Płyty ścienne

Przejścia należy budować wzdłuż stosów co dwa stosy, a w kierunku poprzecznym - nie rzadziej niż co 25 m. Szerokość przejścia nie powinna być mniejsza niż 70 cm, a odstępy między graniczącymi stosami - nie mniejsze niż 20 cm. Powierzchnię składu ustala się w projekcie, mając na uwadze zdolność produkcyjną zakładu, czas i sposób przechowywania wyrobów na składzie, przyjęte odstępy między poszczególnymi stosami, jak również sposoby wykonywania prac załadunkowo-wyładunkowych przy operacjach składowych i rodzaj stosowanych dźwigów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na składzie wyroby przyjęto przechowywać w stosach lub na stelażach, rozsortowane według rodzajów i marek; wyroby należy rozmieszczać tak, aby można było łatwo odczytać ich znak fabryczny od strony przejścia lub przejazdu i aby pętle montażowe wyrobów były obrócone do góry. Położenie wyrobów w stosach, z wyjątkiem słupów, podpór, pali i in. jak również sposoby podparcia wyrobów w czasie przechowywania powinny odtwarzać warunki ich pracy w budowli, nie wywoływać przekroczenia naprężeń w betonie i nie powodować uszkodzeń wyrobów. Wyznaczając wysokość stosu i sposoby podparcia, należy kierować się zaleceniami normy i „warunków technicznych” dla wyrobu danego rodzaju. Szczególną uwagę należy zwrócić na układanie płyt z jednostronnym zbrojeniem. Na takich wyrobach powinien być naniesiony trójkątny znak, którego wierzchołek wskazuje górną powierzchnię wyrobu w położeniu roboczym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy przechowywaniu wyrobów w stosach dolny rząd układa się na drewnianych podkładkach z graniaków o przekroju 100×100 lub 150×150 mm, przy tym długość ich powinna być taka, żeby z każdej strony wyrobu zostawała część podkładki nie mniejsza niż 100 mm (uprawnienia budowlane).

Kolejne rzędy wyrobów

Kolejne rzędy wyrobów układa się na drewnianych przekładkach z graniaków o przekroju od 40×40 lub 80×100 mm lub desek o przekroju 40×100 mm. Przy istnieniu pętli lub innych wystających części w wyrobach grubość przekładek nie powinna być mniejsza od wysokości tej części. Podkładki i przekładki układa się między rzędami wyrobów na wysokości stosu ściśle pionowo jedna nad drugą. Niżej podano przykłady składowania najbardziej rozpowszechnionych wyrobów i konstrukcji (program egzamin ustny).

Płyty ścienne i wielkopłytowe ścianki działowe o wymiarach izby należy przechowywać w pozycji pionowej lub pochyłej na specjalnych drewnianych lub metalowych stelażach po ustawieniu ich na podporowych graniakach. Do pionowego przechowywania płyt stosuje się metalowe stelaże rurowe, składające się z podpór jedno- lub dwurzędowych; na poprzecznych rurach tych podpór rozmieszczone są przesuwne wsporniki odchylne. Podpory stelaży ustawia się w odstępie odpowiadającym długości płyt, a odchylne wsporniki mocuje się w odległości nieco większej od grubości płyty (opinie o programie). Płyty na stelażach należy ustawiać z odstępem wystarczającym do rozmieszczenia odchylnego wspornika między nimi.

Do przechowywania płyt w pozycji pochyłej stosuje się metalowe lub drewniane kozły w kształcie litery A. Wielkość nachylenia płyt nie powinna przekraczać 75-h80° od poziomu. Płyty ścian zewnętrznych z fakturą należy ustawiać na stelażach lub opierać na kozłach powierzchnią licową na zewnątrz (segregator aktów prawnych). Przy przechowywaniu wielowarstwowych płyt ściennych (z ociepleniem) lub płyt z wstawionymi skrzydłami okiennymi i stolarką drzwiową należy chronić je przed możliwym zawilgoceniem warstw ocieplających i stolarki opadami atmosferycznymi.

Płyty gipsobetonowe ścianek działowych przechowuje się, wskutek ich znacznych wymiarów i zwiększonej wodochłonności, na stelażach w ściśle pionowej pozycji. Ustawienie ich powinno pozwolić na niezależne podniesienie dowolnej płyty i zapewnić swobodną cyrkulację powietrza między nimi (promocja 3 w 1). Płyty takie powinny być chronione przed zawilgoceniem przez osłonięcie brezentem lub tarczami drewnianymi.