Państwowe przedsiębiorstwo

Państwowe przedsiębiorstwo SNCF użytkuje 52 275 km linii kolejowych. Dziś przewozi się tym środkiem transportu jedynie 50% towarów (dla porównania w 1958 - 02%). L)la ruchu pasażerskiego znacząc.) rolę odegrało wprowadzenie pociągów ICV (train a grancie vitesse) rozwijających prędkość ok. 500, a nawet 500 km/godz. Kursują one m.in. na trasach z Paryża do Nicei, Montpellier, Bordeaux, a także na trasach międzynarodowych, gł. do Brukseli i Amsterdamu oraz przez Kurotunel do Londynu (program uprawnienia budowlane na komputer). Przewozy pociągami TGV stanowiły w 1998 ok. 50% wszystkie h przewozów pasażerskich SNCF. Francja posiada jedn.) z najgęstszych siec i dróg kołowych na świecie o licznej dł. 81 I tys. km, z czego 8 tys. km przypada na autostrady. Sieć dróg żeglownych o dł. 8500 km, c o stawia Francję na I. miejsc u w Europie, jednak jedynie 1860 km jest przystosowanych do przyjmowania obciążenia powyżej 15001. Najważniejsze porty rzeczne Francji to Paryż, Rouen, Strasburg (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Największymi portami morskimi kraju s.p Marsylia ( 5. miejsce w Europie pod względem wielkości przeładunku), Hawr (5. miejsce) i Dunkierka (7. miejsc e). W 1995 paryskie lotniska (()rly, Charles cle Gaulle) świadczyły usługi dla 55 min pasażerów, co stawia Paryż na 2. miejscu w Europie (po Londynie). Inne ważne lotniska znajduj.) się w Nicei oraz w Marignane kolo Marsylii (uprawnienia budowlane).

Miejsca noclegowe

Franc ja od wielu lal zajmuje pozycję światowego lidera wśród krajów turystycznych. W 1998 kraj len odwiedziło 70 min turystów zagranicznych, gł. obywateli UL (75%), zwl. Niemiec, Wielkiej Brytanii, Belgii i Holandii. Ponadto lic zna jest grupa obywateli Stanów Zjednoczonych (5,6%) oraz Japonii (1,2%). Francja posiada 17,5 min miejsc noclegowych, w tym ok. 1,2 min pokoi hotelowych. Wpływy z turystyki zagranicznej wyniosły w 1998 29,7 mid USI, co stawia ten kraj na i. miejsc u w rankingu światowym (za USA i Włochami) (program egzamin ustny).

Po okresie świetność i za panowania Karola Wielkiego (768-814), na mocy traktatu w Verdun (84 5) państwo Franków zostało podzielone na i części; jego część zach. przekształciła się następnie w królestwo francuskie. Od poł. IX w. następowało osłabienie silnej władzy centralnej; w X w. potęga poszczególnych władców terytorialnych, m.in. Normandii, Bretanii, Burgundii i Akwitanii oraz hrabiów Ancłegawenii, Flandrii, Szampanii i Tuluzy przewyższała wpływy władców z dynastii Karolingów (opinie o programie).

Wybór w 997 na króla Francji Hugona Kapel. i zapoczątkował trwające do I 328 panowanie dynastii Kapelyngów. W XII nastąpiło umocnienie władzy królewskiej, rozpoczęto również scalanie ziem francuskich: Filip II August odebrał angielskim Plantagenetom większą część ziem francuskich, jakie znalazły się w ich rękach poprzez małżeństwo Henryka II z dziedziczk.) Akwitanii, Eleonora (segregator aktów prawnych). Pokonanie przez Francję w 1214 pod Bouvines wojsk angielsko- niemieckich uczyniło z niej najsilniejsze państwo na kontynencie. Rozgromienie na pocz. XIII w. albigensów umożliwiło przyłączenie do Francji hrabstwa Tuluzy. W XII-XIII w. rycerstwo francuskie przewodziło ruchowi krucjatowemu. Zapewniwszy sobie dziedziczność tronu Francuskiego, Kapetyngowie na przestrzeni wieków przeprowadzili szereg reform wewnętrznych - administracyjnych i ustrojowych, zwieńczonych w I 302 utworzeniem Stanów Generalnych. N.i przełomie XIII i XIV w. Filip IV Piękny prowadził walkę z papieżem Bonifacym VIII, w wyniku której na kilkadziesiąt lat królowie francuscy uzyskali wpływ na papiestwo tzw. awiniońska niewola papieży) (promocja 3 w 1).