Ożywczy nurt krytyki

Ożywczy nurt krytyki ujawniającej narosłe, zwłaszcza w latach powojennych, zjawiska skostnienia i zastoju otwiera nowy etap rozwoju architektury radzieckiej, zachowującej zarazem trwałe i wartościowe zdobycze jej dotychczasowego dorobku, wynikłe dzięki kompleksowemu rozwiązaniu wielostronnych zadań życia socjalistycznego. Oczyszczając się z błędów i jednostronności architektura radziecka zachowuje swe doświadczenia w zakresie przebudowy starych miast i ich ośrodków, wiele swych trwałych zdobyczy w pracach nad twórczym rozwijaniem dziedzictwa kulturalnego (program uprawnienia budowlane na komputer). Ten nowy okres rozwojowy wysunął konieczność głębszego, bardziej wnikliwego i szerszego wyzyskania spuścizny nauk.

W rzeczy samej - przezwyciężenie zjawisk eklektyzmu, marnotrawstwa środków artystycznych i materialnych w rozwiązaniach architektonicznych i wreszcie likwidacja oderwania pracy architekta od praw tektoniki w ogromnej mierze uwarunkowane są przez głębsze, pełniejsze poznanie dziedzictwa architektonicznego, zgłębienie jego wewnętrznych zasad i mądrości, pozwalających przy pomocy minimalnych środków osiągnąć ogromne efekty użytkowe i estetyczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Całe dotychczasowe doświadczenie architektury radzieckiej, dorobek największych jej mistrzów ze Szczusjewem i Żółtowskim na czele wykazuje, jak prawdziwie twórcze a w pełni świadome podejście do problematyki dziedzictwa podbudowuje wybitne osiągnięcia nowatorskie (uprawnienia budowlane).

Epoka zjednoczenia ziem

Moskwa jest wielomilionowym miastem o ogromnym terytorium, o bogatym i wielostronnym obliczu zabudowy, sieci ulicznej, całej kultury komunalnej - narosłym w ciągu wieków historycznego rozwoju. Założona w r. 1147 przez księcia Jurija Dołgorukiego, jako obronna strażnica południowych rubieży księstwa włodzimiersko-suzdalskiego, zawdzięcza swój szybki rozwój i coraz większe znaczenie dogodnemu położeniu na skrzyżowaniu wielkich szlaków handlowych. Już w r. 1325 Moskwa staje się rezydencją metropolity, a od r. 1328 stolicą udzielnego księstwa moskiewskiego. Od XV wieku wywiera decydujący wpływ na dzieje państwowości rosyjskiej odgrywając rolę ośrodka krystalizacyjnego zjednoczenia Rusi i kształtowania się państwa scentralizowanego (program egzamin ustny).

Epoka zjednoczenia ziem rosyjskich pod berłem Moskwy wyciska swe decydujące piętno na obliczu stolicy przeżywającej olbrzymie przemiany za panowania Iwana III oraz jego następców - Wasyla III i Iwana IV. Pierwsze historyczne plany Moskwy z początku XVII wieku (wśród nich plan „zygmuntowski“, wykonany w czasie wyprawy hetmana Żółkiewskiego) dają obraz struktury architektoniczno-urbanistycznej miasta narosłej w ciągu tych brzemiennych w wydarzenia dziesięcioleci (opinie o programie).

Najwcześniejsza osada usytuowana na wzgórzu przy ujściu rzeczki Nieglinki do Moskwy zajmowała niewielką część terenu obecnego Kremla. Jednakże już za księcia Dymitra Dońskiego, który wzniósł pierwsze murowane fortyfikacje Moskwy (zamiast dotychczasowych obwarowań dębowych wystawionych przez Iwana Kalitę), powierzchnia miasta była bliska współczesnym wymiarom założenia kremlowskiego. Iwan III budując nowy system fortyfikacyjny na miejscu wyszczerbionych przez wojny i czas murów Dymitra Dońskiego, przesądził na całe wieki o potężnym rozmachu urbanistycznym Moskwy. (Terytorialny zasięg Kremla stanowił już wówczas 26,5 ha) (segregator aktów prawnych).

Na wschód od trójkąta kremlowskiego wyrosła najstarsza część moskiewskiego podgrodzia, tzw. Kitajgorod (o powierzchni 69 ha) oddzielony od Kremla sztucznym kanałem - fosą, zbudowanym w r. 1508 przez Frazina. Dzięki temu teren Kremla stał się wyspą otoczoną wodami Moskwy i Nieglinki oraz łączącego je kanału. Między Kremlem i Kitajgorodem ukształtował się plac Czerwony - stary plac targowy, na którym w latach 1555-1560 wyrósł sobór Wasyla Błogosławionego - świetne dzieło mistrzów rosyjskich Barmy i Posnika. W latach 1534-1538 Kitajgorod otoczono murem ceglanym łączącym się z murem kremlowskim. W ten sposób Kreml wraz z Kitajgorodem utworzyły obwarowane centrum rozrastającego się koncentrycznie miasta (promocja 3 w 1).