Piętro dolne

Piętro dolne z gruboławicowymi piaskowcami, ujawniającymi w terenie oddzielność bryłową i takie same formy wietrzeniowe. Niewielki jest udział międzyległych łupków barwy ciemnoszarej, czarnej niekiedy brunatnawej. Do tego piętra należą typowe piaskowce krośnieńskie: są to skały o ziarnie zmiennej grubości (przeważnie średnio- lub drobnoziarniste), jednak dość jednostajne w obrębie danej ławicy. Charakterystyczna jest zawartość dość znacznych ilości małych, srebrzystych łuseczek białej miki, zwłaszcza na powierzchniach warstwowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Spoiwo ilaste lub margliste, ze zmienną zawartością wapna i dość powszechną domieszką pirytu.

Barwa piaskowca w stanie świeżym jest szara w różnych odcieniach, najczęściej niebieskawa, w partiach zwietrzałych - rdzawa. Piaskowce krośnieńskie często są mało odporne na wietrzenie, ze względu na swą miękkość nie nadają się do celów drogowych. Niektóre odmiany dostarczają dobrych ciosów budowlanych i pomnikowych, np. piaskowiec z Myślenic na kościół i inne budowle w tym mieście; piaskowce z okolic Lubna były niegdyś użyte do budowy tunelu kolei wąskotorowej Przeworsk - Dynów; kamieniołomy rozsiane są bardzo licznie, zwłaszcza w okręgu sanockim, krośnieńskim, jasielskim (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Piętro środkowe z obecnością cienkoławicowych lub płytowych piaskowców, z obfitszym udziałem naprzemianległych szarych łupków; piaskowce są przeważnie drobnoziarniste, znacznie twardsze. Wskutek większej zwięzłości i odporności na wietrzenie nadają się do celów drogowych. Nieliczne kamieniołomy powstały w miejscach, gdzie skała zawiera mniej bezużytecznego materiału łupkowego. Na specjalną uwagę zasługuje kamieniołom w Harbutowicach (pow. Myślenice) produkujący tłuczeń drogowy, kostkę brukową, krawężniki i stopnie (uprawnienia budowlane).

Piętro górne

Piętro górne jest technicznie bezużyteczne wskutek jeszcze większej zawartości łupków i bardziej miękkich gatunków piaskowca. Stanowią one główny składnik pewnej szczególnej formacji fliszowej, o nieustalonej należycie stratygrafii, zwanej serią magurską, której wiek geologiczny obejmuje długi okres czasu od kredy do oligocenu. Formacja ta stanowi najwyższą pokrywę fałdową w naszych Karpatach i ma swoiste wykształcenie; rozpowszechniona w wyższych grzbietach i grupach w południowej strefie środkowego i zachodniego odcinka naszych Karpat fliszowych (program egzamin ustny).

Magurski kompleks piaskowcowy w znaczeniu ściślejszym tworzy część młodszą (eocen-oligocen) całkowitej serii. Warstwy dolne kompleksu („podmagurskie") wykazują przewagę łupków marglistych i margli, a zaledwie do 40% wtrąceń piaskowcowych, zwykle w cienkich ławicach; nie mają poważniejszego znaczenia w produkcji kamienia budowlanego (opinie o programie).

Wyżej leżący kompleks właściwego piaskowca magurskiego, o miąższości do 600 - 700 m, zawiera wartościowe technicznie grubo- ławicowe piaskowce, o poszczególnych ławicach kilku- do kilkunastometrowej miąższości, przy czym międzyległe łupki marglisto-ilaste nie przekraczają przeważnie kilku procent całkowitej masy kompleksu.

Ziarno (piaskowca magurskiego jest wielkości zmiennej, w granicach od drobnego do grubego, z partiami zlepieńcowatymi. Piaskowiec obfituje w białą mikę zarówno w masie skalnej, jak i na powierzchniach warstwowych. Glaukonit znajduje się zawsze w małych na ogół ilościach, spoiwo ilasto-wapienne jest o zmiennej mocy wiążącej. W stanie świeżym skała ma barwę jasnoszarą, z odcieniem zielonkawym lub niebieskawym, w stanie zwietrzałym - brunatnawożółtą (segregator aktów prawnych).

Zależnie od grubości ziarna oraz natury spoiwa i jego rozmieszczenia, moc i zwięzłość skały wahają się znacznie: niekiedy ten sam kamieniołom dostarcza bardzo dobrego materiału drogowego obok odmian słabych i kruchych lub łatwo wietrzejących (promocja 3 w 1).

Spośród niezmiernie licznych kamieniołomów w piaskowcu magurskim znaczna większość leży w partiach gruboławicowych, jako mających najbardziej wszechstronne zastosowanie. Używane są jako kamień ciosowy w budownictwie (mosty i budynki kolejowe na linii Stróże-Nowy Sącz). W wielu miejscach skały te dostarczają dobrych stopni, krawężników, płyt gzymsowych itp.