Pale skośne

Nieco rzadziej występują dwa kierunki: pionowy i skośny albo cztery kierunki. Układy o większej liczbie kierunków pali trafiają się wyjątkowo. Podobnie dziś już zaniechano, spotykanego dawniej niekiedy, układu o jednym kierunku skośnym (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zadaniem pali skośnych jest przeniesienie poziomych składowych sił działających na nabrzeże. W tym celu pale pochylone ku przodowi (ku basenowi), które pracują jako wyciągane, łączy się w nabrzeżach na palach drewnianych z reguły niemal w kozły z najbliższymi skośnymi palami wciskanymi, pochylonymi ku lądowi lub w półkozły z najbliższymi palami pionowymi. W układzie o dwóch kierunkach pali rolę pali wyciąganych odgrywają pale pionowe, położone najdalej w głąb lądu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jak wynika z wieloboku sił, siły w palach kozłowych, przenoszących daną siłę poziomą przy układzie złożonym z jednego pala skośnego i jednego pionowego, są znacznie (ok. dwukrotnie) większe niż przy układzie złożonym z dwu odwrotnych pali skośnych, i są tym większe, im bardziej ukos pali zbliża się do pionu. Ze względów statycznych więc wskazane jest, w celu możliwie dobrego wyzyskania pali, zastosowanie pali skośnych w dwu kierunkach i to o jak największym skosie.
Pochylenie pali ograniczone jest względami wykonawstwa: przy palach prefabrykowanych nie powinno przekraczać 2,5 : 1, a normalnie wynosi od 3 : 1 do 5 : 1. Wybór pochylenia w dużej mierze zależy od sprzętu jaki stoi do dyspozycji.

Na ogół pochylenie 4 : 1 można uzyskać sprzętem ogólnie stosowanym (uprawnienia budowlane). W wyjątkowych wypadkach, gdy do dyspozycji jest sprzęt specjalny (t. III), pochylenie może dochodzić do 1 : 1.
Pochylenie pali ograniczone jest również wymiarami budowli, szerokością konstrukcji nadwodnej i jej głębokością. Duże pochylenie korzystniejsze jest statycznie, ale wymaga znaczniejszych szerokości budowli.

Rzędy pali

Rzędy pali nie powinny w miarę możności przecinać się ze sobą w gruncie, gdyż zawsze możliwe są niedokładności w ich zapuszczeniu, a wtedy pale krzyżujące się ze sobą mogą na siebie natrafić i wzajemnie się uszkodzić (program egzamin ustny).
Podobnie pale nie powinny podchodzić pod ściankę szczelną, nie mówiąc już q tym, że nie mogą się z nią przecinać, co jest zupełnie oczywiste, jednak pociąga to za sobą konieczność takiego oddalenia lub skierowania pala, aby odległość jego dolnego końca od osi ścianki nie była mniejsza niż ok. 1-1,5 m (opinie o programie).

Jeżeli pale zestawia się w jarzma równoległe do siebie w płaszczyznach pionowych, prostopadłych do krawędzi nabrzeża, wówczas wzajemna odległość osiowa tych jarzm nie powinna być mniejsza niż ok. 1,25 m.
Pale wbija się rzędami. Liczba rzędów pali jest zależna od wartości sił oraz materiału i nośności pala. Duże nabrzeże przy śluzie, na palach drewnianych zestawionych w kilku rzędach o trzech kierunkach inne nowoczesne głębokie nabrzeże z trzema tylko rzędami pali żelbetowych o trzech kierunkach (segregator aktów prawnych).
Najczęściej (gdy ścianki szczelne są założone od przodu nabrzeża i są drewniane lub stalowe) pierwszy, licząc od strony basenu, rząd pali daje się pionowy w stosunkowo niedużej odległości od ścianki (25 do 60 cm w świetle), dalszy zaś, jeżeli pale są pionowe, nie bliżej niż w odległości 1,25 m od pierwszego, jeżeli zaś są ukośne tak, aby dolny koniec pala oddalony był, jak to już wyżej zaznaczono, co najmniej o 1 m od ścianki szczelnej i aby się nie krzyżował z pierwszym rzędem pali.

Następne pale pochylone w tym samym kierunku rozstawia się w odległości nie mniejszej niż 1,25 m od siebie. Niejednokrotnie, w celu zwężenia nabrzeża drugi rząd pali daje się w pochyleniu mniejszym (np. 5 : 1) niż następny (promocja 3 w 1). Pozwala to na oszczędniejsze zaprojektowanie konstrukcji nadwodnej, ale za to zwiększa siły w palach i bardzo utrudnia obliczanie, gdyż nie pozwala na stosowanie jego metod uproszczonych.