Paki twardsze

Paki twardsze, o wyższych temperaturach mięknienia, nie posiadają własności plastycznych, gdyż jak wynika z wykresów zachowują się jak ciecze, bądź też jak ciała stałe w zależności od temperatury.
Przerób smół surowych polega na odwodnieniu i destylacji frakcjonowanej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Do odwodnienia smoły stosowany jest szereg metod.

Sposób Wiltona. Smołę surową wprowadza się najpierw do podgrzewacza, a następnie do wężownicy rurowej ogrzewanej gazami spalinowymi. Smoła zostaje podgrzana w wężownicy do temperatury 160cC. Z wężownicy smoła przedostaje się do komory, gdzie woda i oleje zamieniają się na parę, i przewodem u góry przedostają się do urządzeń kondensacyjnych. Smoła odwodniona wędruje z powrotem przez podgrzewacz do dalszej destylacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Proces odwodnienia jest procesem ciągłym.
Sposób Wicknera. Urządzenie składa się z poziomo ustawionego cylindrycznego zbiornika, w którego górnej części znajduje się wężownica ogrzewana parą. Smoła przepływa przez zbiornik.
Sposób „Chambers and Hammond Proces" Urządzenie, do którego doprowadza się smołę surową, posiada w swej górnej części szereg tac jedna nad drugą. Smoła doprowadzona na górną tacę spływa na coraz niższe i oddaje stopniowo zawartą w niej wodę (uprawnienia budowlane). Smoła odwodniona spada na dno retorty i podlega dalszej destylacji. Pary destylatów przechodzą od dołu retorty ponad tacami podgrzewacza i odwadniają spływającą smołę.

Najważniejsze metody destylacji smoły są następujące.
Do najstarszych sposobów należy destylacja z retort. Stosowane są retorty o pojemności 12-15 ton, niekiedy nawet do 70 ton, posiadające najczęściej dna wypukłe (program egzamin ustny). Retorty są obmurowane i ogrzewane gazami spalinowymi z węgla lub gazu. Dla wyzyskania ciepła używane są podgrzewacze smoły wchodzącej do retorty. Najtrudniejszą fazą procesu destylacji jest odpędzenie wody ze smoły w związku z jej pienieniem się podczas ogrzewania. Po oddzieleniu wody dalszy proces destylacji przebiega stosunkowo łatwo i szybko.
Metodę tę stopniowo ulepszono zmierzając do pokonania trudności związanych z odpędzeniem wody ze smoły i utrzymaniem ciągłości destylacji (opinie o programie).

Destylacja smoły

Destylacja smoły z retort sposobem ciągłym ma miejsce w przypadku dużych ilości smoły podlegającej destylacji. Stosowane jest łączenie szeregu retort w baterie destylacyjne, podobnie jak to ma miejsce przy destylacji ropy naftowej. Smoła surowa wchodzi do pierwszej retorty i przepływa stopniowo przez następne. Każda z retort utrzymywana jest w ustalonej temperaturze. Dzięki temu smoła oddaje w każdej retorcie określoną frakcję destylatów i wychodzi z ostatniej retorty w postaci paku lub jako smoła destylowana o odpowiedniej konsystencji.

Z innych metod należy wymienić metodę Hirda, tzw. metodę TIC, metodę Abder-Halden, destylację rurową, destylację z wyzyskaniem ciepła gazu powęglowego, destylację w próżni oraz destylację przy wtórnym obiegu powietrza. Z podanych metod scharakteryzujemy krótko jedynie destylację rurową (segregator aktów prawnych).
Destylacja rurowa (pipe still) polega na podgrzewaniu smoły w systemie rur o średnicy 2,5-10 cm i długości setek metrów tworzących rodzaj rusztu lub spirali. Ogrzewanie odbywa się gazami spalinowymi lub olejem. Destylaty w postaci pary przedostają się do odpowiednich komór kondensacyjnych i zostają rozfrakcjonowane. Pozostałość w postaci gęstej smoły destylowanej lub paku odpływa do zbiorników, gdzie się ją ostatecznie nastawia na odpowiedni rodzaj smoły, stosownie do normy.

Cechą dodatnią tej metody jest oszczędność miejsca, ekonomia pracy i kosztów produkcji, większa wydajność produktów destylacji i znacznie lepsze rozfrakcjonowanie poszczególnych produktów.
Rodzaje lepiszcz smołowych stosowanych w przemyśle i technice budowlanej (promocja 3 w 1).

Smoły i paki stosuje się przede wszystkim w przemyśle izolacyjnym oraz w technice budowlanej i drogowej. Jak już wspomniano, smoły surowe powęglowe są w zasadzie wyłączone z’ bezpośredniego użycia.