Pale stalowe

Pale stalowe i żelbetowe jako znacznie bardziej sztywne mają punkt największego momentu zginającego położony znacznie głębiej. Według niektórych danych leży on w niektórych przypadkach na głębokości 2,5-3 m poniżej naziomu. Oprócz tego pale te są tak sztywne, że zdolne są do niedużego ruchu obrotowego w gruncie w płaszczyźnie pionowej około punktu znajdującego się powyżej spodu pala i do wywołania w dolnej swej części biernego parcia gruntu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wobec tych wstępnych spostrzeżeń podany poniżej sposób obliczania niezakotwionych ścianek szczelnych odpowiada w zasadzie rzeczywistym warunkom pracy ścianek o większej wytrzymałości na zginanie, a więc stalowych lub żelbetowych. W gruntach gliniastych zaleca Czebotariow obliczać parcie czynne gruntu przyjmując A_c = 0,5. Głębokość D_a zapuszczenia ścianki poniżej dna oblicza się jak uprzednio z równań równowagi sił poziomych i momentów względem punktu zaczepienia ściągu do ścianki (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Należy brać rzeczywistą głębokość D = 2D₀ wprowadzając w ten sposób współczynnik bezpieczeństwa n = 2. Gdy dolna warstwa gliny poniżej dna rozkopu jest słaba, to zaleca się grunt wzmocnić z obu stron ścianki szczelnej przez wprowadzenie pali piaskowych z obydwóch jej stron.

W gruntach piaszczysto-gliniastych jako najmniej przestudiowanych należy postępować raczej według zaleceń dla gruntów piaszczystych, lecz nie zwiększając dopuszczalnych naprężeń dla stali w ściankach i biorąc współczynnik w granicach od 0,7 do 0,5 (uprawnienia budowlane). Niektóre spostrzeżenia wskazują, że dla wytrzymałości i stateczności ścianek zakotwionych lepiej jest, gdy ściąg zdolny jest do małych odkształceń, niż w tych wypadkach, gdy zamocowanie jest bardzo sztywne. Jest to zrozumiałe, gdyż zupełnie nieznaczne poddanie się ścianki pod naciskiem może przekształcić parcie gruntu w stanie spokoju w parcie czynne, a więc o znacznie mniejszym natężeniu.

Warunki miejscowe

Grodze stanowią tymczasowe pomocnicze budowle, służące do osłony miejsca budowy od wód otwartych. Trzeba tu wspomnieć, że ścianki szczelne zasadniczo chronią przed przenikaniem filtracyjnym wód gruntowych, natomiast gdy zachodzi konieczność zabezpieczenia się od wód otwartych potrzebne są zasłony innego typu (program egzamin ustny). Warunki miejscowe, wymagające zastosowania grodzy, mogą być bardzo różnorodne i zależnie od nich bywają bardzo różnorodne rozwiązania. Rozpatrując grodze ogólnie można omówić kilka charakterystycznych typów tych budowli, aby następnie rozpatrzyć różne typy grodzy w zależności od ich konstrukcji.

Potrzeba stosowania grodzy powstaje może najczęściej przy budowie zapór na rzekach. Trzeba tu odgrodzić się od wody płynącej. Jeżeli rzeka jest dość szeroka i przepływ wody dość duży, to z zasady miejsce pod zaporę dzieli się na 2 lub 3 części i kolejno każdą z tych części otacza się grodzą (opinie o programie). Grodze muszą chronić nie tylko przed wodą, która mogłaby przesączać się przez nie, lecz i przed możliwym przenikaniem wody przez obejście grodzy w miejscu jej powiązania z brzegiem rzeki. Z zasady trzeba dążyć ku temu, żeby móc przeprowadzić wykonanie grodzy oraz budowę pod jej osłoną w ciągu jednego sezonu, pożądane więc jest, aby budowę wykonywaną przy użyciu dwóch grodzy planować na 2 lata, a budowę, gdzie wchodzą w grę 3 grodze na 3 lata (segregator aktów prawnych).

Ponieważ budowa grodzy jest rzeczą kosztowną, więc w praktyce podany tu ogólny schemat należy starannie dostosowywać zarówno do charakteru rzeki, jak i do wykonywanej budowli. Dobre rozwiązanie techniczne przytacza Schoklitsch na przykładzie budowy zapory i elektrowni wodnej Ryburg-Schworstadt na Renie (promocja 3 w 1).