Płytki PCW uprawnienia budowlane

Płytki PCW stanowią pełnowartościowy materiał podłogowy o wysokiej odporności na zużycie, na działanie nacisków skupionych od mebli, na zmywanie wodą i środkami dezynfekcyjnymi (program uprawnienia budowlane na komputer). Są odporne na działanie olejów, tłuszczów, benzyny, terpentyny, spirytusu, octu, roztworów mydlanych, sody itp. oraz praktycznie - niepalne.

Nadają się do wykonywania podłóg w mieszkaniach, szkołach, szpitalach, restauracjach, kinach, laboratoriach itp.
Płytki mogą być układane w różnokolorowe wzory geometryczne. Podłogi z płytek PCW są bardzo estetyczne, a jednocześnie higieniczne. Płytki przykleja się za pomocą specjalnych klejów żywicznych lub kauczukowych na odpowiednio mocnych, równych i suchych podkładach cementowych, gipsowych, estrichgipsowych itp.

Płytki żywiczno-azbestowe produkowane są od lat 30 i znane za granicą pod nazwą „asphalt-tiles” (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Są bardzo popularne ze względu na taniość. Składnikiem wiążącym tych materiałów są asfalty (przeważnie naturalne, uplastyczniane spolimeryzowanymi olejami tłuszczowymi) lub żywice kumaronowo-indenowe otrzymywane ze smoły powęglowej (z frakcji tzw. solwentnafty). Produkcja tych płytek jest bardzo zbliżona do produkcji płytek winylowo-azbestowych.

Płytki tego typu produkowano przed paru laty w kraju pod nazwą „Golvetten”. Ich właściwości fizyko-mechaniczne i odporność chemiczna są gorsze niż płytek PCW. Są one twardsze, bardziej kruche i bardziej ścieralne. Nie są odporne na działanie olejów, tłuszczów, benzyny itp., pod wpływem których miękną, ciemnieją, a nawet rozpuszczają się (uprawnienia budowlane). Produkuje się je również w wielu kolorach jednolitych i marmurkowych o wymiarach 300 X 300, 250 X 250 itp. i o grubości 2-3 mm.

Płytki przykleja się specjalnymi lepikami bitumicznymi na rozpuszczalnikach lub emulsyjnymi, po uprzednim uplastycznieniu do temp. ok. 60°C, dzięki czemu dokładniej przylegają do podkładu i są odporniejsze na uderzenia mechaniczne i wciski.

Materiały elastyczne (miękkie) oparte na polichlorku winylu produkuje się jako jedno- lub wielowarstwowe w postaci roi lub płyt. Mieszanki, z których się je wyrabia, zawierają stosunkowo więcej plastyfikatorów, niż w przypadku płyt twardych, oraz napełniacze mineralne drobnoziarniste (nie zawierają azbestu) (program egzamin ustny).

Wykładziny z polichlorku winylu

Wykładziny z polichlorku winylu charakteryzują się dobrą elastycznością i sprężystością, dzięki czemu są przyjemne w chodzeniu jak również są bardzo odporne na zużycie. Wykazują jednak niekiedy właściwości „naciągania się” i marszczenia w czasie eksploatacji w związku z właściwością tzw. płynięcia na zimno silnie uplastycznionych tworzyw polichlorowinylowych. Wadę tę można w dużym stopniu usunąć, produkując materiały wielowarstwowe, w których warstwa licowa użytkowa wykonana jest z tworzywa o wysokiej zawartości uplastycznionego polichlorku winylu, a więc odporna na ścieranie i działanie chemiczne, zaś warstwa dolna z tworzywa o znacznej zawartości napełniaczy, a więc o gorszej wytrzymałości, ale również o znikomej tendencji do „płynięcia na zimno”. Warstwa ta przeciwdziała naciąganiu się wykładziny (opinie o programie). Często dolna warstwa tych materiałów wykonana jest z mocnej tkaniny, filcu itp., co równocześnie poprawia ciepłochłonność materiału i ułatwia proces przyklejania.

Materiały jednowarstwowe produkowane są metodą kalandrowania na gorąco z mieszanek przygotowanych w mieszarkach-ugniatarkach typu Werner-Pfleiderer bądź też przez nakładanie warstw pasty polichloro- winylowej na ruchome taśmy stalowe i następnie utwardzanie (żelowanie) ich w ogrzewanych kanałach.
Materiały wielowarstwowe bez podkładu wykonuje się w ten sposób, że folie PCW o różnym składzie (a więc i o różnych właściwościach) nakłada się na siebie i przepuszcza przez kalandry spawające. W czasie operacji folie zostają sklejone między sobą i tworzą jednolitą rolę o żądanej grubości. Grubość tych wykładzin wynosi od 1,0 do 2,5 mm, przy czym grubość warstwy użytkowej powinna być nie mniejsza niż 0,3 mm (segregator aktów prawnych).

Materiały na podkładzie tkaninowym wykonuje się metodą powlekania. Taśma tkaniny surowej, jutowej lub wigoniowej odwijana z roli przepuszczana jest przez układ walców, na których powlekana jest pastą składającą się z żywicy polichlorowinylowej, zmiękczaczy, barwników i wypełniaczy, a następnie przechodzi przez ogrzewane komory, gdzie tworzywo polichlorowinylowe ulega żelatynizacji.

Proces powlekania i żelatynizacji powtarza się wielokrotnie, aż do uzyskania materiału o żądanej grubości. W kraju produkuje się wyroby jedno- i dwuwarstwowe (promocja 3 w 1).