Pielęgnacja kombinowana wodno-powietrzna

Zjawisko wzrostu energii sieciowej kamienia cementowego po przerwaniu pielęgnacji wodnej zostało wykorzystane z pełnym powodzeniem przy pielęgnacji wodno-powietrznej betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ideą kombinowanej pielęgnacji wodno-powietrznej jest uzyskanie po 28 dniach tężenia jak największej wytrzymałości miarodajnej betonu.

Przy umiejętnym doborze okresu przechowywania betonu w wodzie możliwe jest uzyskanie przy pielęgnacji kombinowanej, po 28 dniach tężenia, wytrzymałości Większej niż po 28-dniowym przechowywaniu w wodzie. Z wykresów na powyższym rysunku można odczytać, że przerywając po 7 dniach tężenia pielęgnację wodną betonu można uzyskać po 28 dniach tężenia 90% tej wytrzymałości, jaką uzyskałby beton pielęgnowany przez 4 tygodnie w wodzie.

Przerwanie pielęgnacji wodnej po 14 dniach tężenia prowadzi do uzyskania po 28 dniach wytrzymałości betonu równej 125% tej wytrzymałości, jaką uzyskałby beton pielęgnowany przez 4 tygodnie w wodzie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do podobnych wyników doszedł w swych badaniach przedstawiono wg tego autora wzrost wytrzymałości, przy różnym przechowywaniu próbek kostkowych 7x7x7 cm z zaprawy plastycznej 1 : 3.

Grafa wytrzymałość po 28 dniach tężenia przy pielęgnacji kombinowanej [1 d(p) + 6 d(to) + 21 d(p)] była wyższa od wytrzymałości uzyskanej po 28 dniach pielęgnacji wodnej o 37,3%. dla próbek z cementu PZB 275 i o 7,4% dla próbek z cementu PZD 375. Ponadto w dalszym okresie czasu stwierdzono dla próbek z cementu PZD 375, poddanych pielęgnacji kombinowanej, pewien nieznaczny spadek wytrzymałości w porównaniu z wytrzymałością 28-dniową. Próbki z cementu PZB 275 wykazały w tym przypadku dalszy, nieznaczny wzrost wytrzymałości (uprawnienia budowlane).

Powyższe spostrzeżenia stały się w wielu krajach podstawą do zaleceń normowych wymagających polewania świeżego betonu wodą przez pierwszych 7 dni tężenia. Polewanie betonu wodą upodabnia pielęgnację możliwą do uzyskania w warunkach budowlanych do laboratoryjnej pielęgnacji wodnej. Pielęgnacja taka, jak wykazano wyżej, zapewnia uzyskanie wysokiej wytrzymałości miarodajnej betonu. J. Nechay stwierdził następujące wytrzymałości betonu z cementu portlandzkiego po 3 miesiącach tężenia, w zależności od długotrwałości polewania (program egzamin ustny).

Wytrzymałości końcowe betonu

Z przedstawionych dotychczas wyników widać, że wytrzymałości końcowe betonu uzyskiwane w warunkach budowlanych, gdy pielęgnacja wodna kończy się zazwyczaj po 7 dniach tężenia, są dużo niższe od możliwych do uzyskania przy maksymalnym stopniu hydratacji cementu. Według angielskich badań właściwsze byłoby polewanie betonu przez 28 dni, po czym sposób dalszego przechowywania byłby już obojętny. W tym przypadku własności wytrzyma- łościotwórcze spoiwa byłyby wykorzystane w dużo większym zakresie (opinie o programie).

Wstępne, obfite doprowadzenie wilgoci do betonu i następujące potem wysuszenie daje wg K. Biehla zawsze doskonały efekt wytrzymałościowy bez
względu na rodzaj cementu. Długiego wstępnego nawilżania wymagają przede wszystkim cementy z żużlem wielkopiecowym i pucolanami. Nawilżanie cementów przednich może być krótsze, gdyż dzięki drobnemu przemiałowi szybko się uwadniają.

Przytoczono jeszcze dane P. Herrmanna dla zapraw cementowych 1 : 3, uzyskane po roku tężenia na próbkach przechowywanych najpierw 1 dzień w wilgotnym powietrzu i następnie poddanych pielęgnacji powietrznej, wodnej i kombinowanej (nawilżanie przez pierwszych 7 dni tężenia, następnie na powietrzu) (segregator aktów prawnych).

Według n. Bukowskiego po należytym wstępnym nawilżaniu, beton najszybciej osiąga wysoką wytrzymałość po wysuszeniu na powietrzu. Oprócz omówionego wzrostu energii sieciowej, duży wpływ na to zjawisko ma wg tego autora karbonizacja wapna w cemencie dwutlenkiem węgla z powietrza, zachodząca na powierzchni betonu tężejącego w warunkach powietrznych (promocja 3 w 1).