Pionowe kanaliki

Gdy zawarte w lesach wapno zostaje z biegiem czasu wyługowane, to powstała w ten sposób formacja nosi nazwę pyłów lesowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Zaznaczymy jeszcze, że w języku rosyjskim w ostatnich czasach lesy wymieniane są. nieraz pod nazwą gruntów makroporowatych, gdyż w strukturze ich zawierającej pionowe kanaliki można dostrzegać pory gołym okiem. Na terenach Rosji lesy o tej strukturze zajmują olbrzymie obszary.

Spotykane u nas grunty pylaste niekoniecznie są pochodzenia eolicznego. Są one zwykle koloru szarego, mają układ niezbyt zwarty i niedużą nośność; można jednak spotkać je w formacjach polodowcowych w złożach o dużym zagęszczeniu i zupełnie dobrej nośności (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Iły są to grunty o najdrobniejszym składzie granulometrycznym, odznaczające się dużą spójnością. W dotyku iły przypominają nieco mydło, tak bywają gładkie na odciętej powierzchni i do tego stopnia pozbawione są cząstek, które nadawałyby im chropowatość.

Ponieważ iły są surowcem do produkcji wyrobów ceramicznych, więc od dawna badali je ceramicy. I obecnie w dużej mierze wykorzystujemy wyniki tych badań. Iły można podzielić na 3 grupy: kaoliny, bentonity i illity (uprawnienia budowlane).

W dziale ceramiki obejmującym wyroby porcelanowe ważną jest rzeczą, żeby wytworzony przedmiot jak najmniej odkształcał się podczas wysychania przed wypaleniem i nie zmieniał w ogniu nadanego mu kształtu. Te właściwości mają kaoliny (program egzamin ustny). Są to iły o znacznym wskaźniku plastyczności, lecz o stosunkowo niedużej chłonności wody (60 do 100% wagowo w stosunku do suchej masy jako maksimum, czyli objętościowo zawartość wody może osiągnąć najwyżej 1,7-2,65 objętości suchej masy) i małej kurczliwości. Kaolin znany jest od wieków jako surowiec do wyrobu porcelany, z którego można formować wyroby o różnych kształtach, różnej grubości i bez spękań zarówno przy wysychaniu, jak przy wypalaniu.

Zawilgocenie bentonitu sodowego

Drugą skrajną grupę iłów tworzą bentonity (głównym ich składnikiem mineralnym jest montmorillonit). Z iłów należących do tej grupy poświęcimy nieco uwagi bentonitowi sodowemu nieraz zwanemu w skrócie Na-bentonitem. Wielkie złoża tego gruntu znajdują się m. in. w Meksyku. Stolica tego kraju miasto Meksyk pobudowana jest w całości na bentonicie sodowym, pochodzącym z pyłów wulkanicznych pobliskiego wulkanu Popokatepetl. Grunt ten składa się z cząstek o wielkości mniejszej od 1 M- i ma wielką zdolność wchłaniania wody. Zawilgocenie bentonitu sodowego może dojść do 600-700% wagowo w stosunku do suchej masy, co objętościowo odpowiada zawartości wody 16 do 18,5-krotnej w stosunku do objętości suchej masy (opinie o programie).

Przy takim skrajnym zawilgoceniu bentonit przypomina koloidalną zawiesinę. Zdolność bentonitu sodowego (spotyka się również bentonity wapniowe o chłonności wody mniejszej przynajmniej o połowę) do tworzenia zawiesiny w wodzie wykorzystywana jest w przemyśle do wyrobu emulsji bitumicznej. Grupę iłów o właściwościach pośrednich między kaolinami i bentonitami stanowią illity lub iły mikowe. Jest to grupa iłów dotychczas najmniej przestudiowana. Trzeba dodać, że w każdej z tych 3 grup można znaleźć iły o bardziej lub mniej jaskrawo występujących cechach charakterystycznych dla danej grupy (segregator aktów prawnych).

Pod względem struktury iły w stanie naturalnym wykazują często drobne włoskowate spękania, które w znacznej mierze osłabiają spójność, tak charakterystyczną dla iłów. Drugą cechę iłów stanowi ich tzw. wrażliwość , a mianowicie, gdy iły po przerobieniu ich struktury naturalnej wykazują znaczne zmniejszenie wytrzymałości przy próbach na ściskanie bez bocznej osłony, a więc w tej samej mierze - zmniejszenie wytrzymałości na ścinanie. Terzaghi zaleca podział iłów na następujące kategorie:

W naturze wrażliwość iłów objawia się w ten sposób, że ił w usuwisku po rozpoczęciu ruchu pod wpływem sił ścinających wykazuje mniej lub bardziej znaczny spadek oporu. Nie mamy dotychczas żadnych danych dotyczących naszych iłów; w literaturze obcej znajdujemy spostrzeżenia, że iły, które niosły nacisk lodowców, wykazują wrażliwość S_t bliską jedności i wobec tego należy przypuszczać, że iły z epoki przedlodowcowej powinny również u nas objawiać podobny stopień wrażliwości (promocja 3 w 1).