Pale z rurą wbijaną

Pośrednią odmianą, zaliczaną jednak do pierwszej grupy, będą pale gilzowe, tj. takie, w których do rury obsadowej przed betonowaniem pala wkłada się dodatkową cienkościenną rurę (gilzę), która pozostaje na stałe w gruncie (program uprawnienia budowlane na komputer).
Gilzę taką stosuje się w gruntach miękkich i płynnych, a także wtedy, gdy pal przechodzi przez warstwę wody powierzchniowej.

Gilza obejmuje wówczas tylko odcinek trzona pala, pomiędzy dnem rzeki czy innego akwatorium a powierzchnią wody lub podstawą fundamentu.
Trzecie kryterium wreszcie opiera się na sposobie zagęszczania betonu. Według tego kryterium rozróżniamy pale:

1) z betonu lekko ubijanego lub nieubijanego,

2) mocno ubijanego,

3) wibrowanego,

4) zagęszczanego pneumatycznie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Oprócz podziału według tych trzech podstawowych kryteriów, istnieje jeszcze podział pali nabijanych według ukształtowania ich dolnego końca, a zatem są pale z końcem:

a) zaostrzonym,

b) tępym,

c) poszerzonym, wykształconym w tzw. podstawę (stopę, bulwę) (uprawnienia budowlane).
Ponadto stosowane są pale mieszane, złożone w dolnej części z pala nabijanego (lub tylko z poszerzonej podstawy), a w górnej z trzpienia przedłużającego - prefabrykowanego lub też odwrotnie - z pala prefabrykowanego (albo drewnianego) u dołu, a nabijanego u góry.

Oprócz omówionych odmian pali, w zasadzie projektowanych jako pale ściskane lub zginane, lecz nadających się również jako pale rozciągane, opracowano w ostatnich latach również pewną liczbę typów stosowanych wyłącznie jako pale rozciągane (wyciągane), tzw. pale kotwiące. Można wśród nich rozróżnić odmiany odpowiadające różnym wyżej przytoczonym kryteriom podziału pali ściskanych.
Najmniej właściwy wreszcie jest podział pali na żelbetowe i betonowe, gdyż w zasadzie każdy pal nabijany może być wykonany według obydwóch sposobów. Jednak obecnie pale żelbetowe przeważnie wypierają pale betonowe, które stosuje się tylko jako ściskane.

Podział pali nabijanych według omówionych kryteriów (z pominięciem pali kotwiących) (program egzamin ustny).
Do każdej odmiany podanej w tablicy zaliczono niektóre typy pali według ich nazw „firmowych”. Poszczególne typy tej samej odmiany różnią się już tylko drugorzędnymi szczegółami. Uwzględniono typy najbardziej znane w Europie środkowej, w obwódkę ujęto pale wykonywane w Polsce.

Wbijanie rury

Pale tego typu nadają się przede wszystkim do luźnych gruntów sypkich, które wskutek wbijania w nie rury ulegają w bezpośrednim otoczeniu pala zagęszczeniu. Rura wbijana w grunty spoiste nie powoduje ich zagęszczenia, lecz wypiera je ku górze, stąd też jego mniejsza nośność (opinie o programie).
Wbijanie rury jest niebezpieczne dla pali świeżo uprzednio wykonanych w sąsiedztwie, gdyż ruchy gruntu mogą powodować ich odkształcenia, a ponadto przeszkadzają w procesie wiązania betonu. Zapobiegać temu można przez rzadsze rozstawianie pali lub przez wbijanie pali w kilku seriach (np. co drugi lub trzeci pal). Związana z tym jest zwykle pewna strata czasu.
Rury wbija się z reguły zamknięte u dołu korkiem betonowym, żelbetowym lub stalowym.

Rury wbijane od góry muszą być grubościenne, rury zaś wbijane od wewnątrz (uderzeniami wprost w korek) lub przy użyciu trzpienia mogą mieć ścianki cienkie.
Pale z rurą „odzyskaną” można formować w dolnym końcu w postaci kulistego poszerzenia, a powierzchnia pobocznicy takich pali zwykle jest nierówna, trzon odznacza się zgrubieniami powiększającymi udźwig pala (segregator aktów prawnych).
Pale z rurą odzyskaną. Z omawianej grupy pali z rurą wbijaną pale Franki są w Polsce najpopularniejsze dzięki licznym swym zaletom. Znajdują też u nas najczęstsze (obok pali Wolfsholza i Straussa) zastosowanie. Literatura techniczna w tym zakresie jest również u nas dość wyczerpująca.

Wykonanie pala Franki polega na wbiciu w grunt za pomocą specjalnego ciężkiego katara stalowej rury obsadowej, o średnicy wewnętrznej 400-600 mm, grubości ścianki 20-30 mm. Rurę postawioną przy kierownicach katara wbija się za pomocą 2,5-4-tonowej baby, działającej jako młot wolnospadowy, zawieszonej trwale na linie stalowej i uruchamianej przy użyciu wyciągarki parowej albo motorowej, ustawionej na katarze (promocja 3 w 1).