Parcie gruntu

W budownictwie lądowym i wodnym zagadnienia gruntowe odgrywają zasadniczą rolę. Na gruncie posadawia się budowle, gruntu używa się jako materiału budowlanego, parcie gruntu stanowi wielokrotnie główne obciążenie obudowy wykopów i budowli podziemnych, problemy gruntowe dominują w szeregu zagadnień geotechnicznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

W rozdziale tym omówimy charakter i zakres tych zagadnień inżynierskich oraz podamy pewne pojęcia służące do ich określenia i rozwiązania. Przedstawimy również wiele konkretnych przypadków w celu zobrazowania zadań, na jakie w swej praktyce może natrafić inżynier. Prawie każda konstrukcja inżynierska budynek, most, autostrada, tunel, ściana oporowa, wieża, kanał lub zapora wodna musi być posadowiona w gruncie lub na jego powierzchni. Aby zapewnić właściwą pracę konstrukcji, należy zaprojektować odpowiedni fundament (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W przypadku gdy grunt nośny znajduje się bezpośrednio pod powierzchnią terenu, to do przekazywania obciążeń od ścian lub słupów budowli na grunt stosuje się ławy lub stopy fundamentowe płytkie (uprawnienia budowlane). Dawniej do ich wykonywania używano kamienia polnego, rusztów drewnianych lub stalowych itp. Obecnie używa się wyłącznie żelbetu. Gdy grunt nośny znajduje się głęboko pod powierzchnią terenu, przenoszenie obciążenia konstrukcji na grunt odbywa się zazwyczaj za pomocą pionowych elementów konstrukcyjnych, jak: pale, studnie opuszczane lub filary. Trudno jest zdefiniować te elementy tak, aby można je było odróżniać w sposób jednoznaczny (program egzamin ustny).

Ogólnie rzecz biorąc, studnie opuszczane i filary mają większe średnice niż pale i są wbudowywane przez wykonanie wykopów, natomiast pale są wbijane lub osadzane w drążonym otworze. W takich przypadkach obciążenie od budowli przenosi się na dolne nośne warstwy gruntu w zasadzie bez udziału górnych słabych warstw (opinie o programie).

Koszt posadowienia budynku

Właściwe zaprojektowanie fundamentu polega nie tylko na dobraniu jego wymiarów lub liczby i wymiarów pali. W wielu przypadkach koszt posadowienia budynku można znacznie obniżyć przez zastosowanie np. zagęszczenia lub wzmocnienia gruntu. I tak, pewne budowle, jak np. zbiorniki stalowe, można posadawiać bezpośrednio na specjalnie przygotowanej podsypce z gruntu bez wprowadzania nowych elementów konstrukcyjnych (segregator aktów prawnych). A zatem termin fundament odnosi się zarówno do podłoża, na którym spoczywa konstrukcja, jak również do części konstrukcyjnych budowli przenoszących obciążenia na grunt. Istotnie, pojęcia fundament używa się do określenia materiału służącego do podparcia rozmaitych konstrukcji inżynierskich, jak budynek, zapora, nasyp autostrady lub pas startowy na lotnisku. Obecnie pojęcie fundament płytki określa przypadek, gdy grunt zalegający bezpośrednio pod budowlą przejmuje obciążenie, a fundament głęboki, gdy pale, studnie opuszczane lub filary przenoszą obciążenie do gruntu nośnego znajdującego się na pewnej głębokości.

Przy projektowaniu fundamentu jakiegokolwiek rodzaju najważniejsze jest uniemożliwienie powstania zbyt dużych osiadań, powodujących uszkodzenie konstrukcji lub zmniejszenie jej wartości użytkowych. Wartość dopuszczalnego osiadania zależy od wielkości, rodzaju i przeznaczenia konstrukcji, rodzaju fundamentu, przyczyny osiadania podłoża i umiejscowienia budowli. W większości przypadków nie jest niebezpieczne osiadanie całkowite, ale raczej osiadanie nierównomierne, co oznacza przemieszczanie wzajemne części konstrukcji (promocja 3 w 1).

W większości miast amerykańskich i zachodnioeuropejskich inwestorzy zazwyczaj nie wyrażają zgody na większe osiadanie niż ok. 10 cm, ponieważ przy wartościach większych mogą pojawiać się zbyt duże rysy. Na przykład na terenie MIT w Bostonie stwierdzono, że osiadania większe niż ok. 12 cm powodowały pęknięcia cegieł i ścian budynków murowanych.