Plany generalne

Dla dużych zakładów przemysłowych opracowuje się jeszcze plany generalne w rzucie izometrycznym lub aksonometrycznym. Plan generalny zagospodarowania placu budowy z naniesionymi budynkami prowizorycznymi, składami materiałów budowlanych, dróg transportowych i innych prowizorycznych urządzeń wchodzi również w skład technicznego projektu organizacji budowy. Opracowywaniem planów generalnych zajmują się w biurach projektowych specjalne komórki o wielkości pracowni lub nawet działu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pracownia te, zbierając poszczególne projekty branżowe oraz nanosząc je na podkład mapowy na podstawie ich współrzędnych, spełniają funkcje koordynatora w sensie przestrzennej lokalizacji poszczególnych projektów.
Przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac budowlanych należy na terenie placu budowy założyć osnowę realizacyjną w postaci sieci poligonowej, układu linii pomiarowych lub siatki kwadratów taką samą, jaka była zaprojektowana na planie generalnym. W zależności od wielkości zakładu przemysłowego siatki realizacyjne można podzielić na małe tj. do 10 ha, średnie - od 10 ha do 100 ha i duże - ponad 100 ha (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Siatki małe wyznacza się w oparciu o sieci poligonowe, a średnie i duże - w oparciu o sieć triangulacyjną w postaci czworoboku geodezyjnego.
Poszczególne punkty siatki kwadratów stabilizuje się w sposób.

Do pomiaru używa się teodolitów o dokładności 2cc lub 1″ oraz drutów inwarowych lub taśm bazowych, a sposób wyrównania takiej siatki oparty jest o podstawę rachunku wyrównawczego i o pojęcie krakowianów transformujących (uprawnienia budowlane).
Po zastabilizowaniu i pomierzeniu w terenie osnowy realizacyjnej można przystąpić do prac budowlanych. W pierwszym rzędzie należy wytyczyć obiekty, znajdujące się na planie generalnym zagospodarowania placu budowy.

Elementy żelbetowe

Czynność ta pozwala na uniknięcie zbędnego przestawiania w czasie budowy prowizorycznych budynków i na uzyskanie poważnych nieraz oszczędności. W celu wyznaczenia w terenie poszczególnych budowli należy zaprojektować jeszcze osnowę wysokościową (program egzamin ustny).

Zwykle sieć niwelacji technicznej zakłada się w taki sposób, aby repery były ustalone w miejscach nie narażonych na ruchy ziemi oraz tak gęsto, aby przy minimalnej ilości stanowisk niwelatora można było obsłużyć wszystkie poszczególne budowle. Dla niektórych specjalnych budowli, jak budowle hydrotechniczne, wielkie chłodnie hiperboliczne i żelbetowe kominy przemysłowe, zakłada się sieć niwelacyjną wyższego rzędu, tj. niwelację precyzyjną. Niezależnie od tak założonej sieci podstawowej stabilizuje się na budowie repery robocze, które winny być sprawdzane mniej więcej co cztery tygodnie oraz bezwarunkowo - przed montażem konstrukcji stalowych lub prefabrykowanych elementów żelbetowych (opinie o programie).

Tyczenie obiektów odbywa się na podstawie planu generalnego, na którym usytuowanie każdego obiektu wyrażone jest poprzez współrzędne, odniesione do osnowy realizacyjnej (segregator aktów prawnych). W tym celu sporządza się odrys z planu generalnego i opracowuje taki sposób tyczenia, aby zasadnicze punkty budowli były wyznaczone dwukrotnie i niezależnie.

Czynności związane z tyczeniem obiektów. Na punktach I, II, III, IV siatki realizacyjnej ustawia się teodolit i celując z punktu na punkt zabija paliki A’, B’, A", B", C’, D’, C" i D" w odległościach zgodnych z odrysem planu generalnego. Następnie ustawia się kolejno teodolit nad palikami A’ i B’ oraz C’ i D’ i celuje na punkty A" i B" oraz C" i D", zaznaczając kierunki na ławach. Poza zasięgiem wykopów stabilizuje się jeszcze punkty kontrolne (promocja 3 w 1).

Tak tyczy się małe budowle. W przypadku tyczenia wielkich hal fabrycznych, gdzie występuje znaczna liczba stóp fundamentowych, na których wspiera się konstrukcja stalowa lub wykonana z prefabrykatów żelbetowych, prace należy rozpocząć od wytyczenia specjalnego czworoboku zwanego ramą lub bazą geodezyjną.