Otwarte polany

W rezultacie na wysokościach między 2400 a 4600 metrów rośnie na zboczach Ruwenzori „zaczarowany las". Składa się z niesamowitych, gigantycznych roślin, które w innych miejscach na świecie są małe i niepozorne. Otwarte polany najeżone są stojącymi pionowo łodygami stroiczek - jak Lobelia wollastonii czy Lobelia becquaertii, rosnącymi niczym zielone obeliski do wysokości 3,7 metra (program uprawnienia budowlane na komputer).

Między nimi rosną starce (Senecio spp.) - których poskręcane łodygi, zwieńczone koronami spiczastych liści, wyglądają jak miotły czarownic - oraz całe hektary kocanek (Helichrysum spp.), tworzących wielkie połacie pokryte złotymi, różowymi lub srebrnymi kwiatami. Wyżej, na niedostępnych stokach i grzbietach, rosną wrzośce drzewiaste (Erica arborea) wysokości do 12 metrów, z pniami i gałęziami pokrytymi płaszczami z żółtawego mchu i porostów, które żyją w warunkach stałego nawilgotnienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Od grzbietów najbardziej strzelistych szczytów, zwłaszcza Mount Stanley, zwisają niczym okapy szerokie gzymsy, podparte lodowymi kolumnami. Fantastyczne kurtyny ze zwisających sopli (długości sięgającej 15 metrów), które kołyszą się przy najlżejszym podmuchu dźwięcząc niczym dzwoneczki u sań, tworzą na stromych stokach wschodniego grzbietu Mount Margherita niezliczone groty lodowe. Te olbrzymie sople tworzą się dlatego, że przy bezchmurnym niebie wielka siła promieni równikowego Słońca szybko topi śnieg i lód; kiedy jednak niebo pozostaje bezchmurne również w nocy - woda równie szybko zamarza (uprawnienia budowlane).

Klimat Ruwenzori przyprawia o ból głowy najtęższych nawet meteorologów. Typowy dzień zaczyna się stosunkowo pogodnie o świcie, a Słońce świeci często do godziny 11. Wtedy pojawia się mgła i pełznąc przez doliny otula około południa szczyty. Przez całe popołudnie, do około godziny 17, z ciemnego, ponurego nieba pada ulewny, przenikliwy deszcz lub śnieg. Następnie znowu pojawia się Słońce, noc zaś jest zwykle pogodna, chłodna i rozgwieżdżona (program egzamin ustny).

Ulewny deszcz

Pogoda może się jednak zmienić w fascynujący i dramatyczny sposób. W porze deszczowej chmury z obszaru w promieniu 160 kilometrów sprawiają wrażenie, jakby były wręcz przyciągane przez pasmo gór. Potem pozostają na niezmiennych pozycjach do czasu, aż zostaną wciągnięte do środka masywu. Wyładowania elektryczne następują po sobie nieustannie, pioruny bez przerwy biją w góry. Przez mniej więcej pół godziny słychać ich straszliwe uderzenia, a następnie rozpoczyna się niewiarygodnie ulewny deszcz. W inne dni góry mogą wspaniale zabarwionych formacji chmur; wygląda to bardzo efektownie (opinie o programie).

Ludy mieszkające u stóp Ruwenzori od wieków bały się góry. Jej skały i śniegi, ulewne deszcze i siła rzek, próbujące ją rozedrzeć grzmoty i błyskawice, budziły zabobonny lęk. Skutecznie powstrzymywał on miejscowe plemiona od przekraczania pewnej granicy. Takie są wschodnioafrykańskie jeziora sodowe, będące jednym tylko rodzajem wśród bogatej różnorodności licznych akwenów znajdujących się w Wielkich Rowach (segregator aktów prawnych).

Łańcuch jezior w Rowie Wschodmoaf- rykariskim zaczyna się na połnocy Jeziorem Bishoftu w Etiopii, w pobliżu Addis Abeby. Dalej na południe rów ten rozwidla się, tworząc gałąź zachodnią i wschodnią. We wschodniej znajdują się jeziora Turkana, Nakuru, Naivasha i Natron, w zachodniej zaś - Mobutu (dawniej Alberta), Kivu, Tanganika i Malawi (dawniej Niasa). W płytkiej kotlinie między tymi dwoma ramionami leży największy śródlądowy akwen Afryki - Jezioro Wiktorii. Jeziora te tworzyły się na cztery rozmaite sposoby, lecz powodem powstania ich wszystkich były potężne ruchy tektoniczne skorupy ziemskiej, które ukształtowały Rowy, oraz aktywność wulkaniczna, często owym ruchom towarzysząca (promocja 3 w 1).

Niektóre z tych jezior leżą w zapadliskach - wycinkach skorupy ziemskiej o prostych krawędziach, które zapadły się między skalnymi ścianami okalającymi je po obu stronach. W wielkiej skali zapadliska wyglądają jak pojedyncze, kanciaste kamienie na wybrukowanym placu, które osunęły się w dół.