Pąkle

W wodach Morza Północnego pąkle również należą do organizmów najpospolitszych, lecz prócz nich występują jeszcze pokrewne gatunki: Balanus balanoides i Balanus crenatus oraz zawleczony z Australii Elminius modestus (program uprawnienia budowlane na komputer).
Z innych gatunków zwierzęcych spotykany jest wśród porośli raczej sporadycznie mięczak (małż) omułek (Mytilus edulis), jamochłon Laome- dea flexuosa, pierwotniaki Vorticellidae, Suctoria itd., mszywioł Mernbra- nipora pilosa lub Membranipora reticulum (w Morzu Północnym).

Glony tworzą w czystej wodzie zwykle dwa poziomy: górny niebiesko- zielony o szerokości około 20 cm, mierząc w dół od średniego poziomu wody, lub niskiego średniego w morzach pływowych, złożony niemal w trzech równych częściach z zielenic, sinic i okrzemek, oraz dolny brunatny, w którym przodują okrzemki i gdzie spotyka się brunatnice. Bliżej dna glony ustępują, przeważa element zwierzęcy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W wodzie zanieczyszczonej zamiast pasa niebieskozielonego może powstać pas niebieskobrunatny, w którym dominują okrzemki i sinice, a gdy zanieczyszczenia wzrastają i mają charakter organiczny, tworzy się pas szarobrunatny zasiedlony przez okrzemki i bakterie nitkowate.

Pąkle spotyka się na każdej głębokości, przy czym tworzą czasem, często z mszy wiolami, zwartą pokrywę w 100% osłaniającą powierzchnię elementu. Obrastają one nierzadko innymi drobniejszymi poroślami, jak okrzemki czy mszywioły, tworzącymi zespoły wtórne (uprawnienia budowlane).
Stwierdzono, że na obrastanie konstrukcji pod wodą największy wpływ ma temperatura i że najbujniej porośla rozwijają się latem, a najsłabiej w zimie. Chropowatość podłoża nie ma wpływu na porastanie, natomiast silnie bezpośrednie działanie fali obniża objętość osiedlającej się biomasy.
Skutki obrastania budowli hydrotechnicznych przez porośla mogą być rozmaite, zależnie od warunków, stopnia pokrycia powierzchni danego elementu poroślami, gatunków porośli i rodzaju podłoża. Ze względu na tyle rozmaitych czynników, zdania badaczy co do oceny szkodliwości porośli są podzielone, wśród praktyków zaś przeważa pogląd, że w sumie zjawisko porośli jest obojętne dla konstrukcji hydrotechnicznych (program egzamin ustny).

Niepełne pokrycie powierzchni

Jeśli chodzi o drewno, to porośla roślinne utrzymujące wilgoć i wskutek tego tłumiące skutki wahań poziomu wody, mają na ogół wpływ korzystny, chroniąc porośnięte i przykryte powierzchnie drewna przed wysychaniem i atakami grzybów (opinie o programie).
Jak stwierdziło wielu badaczy, powierzchnia tworzywa budowlanego (zwłaszcza drewna lub betonu) przykryta skorupką pąkli w mniejszym stopniu ulega korozji niż miejsca w jej otoczeniu. Dlatego też jeżeli dany element pokryty jest warstwą pąkli, to raczej należy się spodziewać, że na pokrytej powierzchni jest on zabezpieczony przed korozją. Zabezpieczenie to jednak jest przypadkowe i nietrwałe, dlatego też nie można na nie liczyć, a niekiedy może wprowadzać w błąd.

Niepełne pokrycie powierzchni elementów stalowych przez pąkle czy inne porośla może sprzyjać powstawaniu korozji elektrochemicznej i w takich wypadkach porastanie może się okazać szkodliwe.
Porośla są także szkodliwe dla powłok zwłaszcza bitumicznych, którymi pokrywa się elementy stalowe dla ich ochrony antykorozyjnej. Lepiej pod tym względem zachowują się powłoki z żywic epoksydowych (segregator aktów prawnych).

Wobec wątpliwej roli porośli czynione były próby zwalczania ich rozmaitymi sposobami. Przekonano się jednak, że np. impregnacja drewna nie daje godnych uwagi rezultatów, gdyż badania nie wykazały, aby rodzaj impregnatu miał jakikolwiek wpływ na nasilenie obrastania i na gatunki obrastające impregnowaną powierzchnię. Nie wykryto również istotnych różnic pomiędzy porastaniem drewna nie impregnowanego i impregnowanego.

Kiihl i Neumann [37] przeprowadzili badania nad zwalczaniem pąkli za pomocą prądu elektrycznego (promocja 3 w 1). Przekonali się oni, że pąkle reagowały wprawdzie na uderzenia prądu, ale po pewnym czasie powracały do swojej normalnej aktywności. Badacze ci dokonali przeliczenia ilości energii elektrycznej, która by była konieczna dla zabicia zwierzątek i stwierdzili, że w obecnym stanie techniki byłby to proces całkowicie nieekonomiczny.