Planowanie przestrzenne

Istota tej integracji leży nie w oświadczeniach polityków (w tym obszarze tradycyjnie bardzo powściągliwych), lecz w działaniach i przyjęciu modelu współpracy. Dwa filary pozytywnej współpracy - dotyczące Polski - już istnieją. Pierwszy odnosi się do Konwencji Helsińskiej z 1992 roku, określanej jako „nowa" w stosunku do konwencji z 1974 roku, która tworzy gruntownie zweryfikowane podstawy współpracy regionalnej, i jak dotąd nie ma równie dobrego odpowiednika w całej Europie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Drugi, słabo w Polsce postrzegany i rozpoznany, to potencjalna integracja dwóch struktur nowo kreowanych ugrupowań polityczno-gospodarczych: Europy Bałtyckiej i Inicjatywy Środkowoeuropejskiej. Dopiero takie wielkie ugrupowanie byłoby w stanie konkurować (o ile zostanie do tego przymuszone) z dławiącą się sprzecznościami wewnętrznymi (np. polityką rolną) Unią Europejską. Niewątpliwie czynnikiem przyspieszającym tę integrację będzie restauracja tendencji mocarstwowych Rosji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Nordycki ekohumanizm - pisze R. Popiński - staje się siłą motoryczną procesu subrcgionalizacji współpracy multilateralnej państw obszaru bałtycko-północnoeuropejskiego. Współpraca ekologiczna łączy wiele najistotniejszych elementów międzynarodowego współdziałania, takich jak: bezpieczeństwo ekologiczne i ekonomiczno-społeczne, handel, planowanie przestrzenne, turystyka, wymiana kulturalno-naukowa itd. (uprawnienia budowlane).

Faza kreowania Europy

Inicjatywy nordyckie na rzecz bałtycko-europejskiej współpracy ekonomicznej i kulturowej przez wielostronne i ekohumanistyczne podejście stymulują ogólnoeuropejski proces zjednoczenia dzięki kształtowaniu różnorodnych form subregionalnego współdziałania Północy i Południa oraz Wschodu i Zachodu Europy! Działalność od jesieni 1990 roku nordycko-północno-zachodnioniemieckiego, tzw. północnoeuropejskiego klubu, obok wielostronnych form współpracy między krajami nadbałtyckimi, tworzy perspektywiczne przesłanki bałtyckiego regionalizmu, który dzięki nordyckiemu współdziałaniu przyjmie zapewne zinstytucjonalizowany charakter (program egzamin ustny).

Następna faza kreowania Europy Bałtyckiej już się rozpoczęła powyżej zasygnalizowanymi procesami. Intensywność tej fazy zależy od przyswojenia skandynawskiego modelu integracji, realizowanego sukcesywnie od II wojny światowej. Mimo pewnej homogeniczności tego obszaru (podobne języki, kultura, religia) był to także obszar różnorodnych interesów i dysproporcji (np. Szwecja-Norwegia). A jednak długotrwały proces doprowadził do bardzo wysokiego poziomu integracji. Podstawą tej integracji było tworzenie ponadnarodowych i niekonfliktogennych związków i instytucji na płaszczyźnie politycznej, zwłaszcza pomiędzy parlamentami, przy silnym wsparciu Rady Nordyckiej (powstałej w 1952 r.) (opinie o programie).

Inną płaszczyzną kreowania Europy Bałtyckiej były swobodne migracje ludności, które owocowały także poważnymi falami migracyjnymi (migracje Finów do Szwecji po 1949 r.). Wreszcie powstał wspólny rynek nordycki (1954) (segregator aktów prawnych).

Unikatowym elementem modelu skandynawskiego jest tworzenie współpracujących sieci, które współdziałają poza instytucjami rządowymi czy parlamentarnymi. Są to związki miast, organizacji, związków zawodowych, izb gospodarczych i przemysłowych. Jednym z rezultatów tego modelu jest doprowadzenie do zbliżenia praw obywatelskich, dające możliwość wielu podobnych uprawnień obywateli jednego państwa w innych państwach nordyckich. Nie jest więc stanem przypadkowym to, że światowe idee praw obywatelskich wyszły z tego regionu (promocja 3 w 1). Obiegowe w krajach nordyckich jest pojęcie „obywatel nordycki", które choć nie ma żadnego legalnego statusu, jest używane dla podkreślenia wielu osiągnięć w sferze współpracy. Rozszerzenie pojęcia „obywatel nordycki" na pojęcie „obywatel bałtycki" nie jest problemem nierealnym, biorąc pod uwagę cechy odróżniające ludzi regionu Bałtyku’ od innych społeczności europejskich, tak jak Kaszubi i Pomorzacy szukają swoich odrębności w narodowej wspólnocie Polaków.