Pale Zeissla

Jeśli pal ma przechodzić przez wodę lub przez miękkie grunty, to można go wykonać jako „gilzowy”, z zastosowaniem na odpowiednich odcinkach wewnętrznej cienkościennej rury o ściankach grubości 1-P2 mm. Uzbrojenie pala Simplex nie przedstawia trudności (program uprawnienia budowlane na komputer).
„Ulepszone” pale Simplex (znane w niektórych krajach pod nazwą „Standard”) betonuje się przy użyciu sprężonego powietrza. Rurę zamyka się od góry szczelną pokrywą, doprowadzając poprzez nią beton - rurą przy zastosowaniu sprężonego do 6 at n powietrza. W miarę betonowania rura samoczynnie się podnosi. (Sposób postępowania jak przy palach Wolfsholza).
Udźwig „ulepszonych” pali Simplex jest dwukrotnie wyższy od udźwigu pali „zwykłych” (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W porównaniu z palami Franki pale Simplex nawet „ulepszone” w znacznie mniejszym stopniu’ zagęszczają grunt i udźwig ich jest bez porównania mniejszy, a jakość betonu goi’sza. Można natomiast do ich wbijania używać zwykłych, stosunkowo lekkich katarów.
. Rurę zamkniętą korkiem żelbetowym wbija się katarem od góry (podobnie jak rury pali Simplex) (uprawnienia budowlane). Po wbiciu rury na odpowiednią głębokość zawiesza się w niej wibrator o wysokiej częstotliwości. Następnie rurę wypełnia się na całą wysokość twardoplastycznym betonem, po czym uruchamia się wibrator.
Po kilku minutach należy rurę wraz z wibratorem powoli podciągać. Możliwe jest również uprzednie wykonanie poszerzonej podstawy, wymaga to jednak ubijania jej betonu ubijakiem pełnym lub rurowym. Można również bez
trudu stosować uzbrojenie, wkładając uprzednio przygotowany kosz złożony z wkładek i uzwojenia w rurę przed jej zabetonowaniem.
Udźwig tych pali odpowiada mniej więcej udźwigowi ulepszonych pali Simplex, ale uzyskuje się beton nieco lepszej jakości (program egzamin ustny).
Pale z rurą straconą.

Pale Franki rurowe

Rurę (lub niekiedy zamknięty skrzynkowy profil stalowy) wbija się w grunt w analogiczny sposób jak przy zwykłych palach Franki, po utworzeniu u spodu rury korka ze świeżego betonu. Po wbiciu rury do projektowanej głębokości formuje się jak przy zwykłych palach Franki poszerzoną podstawę, potem jednak nie wyciąga się rury z gruntu, lecz wypełnia ją betonem, mocno go ubijając. Pal taki ma mniejszy udźwig niż zwykły pal Franki, z powodu mniejszego stopnia zagęszczenia gruntu. Nadaje się do robót hydrotechnicznych, gdy ma trwale przechodzić przez warstwę wody (opinie o programie).
Pale Masta. Rurę cienkościenną (gilzę), o grubości do 3,5 mm, zamkniętą u dołu korkiem tworzącym ostrze, wbija się w grunt zwykłym kafarem za pośrednictwem drewnianego lub betonowego trzpienia i drewnianej czapki. Rurę pozostawia się w gruncie i zabetonowuje, ubijając beton lekkim ubijakiem. Zbrojenie pala nie jest konieczne.
Pale Raymonda. Wykonanie pali Raymonda jest podobne w zasadzie do pali Masta, z tą jednak różnicą, że rura obsadowa cienkościenna (nazywana tu również gilzą) wykonana jest z blachy o grubości 0,75 mm i wzmocniona drutem umieszczonym w rowku wytłoczonym w ścianie i spiralnie ją obiegającym
(rys. 4-56). Gilza jest zbieżna ku dołowi (ze zbieżnością jednostronną 1,7 cm na metr), a w ostrzu zamknięta trwale przyspawanym trzewikiem.
Gilzę wbija się zwykłym kafarem za pomocą Stalowego trzona wkładanego do jej wnętrza. Trzon ten składa się z pionowej żerdzi i z osadzonych na niej
w niewielkich odstępach trójdzielnych pierścieni, dociśniętych do ścian rury i odpowiednio rozpartych (segregator aktów prawnych).
Po wbiciu rury do przewidywanego położenia wyjmuje się trzon (po uprzednim rozluźnieniu pierścieni przez poderwanie rozpór), w rurę zaś wstawia się uzbrojenie i zabetonowuje.
Polska odmiana pali Raymonda [30] różni się od opisanej innym kształtem gilzy, wykonywanej z gładkiej, lecz nieco grubszej (1-2 mm) blachy.
Gilza w górnej części ma kształt walca, zbieżność zaś (jednostronnie 3 cm na 1 m) wykazuje tylko na końcowym dolnym odcinku długości 2 m. Przed wbiciem gilzy dolny jej odcinek o długości 2,30 m wypełnia się w celu wzmocnienia betonem (promocja 3 w 1).