Platforma syberyjska

Na wsch. od rzeki aż po wybrzeża Oceanu Spokojnego rozciąga wyżynna i górzysta Syberii. Podłoże jej stanowi zbudowana z utworów prekambryjskich platforma syberyjska od leniseju po Leny na wsch. W rzeźbie obszar ten odpowiada Wyżynie Środkowe (syberyjskiej. Od pd. ograniczaj.) j.) pasma starych gór powstałych w orogenezie kaledonskiej (Sajany Zachodni i Wschodni, góry Tannu. Dalej w kierunku pd.-wsi h. znajdują się łańcuchy górskie wypiętrzone w mezozoiku (Góry Bajkalskie, Barguzińskie, labłonowe, Borszczowoczne, Burejskie, Sn hole Aliń) (program uprawnienia budowlane na komputer).

W części pn. wznosi się wielki lanc lic h górski złożony z Wien hojańskich, Suntar-Chajata i Kołymskich, które przecina ukośnie pasmo Gór Czerskiego. Między tymi pasmami ciągną się rozległe obniżenia: Nizina Środkowojakuc ka, zwana leż Kotlin.) Leny (pomiędzy Wyżyn.) Środkowosyberyjską a Górami Wierć hojańskimi), Nizina Kołymsko-lndygirskn - leżąc a na pn. od Gór Czerskiego, i ()bniżenie Parapolskie - między Górami Kolymskimi a Koriackimi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wsi h. wybrzeża Azji zbudowane są z pasa młodyc h gcir wieku trzeć iorzydowego (.lipidów). Należą do nic li: Góry Koriuckic, Gciry Kamczatki i łańcuc by górskie Kuryli i Sat halinu. Są one aktywne leklonii znie, czemu towarzyszy silna działalność wulkanie zna, zwl. na półwyspie Kanie zatka i Wyspach Kurylskic li (wulkany: Kluczewska Sopku - 4750 m n.p.m., Kronocka Sopka - 5528 m n.p.m. na Kamczatce At,lid - 2 5 50 ni n.p.m. i Wulkan Saryszewa 1448 ni n.p.m. na Kuryluclii (uprawnienia budowlane).

Duże obszary

Jeziora występuj.) najliczniej na obszarze polodowcowym wpn.-zach. części Rosji europejskie) Pojezierze Karelskie z jeziorami (I 7 700 km ) i Onega (9720 km ). I i« zile małe jeziorka pojawiaj.) sir; także na obszarar h tundrowych oraz w kotlinach śródgórskich Bajkał największe powierzchniowo, po Morzu Kaspijskim, jezioro Rosji, 51,?) tys. km’, głębokość I (>20 m) (program egzamin ustny). Duże obszary (ok. 2 min km ‘) zajmują bagna, gl. na Nizinie Zachodniosyberyj- skiej, w górnej części dorzec za Wołgi i Oki, na Nizinie Kołymsko Indygirskiej oraz wobszarach ujściowych Wołgi i Kubania. Lodowce pokrywa).) ok. 00 tys. km ‘, przy czym w większość i leż.) one na wyspach Arktyki (Ziemi Północnej, Ziemi Franciszka Józefa i Nowej Ziemi). Lodowce górskie znajdują się tylko na Kaukazie, Ałtaju, Sajanach, Górach Stanowych i Kamczatce (opinie o programie).

Pokrywa glebowa jest zróżnicowana w dużym stopniu powiązana z rozmieszczeniem stref roślinnych. Część pn. zajmuje pas gleb mundrowych silnie zabagnionych, w- podłożu których występuje wieczna zmarzlina. Miąż- pokrywy glebowej odmarzającej w okresie letnim rośnie w kierunku pd. Ilość szczątków organicznych jest niewielka i w dużej mierze nie ulega rozkładowi ze względu na duże uwilgotnienie i krótki okres z dodatnimi temp. powietrza. W kierunku pd. ciągnie się szeroki pas gleb bielicowych rozwiniętych pod roślinności.) tajgi (segregator aktów prawnych).

Na terenach nizinnych zach. Syberii s.) one silnie zabagnione i wykształcone w postać i gleb lorlowo-bagionnych lub bielic oklejonych. W kierunku pd. zamieniaj.) się na gleby bielic owo darniowe i szare gleby leśne wykształć one pod lasami mieszanymi. Dalej na pd. przechodź.) one w szeroki pas czarnoziomów związanych z roślinności lasostepów i stepem’. Pn. ic h granica przebiega wzdłuż linii Tuła - dolny bieg Kamy - pd. Ural lekalerynburg Krasnojarsk przedgórza Ałtaju. Najdalej na pd. zalegaj.) gleby kasztanowe suchych stepów i półpustyri nadkaspijskich. Na obszarach górskie h strefy glebowe zmieniaj.) się wraz z wysokość i zmiany pięter klimatyczno-roślinnych (promocja 3 w 1).