Oznaczenie procentu powierzchni

Zdjęcia wykazują większą ilość ziaren perlitu w części środkowej niż w pobliżu obwodu, co potwierdzają również badania twardości prętów, wykazujące większą twardość części środkowej przekroju. Stal zawierająca poniżej 0,006% węgla (w temperaturze otoczenia) zbudowana jest prawie wyłącznie z kryształów ferrytu; stal zawierająca od 0,006 do 0,83% C posiada kryształy perlitu na tle ferrytu (program uprawnienia budowlane na komputer). Oznaczenie procentu powierzchni zajętej przez perlit pozwala np. z pewną dokładnością ustalić procentową zawartość węgla w stali.

Kryształy ferrytu są prawie czystym żelazem i posiadają regularną siatkę przestrzenno-centryczną. Kryształy ferrytu odznaczają się znaczną plastycznością. Perlit, jako mieszanina drobnych ziaren ferrytu i cementytu, posiada budowę odmienną niż ferryt. Obecność perlitu w stali podnosi granicę sprężystości i plastyczności oraz wytrzymałość i twardość, a obniża plastyczność stali. Struktura sieci krystalicznej cementytu jest bardzo złożona, a cementyt jest zupełnie nieplastyczny, a więc bardzo twardy i kruchy.

Wydłużenie jednostkowe (współczynnik rozszerzalności cieplnej stali) przy zmianie temperatury o 1°C wynosi, podobnie jak dla betonu e/o = 1,2 • 10-5. Ze wzrostem temperatury obniża się wytrzymałość i granica plastyczności stali. Spadek ten występuje zrazu powoli, a w miarę podnoszenia się temperatury ponad 300-350°C coraz bardziej gwałtownie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wartość współczynnika sprężystości E? stali niskowęglowej przy temperaturze 600°C jest mniejsza od 25-30°C, a przy temperaturze 800°C - ok. 50% od współczynnika sprężystości w normalnej temperaturze pokojowej. Granica plastyczności stali maleje ze wzrostem temperatury.

Przy temperaturze 400°C granica plastyczności stali niskowęglowej wynosi 60-70% jej wartości w temperaturze pokojowej, przy tym obszar plastyczności staje się coraz krótszy i w temperaturze 850-950oC w ogóle zanika. Plastyczne własności stali (wydłużenie przy zerwaniu i przewężenie) przy wzroście temperatury do 200-300°C ulegają obniżeniu, przy dalszym wzroście temperatury - stal odzyskuje swoje własności plastyczne (uprawnienia budowlane).

Odkształcenia sprężyste

Podwyższenie temperatury powoduje początkowo wzrost wytrzymałości stali, która w temperaturze 250-300°C osiąga swą największą wartość, przekraczając o 20-T-25% wytrzymałość stali w temperaturze pokojowej (program egzamin ustny). Przy dalszym podwyższeniu temperatury wytrzymałość stali gwałtownie spada, np. stal niskowęglowa w temperaturze 600°C posiada wytrzymałość wynoszącą ok. 40% wytrzymałości stali w temperaturze pokojowej.

Oczywiście zmiana omówionych wyżej własności stali zależy nie tylko od wysokości temperatury, ale i od czasu trwania podwyższonej temperatury. Odształcenia stali na skutek pełzania rosną w miarę podwyższenia temperatury. Odkształcenia sprężyste i plastyczne stali (opinie o programie). Odkształcenia sprężyste stali pod działaniem sił zewnętrznych powstają wskutek zmian w budowie siatki krystalicznej. Zmiany te powodują powstawanie w kryształach wewnętrznej energii potencjalnej.

Po odjęciu sił, które spowodowały odkształcenie, energia ta powoduje zniknięcie deformacji i powrót ciała do jego pierwotnej postaci. Dopóki obciążenie nie przekroczy określonych granic, w stali pojawiają się odkształcenia prawie wyłącznie sprężyste, przy czym między naprężeniami i odpowiadającymi im odkształceniami zachodzi zależność niewiele różniąca się od zależności liniowej. Nieliniowość wynika jedynie z faktu przetwarzania się części energii w ciepło (segregator aktów prawnych). Gdy obciążenie przekroczy pewną określoną dla danej stali granicę, wówczas straty energii zwiększają się, następują też zmiany struktury poszczególnych kryształów i w stali powstają odkształcenia trwałe (plastyczne). Jednocześnie z powstaniem odkształceń trwałych w kryształach zachodzi zjawisko umacniania się metalu, które utrudnia dalszą deformację, podwyższając jednocześnie kruchość stali.

Zjawisko umocnienia stali przedstawiono na wykresie. Jeżeli próbkę stalową rozciągnąć poza granicę plastyczności (do punktu C), to przy obciążeniu próbki, przebieg wykresu nie będzie taki jak poprzednio, ponieważ pozostanie w stali wydłużenie trwałe OD (promocja 3 w 1).