Płozy wciągarki

Przed stawianiem wieży ustawia się wciągarkę, starając się w miarę możliwości ustawić ją na południe od otworu tak, aby obsługujący maszynę robotnicy mogli swobodnie obserwować otwór i wieżę, mając słońce poza sobą (w plecy). Płozy wciągarki powinny być wkopane na kilka centymetrów w grunt dla uniknięcia poślizgu wskutek rozpychającego działania świec wieży oraz spoziomowane we wszystkich kierunkach. Dodatkowo zabezpiecza się wciągarkę przed poślizgiem przez wbicie od zewnętrznej strony płóz dwóch kołków drewnianych o długości około 50 cm i grubości 5 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Następnie rozkłada się wieżę na ziemi w ten sposób, że dolne końce dwóch świec dotykają płóz wciągarki w miejscach ich ustawienia (w przypadku połączeń przegubowych świece łączy się od razu z płozami), końce zaś górne są odległe od siebie około 50 cm. Pozostałe świece (jedna przy trójnogu lub dwie przy czwórnogu) układa się obok siebie prostopadle do płóz wciągarki, wsuwając je między górne końce świec ułożonych poprzednio, dolne zaś łącząc łańcuchem lub pętem, by nie rozsuwały się podczas stawiania wieży (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W tym położeniu łączy się świece u góry sworzniem, nakładając jednocześnie na niego chomątko do zawieszenia bloku, po czym całą wieżę unosi się w środku i opiera na zbitym z dwóch desek koźle o wysokości około 1,5 m (uprawnienia budowlane). Teraz należy do przeznaczonego w tym celu ucha w dolnym końcu środkowych świec umocować blok i przeciągnąć przez niego linę od wciągarki. Dwóch ludzi za pomocą wciągarki podnosi wieżę do góry, reszta pomaga w tej pracy przez popychanie środkowych świec wieży. Brygadzista (wiertacz) staje za wciągarką, obserwuje przebieg pracy, a zwłaszcza dopilnowuje posuwania

świec środkowych prostopadle do płóz wciągarki. Po podciągnięciu wieży na potrzebną wysokość rozsuwa się świece środkowe (przy czwórnogu), wstawia świece zewnętrzne w łożyska na płozach i sprawdza taśmą ich ustawienie (program egzamin ustny).

Składanie wieży

Trójnóg stoi dobrze, jeśli odległości świecy środkowej od świec pozostałych są sobie równe. Czwórnóg stoi dobrze, jeśli odległość świec środkowych równa się odległości świec zewnętrznych oraz jeśli odległości świec po przekątnej są sobie równe (opinie o programie).

Gdy wieża już dobrze stoi, umocowuje się świece zewnętrzne w łożyskach klamrami lub inaczej, jeśli jakieś umocowanie jest konstrukcyjnie przewidziane. Następnie wkopuje się lekko w grunt oraz zabezpiecza kołkami świece środkowe (po dwa kołki przy każdej świecy), dociąga śrubę łączącą wierzchołek wieży, oraz zawiesza blok i przeciąga przez niego linę (segregator aktów prawnych).

Składanie wieży odbywa się w odwrotnym porządku. Najwygodniejsza w pracy jest wciągarka kozłowa dwubiegowa z hamulcem. Obciążenie wciągarki podczas wiercenia jest niewielkie i wynosi do 500 kG podczas wyciągania przewodu wiertniczego oraz około 1000 kG przy opuszczaniu nowej kolumny rur obsadowych. Znaczniejsze opory np. przy zassaniu się świdra i przy wyciąganiu rur występują rzadko i są przeważnie pokonywane za pomocą specjalnych urządzeń jak śruby ratunkowe czy podnośniki hydrauliczne. Ponieważ prócz tego dopuszczalne jest krótkotrwałe nawet znaczne przeciążenie wciągarki, wystarcza do normalnego wiercenia wciągarka o nośności 1000-2000 kG.

Wciągarkę montuje się za pomocą śrub na dwóch płozach (krawędziakach) drewnianych o przekroju co najmniej 16 x 16 cm i długości 4-5 m. Końce płóz łączy się cieńszymi beleczkami i montuje się na nich łożyska do ustawienia świec wieży (promocja 3 w 1).

Obowiązkiem wiertacza jest stała konserwacja maszyny, a więc smarowanie kół zębatych i oliwienie łożysk oraz okresowe przemywanie tych części naftą. Powierzchnie trące hamulca powinny być zawsze czyste i suche. Każde zaniedbanie w konserwacji maszyny skraca jej żywot i natychmiast mści się na obsłudze, zwiększając opory ruchu. Niedopatrzenie pielęgnacji hamulca może się stać przyczyną poważnego wypadku.