Piasek wzorcowy drobny

Piasek wzorcowy drobny Piasek wzorcowy drobny według tejże normy ma odpowiadać następującym wymaganiom:
a) pozostałość na sicie tkanym o wymiarze boku oczka kwadratowego 0,2 mm ma wynosić wagowo od 11 do 14%;
b) pozostałość z tej samej próbki na sicie o oczku kwadratowym 0,08 mm powinna wynosić od 68 do 72% (wagowo);
c) zawartość krzemionki nie mniej niż 97% (program uprawnienia budowlane na komputer).
Kruszywo przed przesiewaniem należy wysuszyć do stałego ciężaru. Typowa próbka piasku wysuszonego powinna ważyć 500 g (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Próbkę przesiewa się przez wszystkie sita, zaczynając od sita o największych oczkach. Przesiewanie należy uważać za ukończone, gdy nie więcej niż 1% całej próbki przechodzi przez dane sito w ciągu jednej minuty wstrząsania. Pozostałość na każdym sicie waży się na wadze o dokładności do 1/500 ciężaru całej próbki.

Następnie oblicza się procentową część całej próbki przechodzącą przez sito i oznacza się na odpowiedniej rzędnej wykresu punktem a. Odcięte tego wykresu są proporcjonalne do wymiaru oczek sit kwadratowych w świetle. Linia łącząca tak otrzymane punkty aj a2… stanowi krzywą przesiewu danego kruszywa (uprawnienia budowlane).

Przykładowe krzywe przesiewu piasku wiślanego z górnego, średniego i dolnego biegu rzeki oznaczone są na tym rysunku cyframi I, II, III. W celu porównywania różnych kruszyw używany jest w technologii zapraw i betonów tzw. wskaźnik miał- kości, który wyznacza się w sposób następujący: po przesianiu kruszywa przez serię sit Fullera sumuje się procentowe ilości kruszywa, które nie przeszły przez każde z tych sit (odcinki rzędnych powyżej krzywej przesiewu); suma tych procentowych ilości dzielona przez 100 daje wskaźnik miałkości (program egzamin ustny).

Typowa próbka

Doświadczenia wykazują, że kruszywa o różnych krzywych przesiewu, lecz o tym samym wskaźniku miałkości, mają orientacyjnie tę samą wartość jako składnik zaprawy lub betonu pod warunkiem, żeby nie było zbyt dużej ilości drobnych cząstek ilastych i pylastych. Określanie ilości pyłów i cząstek ilastych Metoda płukania opracowana przez prof. Paszkowskiego i przyjęta w PN-59/B-06714 przedstawia się, jak następuje (opinie o programie). Przyrząd składa się ze szklanego naczynia (menzurki rozwartej) o pojemności 1000 cm8, oznaczonej kreską a, oraz urządzenia pozwalającego pochylić to naczynie o taki kąt, przy którym wylewa się z niego płyn do kreski b, znajdującej się w pionowej odległości 35 mm od kreski a; kąt ten można ustalić przez odpowiednią długość sznurka s.
Typowa próbka badanego kruszywa powinna być wzięta w stanie wilgotnym, tak aby pyły z niej nie opadły, w ilości około 500 g, następnie wysuszona w temperaturze 110°C do stałego ciężaru, zważona i w całości wsypana do naczynia.

Przesypanie należy wykonać bardzo starannie, aby nie strącić pyłów przylegających do ścianek naczynia (segregator aktów prawnych).

Następnie nalewa się do menzurki wody, tak aby po skłóceniu jej z kruszywem (najlepiej przez szybkie obracanie w palcach tam i z powrotem płaskiej łopatki) poziom wody sięgał kreski a. Po ukończeniu skłócenia zawartość naczynia powinna być pozostawiona w spokoju przez n sekund, po czym naczynie pochyla się tak, aby się wylała cała zawartość między kreskami a i b. Przyjmuje się n = 5 sek., jeżeli chodzi o wydzielenie wszystkich cząstek mniejszych od 0,1 mm, oraz n - 20 sek., gdy chodzi o wydzielenie cząstek mniejszych od 0,05 mm, czyli 50 mikronów.

Przeważnie chodzi o tę drugą próbę; operacje przy tej próbie, a więc nalanie wody do kreski a, skłócenie, przeczekanie n sekund oraz zlewanie górnej warstwy powtarza się tyle razy, ile potrzeba, ażeby woda zlewana była prawie zupełnie klarowna. Do powyższego doświadczenia należy używać wody o temperaturze 15-=-20°C. Pozostałe wypłukane kruszywo należy wysuszyć do stałego ciężaru i zważyć.

Ze wzoru tego można określić średnicę d osadzających się cząstek rozmieszczonych w wodzie, które’ osiądą przy szybkości opadania v; drobniejsze cząstki pozostają przy tym zawieszone w wodzie, a przy próbie zostają razem z wodą usunięte (promocja 3 w 1).

Przyjmując ciężar właściwy cząstek Cw - 2,65, szybkość opadania przy założonym czasie 20 sek. i wysokości 35 mm - v = 1,75 mm/sek, otrzymujemy d = 0,05 mm = 50 ju. Przy czasie opadania 5 sek. otrzymujemy z tego samego wzoru d = 0,1 mm.