Piece ogrzewcze węglowe

Piece ogrzewcze węglowe można łączyć po trzy do jednego przewodu, ale odległość między wlotami nie może być mniejsza niż 1,5 m, a na ostatniej kondygnacji piec musi mieć oddzielny przewód (program uprawnienia budowlane na komputer). Należy przy tym pamiętać, że włączone piece powinny się znajdować po tej samej stronie budynku, ponieważ wiejące wiatry powodują z jednej strony budynku parcie, a z drugiej - ssanie, a więc nadciśnienie i podciśnienie.

Umieszczenie bowiem pieców po obu stronach ściany kominowej spowoduje przechodzenie spalin z jednej strony budynku na drugą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Piecyki gazowe wolno łączyć po dwa do jednego przewodu w odległości nie mniejszej niż wysokość jednej kondygnacji. Na ostatniej kondygnacji piecyk musi mieć również oddzielny przewód. Rozmieszczenie przewodów dymowych i wentylacyjnych.
Kanały dymowe trzonów kuchennych i pieców ogrzewczych powinny być zaopatrzone w drzwiczki wyczystne do usuwania sadzy, które umieszcza się w piwnicach. Kanały wentylacyjne w murach ceglanych prowadzi się oddzielnie, a wlot przewodów rozpoczyna się kratką wentylacyjną w odległości 25-30 cm od stropu (uprawnienia budowlane).

W budynkach wysokich stosuje się obecnie kanały wentylacyjne zbiorcze. Główny kanał wentylacyjny ma przekrój znacznie większy od kanałów bocznych. Sposób ten umożliwia włączenie do jednego kanału kilku lub kilkunastu pomieszczeń.
Zasady wykonania murów ceglanych z przewodami dymowymi i wentylacyjnymi są takie same jak murów bez przewodów. Ścianki przewodów i między przewodami muszą być szczelne i odporne na uderzenia kuli kominiarskiej (program egzamin ustny).

Układ cegieł w murach wewnętrznych kominowych. Jeżeli przewody znajdują się w ścianie zewnętrznej, to grubość ścianki przewodu od zewnątrz wynosi 25 cm (1 cegły). W celu zapewnienia lepszego ciągu stosuje się dodatkowe ocieplenie muru z przewodami. Nad ostatnim stropem budynku na poddaszu i ponad dachem przewody prowadzi się w kominach. Komin ponad dachem powinien mieć taką wysokość, aby zapewnić dobry ciąg i nie spowodować zapalenia się pokrycia.

Układ cegieł w kominach

Na wierzchu powinna być ułożona płyta betonowa o grubości min. 5 cm, zwana „czapką kominową” (opinie o programie). W celu zabezpieczenia komina przed nasiąkaniem wodą płytę należy ułożyć na co najmniej jednej warstwie papy.
Jeżeli przewody wentylacyjne znajdują się we wspólnym trzonie z przewodami dymowymi, to ich wyloty umieszcza się pod czapką w bocznych ścianach komina, a dymowe przechodzą przez czapkę.
Układ cegieł w kominach wolno stojących wykonuje się wg takich samych zasad jak w murach kominowych.

Na podstawie wieloletnich doświadczeń przy wznoszeniu budynków stwierdzono, że w strefie klimatycznej Polski ściany drewniane pełne o grubości 18-P20 cm, a murowane z cegieł ceramicznych pełnych o grubości 51 cm (mur o grubości dwóch cegieł) stanowią dobrą przegrodę cieplną i nie przemarzają, nawet w czasie największych mrozów.
W budynkach ze ścianami zewnętrznymi z kamieni, pustaków betonowych i cegieł cementowych grubość ścian równa grubości muru z cegieł ceramicznych, wystarczające ze względów konstrukcyjnych, przemarza w czasie zimy, a więc jest za mała ze względów cieplnych (segregator aktów prawnych).

W budynkach ze ścianami z prefabrykatów żwirobetonowych o wytrzymałości większej niż muru ceglanego grubość ścian jest znacznie mniejsza, a więc jeszcze większa możliwość przemarzania. Przyczyną tego zjawiska jest różna budowa wewnętrzna tych materiałów i związany z tym niejednakowy współczynnik przewodności cieplnej oznaczany symbolem X.

Jak wiadomo z fizyki, powietrze jest złym przewodnikiem ciepła. Cegła jest materiałem o strukturze bardziej porowatej niż beton żwirowy i dzięki temu ma lepsze właściwości izolacyjne niż beton (promocja 3 w 1). Przykładowo wartość współczynnika X dla cegły ceramicznej wynosi X = 0,6, a dla betonu żwirowego X = 1,2H-1,3. Wynika stąd, że ściana betonowa powinna być prawie dwa razy grubsza od ściany z cegły ceramicznej, aby miała te same właściwości pod względem cieplnym.