Otwory prostokątne

Otwory prostokątne przeznaczone są do zamocowania przykręcanych uchwytów mocujących deskowanie do usztywnień rurowych. Otwory okrągłe natomiast służą przy deskowaniu płyt stropowych do umocowania elementów na specjalnych dźwigarach. Miejsca w deskowaniu, które nie mogą być ze względu na wymiary wypełnione płytami, uzupełnia się za pomocą oddzielnych, przyciętych do wymiaru arkuszy sklejki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Deskowania stalowe, ze względu na dużą wytrzymałość materiału, stanowią najwyższą klasę deskowań inwentaryzowanych. Wykonywane są całkowicie z blachy często na szkielecie ze stali profilowej.

Spośród wszystkich rodzajów deskowań inwentaryzowanych wielokrotność użycia deskowań z elementów stalowych jest największa. Niszczą się one wskutek rdzewienia blachy czy połączeń i to zwykle od strony zewnętrznej, dlatego też wymagają starannej konserwacji i ochrony przed korozją (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wadę stanowią trudności łączenia elementów oraz znaczny ich ciężar, co wywołuje konieczność operowania małymi rozmiarami płyt i wskutek tego zwiększa liczbę pracochłonnych z reguły połączeń w elementach stalowych.

Najprostszym rodzajem deskowania stalowego są płyty wykonane całkowicie z blachy. Mała sztywność cienkiej blachy (zwykle stosowana jest grubość od 2 mm do 3 mm) wymaga wykonania usztywnień (uprawnienia budowlane). Dlatego też obecnie stosuje się prawie wyłącznic płyty stalowe, których odgięte krawędzie mają bardziej złożony kształt, co zapewnia większą wytrzymałość na uderzenia mechaniczne.

Odgięte krawędzie

Odgięte krawędzie są ze sobą pospawane w narożach (program egzamin ustny). Dla ułatwienia łączenia płyt w odgiętych krawędziach wykonane są owalne otwory. Płyty łączą się specjalnymi zatyczkami, które po przełożeniu przez otwór przekręca się o 90°. Płyty stalowe z odginanymi krawędziami pozostawiają zawsze na betonie ślady w miejscu połączeń, dlatego też nowsze typy deskowań stalowych mają ramy wykonywane z kształtowników stalowych, do których przyspawana jest blacha. Płyty takie są mniej wrażliwe na uderzania. Wadą ich jest rdzewienie w niedostępnych dla konserwacji

miejscach połączeń blachy z ramą. Dla uzyskania powierzchni bez śladów na połączeniach płyt, miejsca połączeń po skręceniu zapełnia się kitem. Łączenie płyt stalowych odbywa się za pomocą śrub lub specjalnych łączników. Należy podkreślić, iż właściwy dobór elementów złączowych decyduje o pracochłonności montażu i rozdeskowania. Szereg patentowanych elementów złączowych zmniejszających pracochłonność i ułatwiających łączenie płyt (opinie o programie).

Inwentaryzowane stalowe deskowania wymagają całego zestawu elementów umożliwiających deskowanie dowolnej konstrukcji żelbetowej. Należą do nich płyty sztywne, płyty elastyczne umożliwiające deskowanie płaszczyzn zakrzywionych, płyty sztywne z otworami do przeprowadzania stężeń, płyty narożnikowe (wewnętrzne i zewnętrzne) oraz usztywnienia pionowe. Elementy te wykonywane w różnych wymiarach umożliwiających deskowanie dowolnej wielkości elementów żelbetowych.

W ścianach betonowych, dla zapewnienia właściwego odstępu płyt deskowania, stosuje się bądź rozporki drewniane (wyjmowane w czasie betonowania) bądź betonowe i ściągi z drutu (segregator aktów prawnych).

Korzystnym rozwiązaniem jest wprowadzenie jednego urządzenia służącego jednocześnie za rozpórkę i ściąg. Mogą to być np. dwie nakrętki połączone przyspawanymi prętami o średnicy 6 lub 8 mm w zależności od szerokości ściany. Urządzenie to łączy się z deskowaniem śrubami. Innym rozwiązaniem deskowania ścian bez potrzeby stosowania rozporek i ściągów są deskowania systemu Foulgier względnie deskowania Blaw-Knox (promocja 3 w 1). Składają się one z płyt usztywnionych kątownikami lub blachownicami. Połączenia płyt wykonane łącznie z urządzeniami regulującymi położenie ściany znajdują się ponad deskowaniem oraz nad stropem. W systemie Blaw-Knox ustawienie osiowe ściany na następnej kondygnacji uzyskuje się przez zabetonowanie trzpienia, wystającego ponad strop.