Otwór mostowy

Każdy przyczółek ma obciążenie konstrukcją nośną i użytkowe, a prócz tego musi opierać się poziomemu parciu ziemi nasypu znajdującego się poza nim (program uprawnienia budowlane na komputer). Na gruntach o większej wytrzymałości przyczółki mostów o rozpiętości 2-f-5 m opiera się zwykle na osobnych płytach betonowych o grubości około 1,5 m. Gdy przyczółki wypada oprzeć na gruntach słabszych, gdzie trudno byłoby nie przekroczyć na krawędzi płyty od strony otworu mostowego dopuszczalnego nacisku na grunt, wprowadza się płytę łączną pod obydwa przyczółki. Zastosowanie łącznej płyty pod obydwa przyczółki szczególnie odpowiednie jest wówczas, gdy powstaje obawa poślizgowego przesuwu któregokolwiek przyczółka lub nawet obu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Gdy przyczółek w rzucie poziomym ma kształt, a nasyp ma większą wysokość (3 m i więcej) grunt zaś nie jest szczególnie mocny, nie dobrze byłoby dążyć do oszczędności na betonie przez wprowadzenie fundamentu o ‘kształcie. Płyta z wycięciem doprowadza nieraz do spękań w skrzydłach i w samej płycie w kierunku c-d lub e. Gdy obliczy się naprężenia na grunt wzdłuż krawędzi m n lub k wskutek obciążenia pionowego oraz parcia gruntu (pod wpływem ciężaru własnego oraz obciążenia użytkowego), łatwo spostrzec, że podstawy skrzydeł wywołują znacznie większe naprężenia w gruncie od strony zewnętrznej niż wewnętrznej (uprawnienia budowlane). Zastosowanie płyty pełnej powoduje bardziej równomierny rozkład naprężeń na grunt. Gdy grunt podłoża wykazuje dostateczną wytrzymałość, to zakłada się fundament bezpośrednio na nim; natomiast przy gruntach słabszych stosuje się najczęściej pale. Gdyby długość pali miała przekraczać 11-M2 m wprowadza się oparcie na studniach opuszczanych (program egzamin ustny).

Osiadanie nierównomierne

Wiadukty mają zwykle -spód konstrukcji nośnej wzniesionej o 4,5-5 m ponad jezdnią drogi lub ponad szyną kolei. Konstrukcja nośna najczęściej opiera się albo jako belka jednoprzęsłowa na dwóch przyczółkach, albo jako belka dwuwspornikowa na dwóch filarach i dwóch przyczółkach (opinie o programie). W pierwszym wypadku wszystkie poprzednie zalecenia zachowują swą moc również przy fundamentowaniu wiaduktów, w drugim zaś - filary niosą główne obciążenie, a przyczółki przyjmują tylko nieznaczną część ciężaru użytkowego. Same przyczółki są lekkie, gdyż posadawiia się je zwykle znacznie wyżej, a mianowicie w górnej części zbocza wykopu. Niejednokrotnie fundamenty filarów opiera się na palach, natomiast fundamenty górnych przyczółków dla tego samego mostu posadawia się bezpośrednio na gruncie (segregator aktów prawnych).

Przepusty zwykle mają małą rozpiętość w świetle, najczęściej 1-3 m. Jako fundament przepustu stosuje się w tych razach płytę jednolitą. W gruntach słabszych otrzymuje ona oparcie na palach. Przepusty buduje się pod nasypami, które niekiedy mają znaczną wysokość i znaczną szerokość u dołu, np. 25H-30 m. Wówczas obciążenie przepustu gruntem w środkowej części jest duże, lecz zbliżając się do skraju zbocza spada prawie do zera. W tych warunkach można oczekiwać nieraz, że w środkowej części przepustu pod pełnym obciążeniem nasypu wystąpią znacznie większe osiadania niż w częściach skrajnych (promocja 3 w 1).

Osiadanie nierównomierne wzdłuż przepustu jest rzeczą zwykłą. Zależnie od rodzaju gruntu może ono wystąpić w mniej lub bardziej jaskrawej postaci, ale zawsze koło punktu m będzie większe niż koło punktu n. Jeżeli jednak różnica osiadań wyniesie np. 5 mm lub zbliżoną wielkość, to można będzie ją wykryć tylko za pomocą bardzo dokładnych pomiarów zakładając uprzednio w murze przepustu kontrolne znaki pomiarowe.