Pionowe spoiny

W miejscach przecięcia się sznurów naciąga się według pionu sznury pionowe, które stanowią linie wyznaczające położenie krawędzi okładziny słupa (program uprawnienia budowlane na komputer).
Sznury te zamocowuje się na gwoździach lub bolcach wbitych w spoiny słupa albo w sufit, bądź przymocowanych do słupa zaprawą gipsową. Później przystępuje się do właściwego licowania zaczynając od dolnego rzędu na którymkolwiek boku słupa. Położenie płytek reguluje się według pionowych sznurów i łaty.

Jeżeli pionowe spoiny stanowią ciągłe linie proste (licowanie zwane „spoina na spoinie"), pierwszy rząd płytek układa się od środka słupa lub pilastra ku krawędziom, wszystkie zaś wyżej położone rzędy mogą być również układane od krawędzi do środka.
Przy spoinach mijankowych układanie płytek zaczyna się od osi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po oblicowaniu pierwszego boku słupa do wysokości 1,0 - 1,2 m, układa się płytki dolnego rzędu na drugim boku; należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe ułożenie skrajnych płytek tworzących naroże. Licowanie drugiego boku wykonuje się za pomocą kątownika oraz łaty z poziomicą. Po obi kowani u słupa do wysokości l,0-l,2 m ustawia się rusztowanie.
Następnie robotę kontynuuje się sposobem opisanym wyżej.
Jeżeli całkowita liczba płytek nie układa się na szerokości boku słupa, należy przegotować połówki płytek na całą wysokość
słupa. Połówki te układa się kolejno przy prawej i lewej krawędzi słupa (uprawnienia budowlane).
Ze szczególną starannością układa się skrajne płytki, tworzące krawędź (naroże) okładziny. Płytki te uprzednio przyciosuje się „na wąs“ (sposobami opisanymi w § 13) i dopasowuje się do siebie za pomocą szlifowania brzegów.

Układanie płytek

Licowanie pilastrów i wąskich filarków międzyokiennych wykonywa się tak samo jak licowanie słupów. Przy układaniu płytek na bokach pilastra przyległych do
ściany należy sprawdzić za pomocą kątownika wewnętrzny kąt. Szlifowanie brzegów płytek „na wąs“ jest w tym wypadku zbędne (program egzamin ustny). Przy licowaniu pilastnrw można się posługiwać (zamiast pionowych linii) narożnymi płytkami kierunkowymi sprawdzanymi według pionu i powiązanymi z przyległymi płaszczyznami za pomocą kątownika. Boki pilastrów równolegle do ściany sprawdza się również sznurem naciągniętym między znakami kierunkowymi umieszczonymi na skrajnych pilastrach.

Układanie płytek i wypełnianie spoin odbywa się tak samo jak przy licowaniu ścian (opinie o programie).
Wzorniki wykonywane są z desek 30 - 35 milimetrowych łączonych gwoździami lub wkrętkami. Podstawę słupa okłada się deskami obrzeżnymi tworzącymi ramkę ochronną. Na ramce kładzie się (według znaków umieszczonych na powierzchni płyt podstawy albo według sznurów wyznaczających położenie okładziny słupa) dwie dolne deski wzornika, leżące w tym samym pionie co deski górne. Wzorniki przymocowuje się do ramki także gwoździami (segregator aktów prawnych). Drugi wzornik składa się na dole, na pierwszym wzorniku i podnosi się do góry. Właściwe położenie górnego wzornika osiąga się przez pionowanie wierzchołka każdego kąta wyciętego w nim wieloboku na odpowiedni punkt wzornika dolnego.

Po umocowaniu (zaklinowaniu) górnego wzornika naciąga się na gwoździach sznury ó grubości 0,3 - 0,5 mm (linie pionowe) między odpowiednimi wierzchołkami kątów górnego i dolnego wzornika. Układanie płytek okładzinowych między sznurami odbywa się bez regulowania poziomnicą, pionem lub łatą.
Po ułożeniu płytek w spoiny wciera się za pomocą łykowego pędzla rzadką zaprawę cementową białą, bieloną, kolorową lub zabarwioną (pod kolor płytek) (promocja 3 w 1).

Zaprawę cementową barwi się na biało przez dodanie mączki marmurowej do cementu, na inne zaś kolory przez dodanie farby i zarobienie mieszaniny wodą. Przez zarobienie cementu mlekiem wapiennym również osiąga się jasny odcień zaprawy.
Niedopuszczalne jest wypełnianie spoin okładziny gipsem lub kredą.