Ostrze młota udarowego

Podpory, na których układa się próbkę, są nieprzesuwne, ich stała odległość wynosi 24 cm. Obok tego typu stosuje się młoty udarowe w postaci samodzielnych maszyn probierczych o zasobie energii potencjalnej 5 do 15 kGm; młoty te mają przesuwne podpory, tak że rozstaw ich można w pewnych granicach zmieniać i regulować. Ostrze młota udarowego oraz obydwie podpory są zaokrąglone, promień krzywizny wynosi, podobnie jak w urządzeniach do zginania statycznego, 15 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zarówno udarność, jak zginanie dynamiczne bada się na próbkach o wymiarach 2 x 2 x 30 cm, stosując te same wymagania co do dokładności obróbki, wilgotności i pomiaru próbek jak przy badaniu wytrzymałości na zginanie statyczne. Pomierzoną próbkę układa się na podporach ustawionych symetrycznie względem osi młota; odległość podpór wynosi 24 cm (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przed przystąpieniem do próby ustawia się wskaźnik przesuwany wzdłuż podziałki w najniższym położeniu. Młot opuszczony swobodnie wychyla się na tę samą wysokość po przeciwnej stronie położenia równowagi i przesuwa wskaźnik do najwyższego położenia oznaczonego na podziałce wartością 0. Jeśli napotka na swej drodze próbkę, zużywa część energii kinetycznej na jej zniszczenie, wskutek czego wychyla się na mniejszą wysokość; wskaźnik podnosi się odpowiednio niżej wskazując na podziałce właściwy odczyt (uprawnienia budowlane).

Uderzenie młota następuje w środku długości pomiarowej w kierunku prostopadłym do przekroju promieniowego. Przy kierunku uderzenia prostopadłym do przekroju stycznego otrzymuje się na skutek sprasowywania cienkościennych warstw drewna wczesnego i związanego z tym dodatkowego nakładu pracy wyższe wyniki. Młot uderza w próbkę i łamie ją, a nadmiar energii kinetycznej zostaje zużyty na wychylenie młota w przeciwną stronę (program egzamin ustny). Równocześnie młot przesuwa wskaźnik wzdłuż podziałki, na której odczytuje się z dokładnością 0,1 kGm pracę zużytą na zniszczenie próbki. Bezpośrednio po ukończeniu próby należy pobrać w sąsiedztwie złomu próbkę o wymiarach 2 x 2. x 3 cm do określenia wilgotności.
Przy zachowaniu wymiarów przekroju próbki 2×2 cm stosując tę formułę otrzymuje się dla udamości wyniki dwukrotnie niższe niż w poprzednim wypadku. Należy o tym pamiętać przy posługiwaniu się danymi z literatury rosyjskiej (opinie o programie).

Drewno odziomkowe

U drzew pierścieniowonaczyniowych związek między słoistością a udarnością jest bardziej wyraźny; ze wzrostem szerokości słojów udarność na ogół wzrasta (np. jesion) nie można jednak ustalić jasnej prawidłowości. Nie da się również ustalić prawidłowej zależności między drewnem bielastym i twardzielowym a kształtowaniem się udarności. Drewno odziomkowe wykazuje największą udarność; poza tą strefą położenie próbki w stosunku do długości strzały nie wpływa w wyraźny sposób na udarność (segregator aktów prawnych).

Na pierwszy plan wysuwa się zależność między ciężarem właściwym a udarnością; w miarę wzrostu ciężaru właściwego rośnie w wyraźny sposób udarność. Zależność między ciężarem właściwym a udarnością jest według jednych autorów krzywoliniowa, według innych autorów prostoliniowa. Góhre dochodzi na podstawie analizy tego zagadnienia na przykładzie drewna grochodrzewu do następujących wniosków:
- W normalnym drewnie zależność między ciężarem właściwym a udarnością jest prostoliniowa.
- Udarność drewna napięciowego (ciągliwego) jest znacznie większa od udarności drewna normalnego.
- Udarność drewna wzrasta wydatnie w wypadku obecności drewna napięciowego, co zwiększa granice rozsiania i powoduje zmianę zależności prostoliniowej na krzywoliniową.

Wniosków tych nie można uogólniać na inne gatunki drewna, niemniej jednak stanowią one ciekawą próbę wyjaśnienia sprzecznych poglądów.
Zmiany temperatury w granicach 0-20 C nie wywierają wpływu na udarność powietrznosuchego drewna sosnowego; w przedziale od 0 do —20 C udarność nieznacznie spada, natomiast przy dalszym obniżaniu temperatury wydatnie rośnie (promocja 3 w 1).
Drewno wyrosłe na terenach podmokłych wykazuje niższą udarność niż drewno wyrosłe na glebach o normalnej wilgotności. Wyraźne obniżenie udarności powodują wady drewna.