Parcie wody

Przy budowlach o większym znaczeniu wskazane jest dodanie do zaprawy środków uszczelniających. Jeżeli występuje parcie wody, np. w zbiornikach, wyprawę wodoszczelną należy wykonać od strony wody, ażeby była ona przyciskana do podłoża betonowego, a nie odrywana. W wyjątkowych przypadkach, gdy już istniejąca budowla (np. tunel) przecieka wskutek działania wody naporowej, a izolacji nie można wykonać od strony wody, to przy niezbyt dużym parciu wody można wykonać wyprawę wodochronną od wewnątrz, stosując umiejętny sposób wykonania robót i gwarantowane domieszki uszczelniające (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na przykład w tunelu betonowym, do którego przeciekała woda, oczyszczono powierzchnię betonu, nasiekano ją młotkiem pneumatycznym, przebito otwory w miejscach wyraźnych przecieków i założono w nie rurki w celu skoncentrowania odpływu wody, następnie powleczono powierzchnię cementem z domieszką powodującą szybsze twardnienie. Po stwardnieniu powłoki wykonano wyprawę z zaprawy cementowej z domieszką wodoszczelną, wyjęto rurki, zatykając otwory natychmiast korkami z cementu z domieszką powodującą wiązanie w ciągu niewielu sekund i zatarto ślady po otworach (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Po wykonaniu tych czynności cgła powierzchnia stała się wodoszczelna.

Beton wodoszczelny zaleca się stosować przede wszystkim tam, gdzie istnieje możliwość przenikania wody agresywnej do rys i gdzie może ona spowodować korozję materiału konstrukcji budowlanej. Części budowli znajdujące się w wodzie gruntowej należy wykonywać z betonu wodoszczelnego. Jeżeli budowla podlega stałemu działaniu szkodliwych związków zawartych w wodzie, beton wodoszczelny należy zabezpieczyć od zewnątrz odpowiednią izolacją (uprawnienia budowlane).

Blacha stalowa izolująca

W celu otrzymania betonów wodoszczelnych i stosunkowo najbardziej odpornych na agresję siarczanową należy:

1. stosować cementy, które zawierają możliwie najmniejszą ilość glinianiu trójwapniowego (3CaO • A1₂0₃),
2. dodawać do spoiw środki uszczelniające; działanie tych środków może być skuteczne jedynie wówczas, gdy sam beton jest szczelny,
3. starannie dobierać kruszywo, w szczególności pod względem kształtu ziaren i składu granulometrycznego,
4. właściwie dozować wodę, stosując ewentualnie domieszki uplastyczniające masę betonową,
5. składniki mieszanki betonowej dozować zgodnie z receptą,
6. szczególnie starannie przygotowywać i zagęszczać masę betonową przy użyciu wibratorów oraz ewentualnie stosować dodatkowe jej odpowietrzanie (program egzamin ustny).

Podczas betonowania należy unikać przerw roboczych. Natomiast celowy jest podział konstrukcji za pomocą szczelin dylatacyjnych, gdyż w ten sposób zmniejsza się możliwość powstawania rys lub pęknięć. Beton powinien możliwie długo twardnieć w środowisku wilgotnym i możliwie najpóźniej być poddany działaniu wody (opinie o programie).

Izolacje z blach stalowych. Izolacja w postaci skrzyni ze sztywnych grubych) blach metalowych ze względu na znaczny koszt i trudności wykonania stosowana jest jedynie w wyjątkowych przypadkach do obiektów podziemnych szczególnie dużym znaczeniu. W budownictwie masowym stosuje się tego rodzaju izolacje wodoszczelne • niewielkich studzienkach i pomieszczeniach, w których zwykle umieszcza się -rządzenia produkcyjne wymagające izolacji wodoszczelnej niewrażliwej na wpływy mechaniczne (segregator aktów prawnych).

Blacha stalowa izolująca od wody pod ciśnieniem musi być na szwach spa- ana lub łączona w inny sposób zapewniający szczelność. Powinna ona być zabezpie=eczona od rdzewienia i mechanicznych uszkodzeń. Przed rdzewieniem można dachy zabezpieczyć przez osłonięcie jej betonem o zawartości cementu co najmniej 300 kg/m³, a w miejscach dostępnych i nie podlegających uszkodzeniom przez malowanie olejne. Grubość blachy zależy od tego, czy spełnia ona oprócz funkcji izolacji jeszcze funkcję konstrukcyjną czy też nie. Grubość blachy nie powinna być mniejsza od stosowanej przy pokryciach dachowych, tj. od ok. 0,5 mm. Zwykle stosuje się blachę grubości 2-4 mm (promocja 3 w 1).