Oznakowanie węzła skanalizowanego
Przykładem udanego rozwiązania węzła pięciowlotowego może służyć. Dzięki zaprojektowaniu dla ulic C i D w obrębie węzła jezdni jednokierunkowych uzyskano węzeł układem swym mało różniący się od normalnego węzła wlotowego, a dodatkowy punkt kolizji K nie obniża sprawności węzła (program uprawnienia budowlane na komputer).
Węzeł sześciowlotowy nie może być uważany za udatny. Zakładając, że kierunek BE ma drugorzędne, znaczenie, należało raczej zaprojektować węzeł jako czterowlotowy dla ulic A, C, D i F oraz skasować odcinki jezdni skreślone na rysunku. Węzły o ruchu skanalizowanym pracują z reguły bez sygnalizacji świetlnej, dlatego też prawidłowe, jasne i czytelne oznakowanie węzła ma zasadnicze znaczenie dla jego sprawności i przepustowości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Projekt oznakowania powinien zawierać następujące elementy:
- ustalenie pierwszeństwa przejazdu; kanalizowanie ruchu stosujemy zazwyczaj na włączeniu dróg bocznych do drogi głównej, więc przed wlotami na węzeł należy odpowiednio ustawić znaki:
a) na kierunku głównym: „skrzyżowanie z drogą nie mającą pierwszeństwa przejazdu”,
b) na wlocie drogi bocznej: „uwaga na drogę z pierwszeństwem przejazdu”, a przy ograniczonej widoczności — znak „stop”;
- wyraźne oznakowanie jezdni jednokierunkowych (uprawnienia budowlane);
- na początku takich jezdni należy postawić znak „początek jezdni jednokierunkowej” a na końcu znak „zakaz wjazdu wszelkich pojazdów”;
- oznakowanie jezdni nakazujące segregację ruchu; oznakowanie to jest specjalnie ważne w warunkach silnego ruchu miejskiego;
- oznakowanie przejść dla pieszych przez ustawienie znaku i odpowiednie pomalowanie jezdni („zebra”) (program egzamin ustny).
Przejście dla pieszych należy lokalizować na niezbyt szerokich odcinkach jezdni, ale możliwie blisko wlotu na skrzyżowanie, aby nie zmuszać kierowcy do dwukrotnego hamowania, tj. przed przejściem dla pieszych i przed samym wlotem na drogę główną.
Kolizja potoku
Są to węzły o poszerzonych wlotach, w których przez wbudowanie wysepki centralnej oraz wysepek rozdzielających uzyskano zatoki akumulacyjne dla pojazdów skręcających w lewo. W odróżnieniu od węzłów o ruchu okrężnym, nie występuje tutaj przeplatanie ruchu na węźle, więc wymiary wysepki centralnej mogą być niewielkie, uwarunkowane jedynie wymaganą powierzchnią zatoki akumulacyjnej (opinie o programie). Zazwyczaj średnicę wysepki przyjmuje się w granicach D = 30-4-40 m. Pierwszy węzeł tego typu w Polsce wykonano na skrzyżowaniu Al. Jerozolimskich i 3 Maja z Nowym Światem w Warszawie, a eksploatacja jego daje bardzo dobre wyniki.
Węzeł z jezdniami rowerowymi i przejściami dla pieszych. Wobec występujących kolizji potoku pojazdów skręcających w prawo z ruchem rowerowym i pieszym zaprojektowano w tym przypadku również zatoki akumulacyjne dla prawoskrętów zaopatrzone w sygnalizatory (segregator aktów prawnych).
II faza zielone światło dla AC i czerwone dla BC; pojazdy zgromadzone w zatokach akumulacyjnych ruszają natychmiast po zmianie sygnałów przed pojazdami zatrzymanymi na wlotach A i C, nie zmniejszając w ten sposób przepustowości węzła; pojazdy z wlotów A i C, zamierzające skręcić w lewo lub w prawo, gromadzą się w swych zatokach akumulacyjnych, analogicznie jak przy fazie I. Zawrócenie pojazdu na węźle (o 360°) wymaga dwukrotnego zatrzymania pojazdu w zatokach.
Dla sprawnego funkcjonowania węzła ważne jest, aby:
- powierzchnie zatok były wystarczające dla przewidywanej liczby pojazdów skręcających w lewo w godzinie szczytu,
- ruch na węźle odbywał się po wyznaczonych pasach bez „ścinania” jezdni na łukach; można to uzyskać przez wyznaczenie pasów ruchu na jezdni ciągłą białą linią, lepiej jest jednak przyjąć taką szerokość wysepki wlotowej przy rondzie, aby tor ruchu na wprost nie miał krzywizn odwrotnych; podział dwukierunkowej jezdni ulicy wlotowej na dwie jezdnie jednokierunkowe i początek rozsunięcia tych jezdni należy zatem projektować w dostatecznie dużej odległości od węzła, aby uzyskać płynność potoków ruchu dla kierunku wprost (promocja 3 w 1).
