpowiada ono obciążeniu jednostronnemu na łukach, które jest również bardziej niekorzystne niż obciążenie całej powierzchni. W przypadku obciążenia równomiernego nie można właściwie mówić o zagadnieniu stateczności (w sensie teorii sprężystości), ponieważ równowaga obojętna nie wchodzi już w rachubę (promocja 3 w 1). Jest to więc problem naprężeń, przy czym odkształcenia nie mogą być uważane za nieskończenie małe.