Wieże kontroli ruchu

Wieże kontroli ruchu lotniczego buduje się albo na budynku dworcowym, którego wysokość wraz z kondygnacją wieży umożliwiałaby dobrą widoczność całego pola wzlotów, albo oddzielnie. Minimalna powierzchnia podłogi wieży kontrolnej na lotniskach średniej wielkości wynosi 14 m2, w dużych portach zaś 28 m (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ściany wieży powinny być wykonane ze szkła w 3/4 wysokości, a szyby powinny być odchylone od pionu górną krawędzią ze względu na uzyskanie dobrej przezroczystości okien.
Pomieszczenie w wieży powinno być ogrzewane i przewietrzane, a sufit - dźwiękochłonny. Na płaskim dachu wieży umieszcza się przyrządy meteorologiczne.
Kształt wieży może być różny. Spotyka się formę kopuły (Paryż - Le Eourget), ściętego stożka (Londyn - Gatwick), sześcianu, prostopadłościanu, walca (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Nadbudowa wieży posiada u podstawy odkryty balkon, zaopatrzony w poręcz i przeznaczony między innymi do obserwacji meteorologicznych.
Budynki dworców lotniczych wykonuje się zasadniczo w konstrukcji szkieletowej. Konstrukcja szkieletowa pozwala na zastosowanie etapowości budowy dworca oraz ułatwia zmniejszenie głębokości pomieszczeń na wyższych kondygnacjach (przeznaczonych na cele służbowe), co umożliwia pozostawienie odkrytych tarasów od strony pola wzlotów. Konstrukcję szkieletową zastosowano przy budowie wielu dworców lotniczych na Zachodzie, np. w Paryżu i Londynie (uprawnienia budowlane).

Konstrukcja masywna jest odpowiednia dla małych budynków dworcowych, gdzie nie zachodzi potrzeba przemieszczania ścian wyższych kondygnacji w stosunku do ścian kondygnacji niższych. Stropy bywają zwykle żelbetowe lub ceramiczne żebrowane. Dachy przeważnie płaskie wykonywane są podobnie jak stropy. Mogą one być wykonane jako tarasy przeznaczone dla publiczności przyglądającej się ruchowi lotniczemu.

Minimalna szerokość korytarza

Wodę opadową należy odprowadzać na zewnątrz (program egzamin ustny).
W przypadku hali odpraw o wysokości równej wysokości budynku mogą być zastosowane do jej przekrycia wiązary stalowe z podwieszonym sufitem.
Korytarze i schody w budynku dworcowym powinny umożliwiać w razie konieczności jak najszybszą ewakuację pomieszczeń.
Minimalna szerokość korytarza powinna wynosić 2,00 m.

Usytuowanie wyjść z budynku oraz ich liczba zależy od kształtu i wielkości pomieszczeń. Pomieszczenia przeznaczone dla więcej niż 100 osób muszą mieć dwa samodzielne wyjścia. Korytarze i przedsionki łączące te wyjścia z pomieszczeniem nie powinny stwarzać możliwości zatrzymywania potoku ludzkiego (opinie o programie). Schody przeznaczone do ogólnego użytku powinny być wykonane z materiałów ogniotrwałych. Klatki schodowe muszą być oświetlone światłem bezpośrednim bocznym lub górnym. Odległość z każdego punktu budynku do schodów nie powinna być większa niż 25,0 m. Niekiedy oprócz schodów buduje się i dźwigi (Paryż-Le Bourget, Miami i inne).

Wskaźniki liczbowe oświetlenia dworca lotniczego przedstawiają się następująco: hala odpraw 1/5 (stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi), poczekalnia 1/5-1/7, restauracje 1/4-M/5, pomieszczenia administracyjno-biurowe 1/4, gabinety 1/6, korytarze i klatki schodowe 1/13-1/14, kuchnia 1/4, pomieszczenia dla numerowych, sprzątaczek, dozorcy 1/5-M/8, toalety 1/8-5-1/10 (dopuszcza się również oświetlenie sztuczne), składy 1/10 (segregator aktów prawnych). Stosownie do oświetlenia powinny być zaprojektowane głębokości pomieszczeń.

I tak np. głębokość hall odpraw, restauracji i innych pomieszczeń znajdujących się na parterze nie może przekraczać 12 m przy oświetleniu jednostronnym i 24,0 m przy oświetleniu dwustronnym.

Na wyższych piętrach można stosować głębokość pomieszczeń równą czterokrotnej szerokości (promocja 3 w 1). Głębokość niewielkich pomieszczeń pasażerskich i służbowych nie może przekraczać podwójnej ich szerokości. Pomieszczenia przeznaczone na składy mogą mieć głębokość równą trzykrotnej szerokości.